het grote gebed voor de preek

[erikhavenaar]

gewijzigd

[erikhavenaar]

Heb jij enig idee wat iemand denkt die dit voor de eerste keer hoort??? In ieder geval kreeg ik geen gevoel van:heee, dit is wat ik zoek!

Hmm, dat gevoel kreeg je alleen door het gebed?
Hecht je niet meer waarde aan de preek?
Lijkt me veel belangrijker. Het gebed is eigenlijk maar een bijzaak.

nou daar benik het niet mee eens. waarom is het gebed een bijzaak? je komt tot God in het gebed. je spreekt met God in het gebed. en de preek dan spreekt God tot je.

[Marnix]

@ Erik
Heb je enig idee hoeveel moeite sommige dominee's en ouderlingen hebben met het grote gebed? Wie zegt dat hun woorden overdreven zijn? Jij. Wie zegt dat die woorden niet uit het hart komen? Jij. Dat weet je niet, dus oordelen kan en mag je niet. Natuurlijk erger ik me ook wel aan bepaalde ouderlingen die op die manier bidden. Maar, daarbij denk ik vaak: Als ik daar zou staan, wat zou ik dan doen? Het gebed is m.i een moeilijke opgave.

Is dat zo? Volgens mij is het niet zo moeilijk... bidden is praten met God... en daarin gewoon jezelf zijn. Kortom, gewoon natuurlijk zijn. Je praat toch ook niet op zo'n manier in het dagelijks leven? Dus het kan best anders... we hebben ons alleen aangeleerd om bij het bidden ons opeens anders te gaan gedragen. Daar moeten we vanaf.

Hmm, dat gevoel kreeg je alleen door het gebed?
Hecht je niet meer waarde aan de preek?
Lijkt me veel belangrijker. Het gebed is eigenlijk maar een bijzaak.

meen je dit nou echt? Dat vind ik dan wel schokkend. Als je het gebed bijzaak vindt (ook als het alleen om het gebed in de dienst gaat) maak ik me zorgen om je. In veel traditionele kerken is de preek wel tot het belangrijkste gemaakt, maar allerleerst maakt dat het gebed geen bijzaak en daarnaast geeft de Bijbel wel aan hoe belangrijk het gebed is, en dat onderwijzen zonder bidden zinloos is... en daarnaast ben je samen gemeente dus voor elkaar bidden en samen bidden lijkt me ontzettend belangrijk. Ik snap niet hoe je er bij komt dat de preek veel belangrijker zou zijn en bidden maar een bijzaak, heb je daar ook argumenten voor?

[Marnix]

En bovendien: zijn we zelf wel zulke originele bidders? Ik niet in ieder geval.
Bovendien zit het hem denk ik niet in de originaliteit, maar om de gesteldheid van het hart: dat van de predikant uiteraard, maar ook van de gemeente, die meebidt. Want dat doen we toch tijdens het gebed in de eredienst, meebidden?

En daarbij vind ik het een hele troost dat de Geest ook voor ons bidt:

Rom. 8:26 En desgelijks komt ook de Geest onze zwakheden mede te hulp; want wij weten niet, wat wij bidden zullen, gelijk het behoort, maar de Geest Zelf bidt voor ons met onuitsprekelijke zuchtingen.

Het zit hem niet in originiliteit maar in SPONTANITEIT. Een kind gaat toch ook niet heel gedragen tegen zijn vader zeggen dat hij van hem houdt en met lange zinnen en mooie woorden vragen of hij een snoepje mag? Je mag bij God komen zoals je bent.... als je niet origineel bent hoef je dus ook niet origineel te willen zijn... maar wel gewoon eerlijk, open... we hebben toch een bijzondere relatie met Hem? Of is die verhouding heel afstandelijk en bidden we daarom ook zo vaag?

