Probleem over contact met God

[Hero]

Wat betreft de letterlijke "openbaring" van Jezus hier op aarde, dat zijn valse verhalen

Johannes_15:15 "... Ik noem u niet meer slaven, want de slaaf weet niet, wat zijn heer doet; maar u heb Ik vrienden genoemd, omdat Ik alles, wat Ik van mijn Vader gehoord heb, u heb bekend gemaakt ..."

@Wullimpie ... het is niet aan ons, om te bepalen of om te controleren — wel kan ik met je meegaan in een stukje ergernis, vanwege ONcontroleerbare VERHALEN over bijzondere (geestelijke) ervaringen, welke schijnbaar bedoeld zijn om de belever ervan : een bepaalde glans te geven ....

Zelf ... heb ik #een keer : Jezus ontmoet gedurende een droom/visioen, maar ik herkende Hem op dat moment niet, want Hij deed zich voor als een gewone vriend —(( pas later besefte ik wat mij overkomen was ))— deze droom/visioen kwam toen, nadat ik alle geloofsvragen van zelfmedelijden overboord kieperde, plus mijzelf op een fikse TAAK gezet had ....

NB > de wijze waarop Jezus zich soms aan enkele gelovigen openbaart, heeft vooral te maken met de wijze waarop die betreffende gelovige zal of moet gaan functioneren in zijn of haar kerk, danwel : met de roeping of bediening waarmee deze gelovige belast gaat worden ....

[Hero]

Tijdens het bidden heb ik bovendien nooit echt het gevoel dat God naar mij luistert en daar ben ik eerlijk gezegd best verdrietig om. Hoe weet ik dat Hij mij heeft gehoord; hoe kan ik antwoord van Hem krijgen? Ik zou Hem zo graag willen ontmoeten! Zou ik soms op een "verkeerde manier" bidden?

@GKN'er ... uit je getuigenis blijkt, dat je weinig last hebt van die overbekende gezapigheid — tevens krijg ik de indruk dat God wel serieus met jou bezig is, echter : Hij wil dat je vooraleerst ZIJN_WIL zoekt ....

Maar ik zou zo graag 'antwoord' van God krijgen, echt voelen, echt ervaren dat Hij naar mij luistert

Hij luistert heus wel, maar je hebt gewoon nodig dat Hij zijn Geest in jou uitstort — neem gewoon contakt op met medegelovigen uit jouw kerk, die actief zijn binnen kleine eukomenische & chrismatische kringen, dan helpen die je daar wel verder ....

Zou iemand mij kunnen helpen? Ik wens jullie allen in ieder geval Gods zegen toe, in de hoop dat jullie dit probleem nooit mag overkomen!

Het is juist te hopen, dat : velen hier, dit probleem zal overkomen !!!

[Wolkje]

Hoezo??? Als je in een kerk zit waar je niet van dat soort groepjes hebt en je dat soort dingen eigenlijk helemaal niet kunt uiten zit je er maar mooi mee! Dan zul je het in je eentje moeten doen (jaja ik weet nooit alleen) Maar ik herken veel in wat GKN schrijft en kan niet heel erg met jou antwoord uit de voeten, sorry.

[Marnix]

Tja, misschien hebben we wel niet zoveel moeite met praten maar wel veel moeite met luisteren. Is het niet zo dat we vaak God aanspreken en gelijk na het stellen van een vraag weer weglopen en met andere dingen bezig zijn? Richten we ons wel op God? Luisteren we wel naar Hem? Of stellen we vragen maar luisteren we vervolgens niet goed naar de antwoorden?

Daarnaast heb ik de afgelopen tijd ook wel geleerd dat we ook geduld moeten hebben. God verhoort gebeden soms pas na een hele tijd Vervelend? Tja, we willen graag snel antwoord. Maar God weet wat we nodig hebben en wat het beste voor ons is. Als Hij bepaalde dingen niet verhoort heeft Hij er een reden voor.

[Hero]

Hoezo??? Als je in een kerk zit waar je niet van dat soort groepjes hebt en je dat soort dingen eigenlijk helemaal niet kunt uiten zit je er maar mooi mee! Dan zul je het in je eentje moeten doen (jaja ik weet nooit alleen) Maar ik herken veel in wat GKN schrijft en kan niet heel erg met jou antwoord uit de voeten

Waarom ... niet ??

[Wolkje]

Hero zegt : Hij luistert heus wel, maar je hebt gewoon nodig dat Hij zijn Geest in jou uitstort — neem gewoon contakt op met medegelovigen uit jouw kerk, die actief zijn binnen kleine eukomenische & chrismatische kringen, dan helpen die je daar wel verder

En ik geef dus aan dat dat bij ons in de gemeent niet zo werkt.
Ik ben ook op zoek naar contact met God.
Ik weet hoe ik me moet gedragen en weet ook theoretisch mel een antwoord maar ik voel het niet.
Ik ervaar God niet, en dat maakt me eenzaam!

Als Hero dan zegt dat je dan naar andere mensen moet gaan weet ik niet naar wie. En ik betwijfel ook of het niet iets is dat je tussen God en jezelf moet `regelen´ ik zou dus alleen niet weten hoe

[Jo'tje]

Tja, misschien hebben we wel niet zoveel moeite met praten maar wel veel moeite met luisteren. Is het niet zo dat we vaak God aanspreken en gelijk na het stellen van een vraag weer weglopen en met andere dingen bezig zijn? Richten we ons wel op God? Luisteren we wel naar Hem? Of stellen we vragen maar luisteren we vervolgens