[Poesje]

Hm, ik had het anders moeten zeggen, bijzaak is niet het goede woord.
Maar je komt niet alleen voor het gebed in de kerk. Ik begrijp daarom niet dat Petertje door het gebed het gevoel kreeg 'dit is niet wat ik zoek'. Als de preek wel goed is, waarom zou je dan om het gebed niet naar die gemeente gaan? (Is het 'n beetje duidelijk wat ik bedoel?)

En natuurlijk vind ik het gebed belangrijk. Heel belangrijk zelfs.
Maar ik heb meer aan m'n eigen gebed, om het zo maar te zeggen, dan aan het gebed in de kerk. Ik vind de preek daarom ook veel belangrijker dan het gebed. Dus, vandaar mijn 'vreemde' reactie..

Enne, ik zei: het gebed is m.i een moeilijke opgave. Daarmee zeg ik niet dat het zo is, maar dat lijkt mij een moeilijke opgave.
Als dominee en ouderling bid je niet alleen voor jezelf, maar voor een hele gemeente. Dat lijkt me moeilijker dan het bidden voor jezelf.
Tenminste, zelf heb ik dat verschil wel gemerkt. Wanneer ik voor mezelf bid, heb ik daar geen moeite mee. Maar, wanneer ik tijdens m'n stage voor een groepje gehandicapten moest bidden vond ik dat veel moeilijker.
Wat moest ik God allemaal vragen, waar moest ik Hem allemaal voor danken? Dat weet je per persoon niet, dus kom je op 'standaard'-vragen en dankwoorden uit.

[Marnix]

Hm, ik had het anders moeten zeggen, bijzaak is niet het goede woord.
Maar je komt niet alleen voor het gebed in de kerk. Ik begrijp daarom niet dat Petertje door het gebed het gevoel kreeg 'dit is niet wat ik zoek'.
Als de preek wel goed is, waarom zou je dan om het gebed niet naar die gemeente gaan? (Is het 'n beetje duidelijk wat ik bedoel?)

En natuurlijk vind ik het gebed belangrijk. Heel belangrijk zelfs.
Maar ik heb meer aan m'n eigen gebed, om het zo maar te zeggen, dan aan het gebed in de kerk. Ik vind de preek daarom ook veel belangrijker dan het gebed. Dus, vandaar mijn 'vreemde' reactie..

Enne, ik zei: het gebed is m.i een moeilijke opgave. Daarmee zeg ik niet dat het zo is, maar dat lijkt mij een moeilijke opgave.
Als dominee en ouderling bid je niet alleen voor jezelf, maar voor een hele gemeente. Dat lijkt me moeilijker dan het bidden voor jezelf.
Tenminste, zelf heb ik dat verschil wel gemerkt. Wanneer ik voor mezelf bid, heb ik daar geen moeite mee. Maar, wanneer ik tijdens m'n stage voor een groepje gehandicapten moest bidden vond ik dat veel moeilijker.
Wat moest ik God allemaal vragen, waar moest ik Hem allemaal voor danken? Dat weet je per persoon niet, dus kom je op 'standaard'-vragen en dankwoorden uit.

kwestie van goed voorbereiden he, hoeveel teveel voorbreiding ook weer ten koste van spontaniteit kan gaan. Ik snap wat je bedoelt dan. Maar ik kom ook niet alleen voor de preek naar de gemeente, maar voor alles, dus kan wat opbouwende kritiek ook geen kwaad lijkt me

[elbert]

En bovendien: zijn we zelf wel zulke originele bidders? Ik niet in ieder geval.
Bovendien zit het hem denk ik niet in de originaliteit, maar om de gesteldheid van het hart: dat van de predikant uiteraard, maar ook van de gemeente, die meebidt. Want dat doen we toch tijdens het gebed in de eredienst, meebidden?

En daarbij vind ik het een hele troost dat de Geest ook voor ons bidt:

Rom. 8:26 En desgelijks komt ook de Geest onze zwakheden mede te hulp; want wij weten niet, wat wij bidden zullen, gelijk het behoort, maar de Geest Zelf bidt voor ons met onuitsprekelijke zuchtingen.

Het zit hem niet in originiliteit maar in SPONTANITEIT. Een kind gaat toch ook niet heel gedragen tegen zijn vader zeggen dat hij van hem houdt en met lange zinnen en mooie woorden vragen of hij een snoepje mag? Je mag bij God komen zoals je bent.... als je niet origineel bent hoef je dus ook niet origineel te willen zijn... maar wel gewoon eerlijk, open... we hebben toch een bijzondere relatie met Hem? Of is die verhouding heel afstandelijk en bidden we daarom ook zo vaag?

Als het enkel om spontaniteit gaat, kunnen formuliergebeden (bij doop, avondmaal enz.) en het Onze Vader de prullenbak in?
Terwijl die gebeden juist vaak zo'n diepe inhoud hebben.
Ik denk eerder dat het gaat om de hartelijke (d.w.z. met je hart) verbondenheid aan de inhoud van het gebed, dat zich tot God richt. Dus dat je hart meekomt met de woorden van het gebed, ook al is dat een bekend (en dus geen spontaan) gebed.
Op die manier kun je ook met iemand (bijv. een predikant) meebidden, dus wanneer de woorden niet van jezelf komen.

[Marnix]

Elbert, als die gebeden uit het hart komen en niet slechts van een papiertje, dan heb ik er totaal geen problemen mee. Ik zette daarom bewust spontaniteit tegenover originaliteit.... een standaard gebed kan zeker spontaan gebeden worden. Ik ben dan ook absoluut niet tegen boeken met gebeden van anderen, ik ben al helemaal niet tegen het Onze Vader, de psalmen in de Bijbel die veelal ook gebeden zijn, andere gebeden in de Bijbel. Zolang we maar niet in een sleur komen, een standaard riedeltje opdreunen zonder er nog veel over na te denken.

Ik ben het dus helemaal met je eens, het gaat er om dat je met je hart bidt en dan kan je absoluut gebeden die al bestaan bidden. Dat bedoelde ik met spontaan, en misschien is het woord niet helemaal goed gekozen, maar wat ik er mee wilde zeggen is dat het uit jezelf komt, uit je hart. De Van Dale zet spontaniteit tegenover plichtmatigheid en geforceerdheid.

[Optimatus]

Ik zal het nooit vergeten:

Berkenwoude, voorjaar 2006, Gereformeerde Gemeente in Nederland:
Voorganger: Ds. Roos

(halverwege het grote gebed valt de microfoon uit)

"... en nu de middelen ons alleenlijk laten, wilt Gij ons dan leiden door Uw Heilige Geest..."

Ik moet zeggen: een sterk voorbeeld van improvisatie, maar ik moest toch echt wel even stiekem glimlachen.

[tweetietwee]

Ik zal het nooit vergeten:

Berkenwoude, voorjaar 2006, Gereformeerde Gemeente in Nederland:
Voorganger: Ds. Roos

(halverwege het grote gebed valt de microfoon uit)

"... en nu de middelen ons alleenlijk laten, wilt Gij ons dan leiden door Uw Heilige Geest..."

Ik moet zeggen: een sterk voorbeeld van improvisatie, maar ik moest toch echt wel even stiekem glimlachen.

ik moet nogal lachen, maar ik snap het geloof ik nietzo....

[Optimatus]

Ds. Roos sprak een gebed uit.
Tijdens het gebed viel zijn microfoon uit.
Luid bad ds. Roos om de leiding van H. Geest nu de middelen (lees: de microfoon) hem in de steek lieten.

Ik werd overigens wel erg geraakt door zijn prediking. Ondanks de onfrisse bijgeluiden (hij heeft een hartkwaal) heb ik echt Gods leiding in zijn prediking kunnen ervaren.

[Marnix]

Hehe lol, maar ik hoop toch echt dat hij ook om die leiding vraagt als de microfoon het wel doet. Het komt nu echt over als: Nou, de microfoon valt uit dus nu hebben we de Geest nodig En waarom hij nou een woord als "alleenlijk" gebruikt....? Ook wat overbodig Zeg dan gewoon "in de steek laten" of zo, das tenminste begrijpelijk

Maar wel grappig

[Lalage]

Ik was een keer bij een workshop waarvan de leider een video wilde laten zien, die deed het niet. De workshop ging over bidden, dus het was wel erg toepasselijk dat hij even ging bidden voor de video. Helaas hielp het niet

[madel]

bij ons in de gemeente wordt vooraf gemeld wie er wat mankeert of blij is. gewoon wat bekend is binnen de gemeente aan gebeurtenissen waar voor gebeden of gedankt kan worden. de voorganger opent zelf het gebed en vraagt om een zegen en dankt voor het samenzijn. daarna is een ieder vrij om zelf hardop een gebed uit te spreken. hetzij voor een ander, hetzij voor zichzelf of wie of wat dan ook. de ene keer hebben meer mensen de vrijmoedigheid dan een andere keer maar het heeft wel wat. en als het dan wat langer stil blijft sluit iemand af en vangt de preek aan. en dat gewoon zonder wollig taalgebruik.

maar bidden valt niet mee. en zeker in het openbaar is dat best wel eens moeilijk. aan gebeden in een tale kanaans kan ik mij wel eens wat storen. houd het gewoon kort en krachtig. direct. zonder omhaal van woorden. recht uit het hart. en weet je even niets meer te bidden. gewoon afsluiten. herhalen is ook niet netjes. niet blijven bidden om een bepaalde tijd vol te maken. dat sticht ook niet lijkt me.

ook hoor ik wel eens gebeden waarin men God vast gaat danken voor iets dat nog moet gaan gebeuren van Gods kant. dan gaan we iets vragen en er alvast voor danken ook. lijkt me ook niet stichten en netjes.

waar ik persoonlijk ook voor vaak is om niet te gaan zeuren bij God dmv een gebed. dat doen we denk ik ook veel te makkelijk. elke keer weer vragen om het zelfde. (nu weet ik wel dat er hier zijn die dan zullen zeggen: moet ik dan niet dagelijks bidden om bekering? voor hen heb ik de blijde medeling dat ze gelovig zijn en daarnaar moeten gaan wandelen. maw:je zonden zijn je dan al vergeven. ofwel: aannemen wat God zegt over je/jou.)
ik waak er voor om telkens met het zelfde te komen. God weet wel wat we nodig hebben.
Wel lijkt het me zinnig om het gebed af te sluiten met de woorden: Uw wil geschiedde ondanks mijn wensen. dat we ons daar bij neer zouden mogen leggen.
bidden is een persoonlijk uitspreken wat je bezig houdt voor God. en eerlijk gezegd ben ik niet altijd in een voor mijn gevoel juiste houding. ik probeer me er zelf wel op voor te bereiden persoonlijk. maar als ik me niet vrij voel laat ik het gebed achterwege en wacht op een beter moment. mn neus staat niet altijd in de goede richting zeg maar.

[Lijntjuh]

Laten we toch zeker wel elke dag opnieuw om de dagelijkse vergeving van zonden vragen. Die zonden doe je toch ook iedere keer opnieuw? God zegt echt niet tegen Zijn kinderen: kom je nu weer met hetzelfde? Weer met berouw over een roddel of de vraag om genezing?
'Geef ons heden ons dagelijks brood' en dat mag je gewoon morgen weer vragen. God weet zeker wat we nodig hebben, maar dat wil niet zeggen dat we het niet aan Hem voor mogen leggen?

De Here Jezus bad in Getsemanee ook driemaal hetzelfde.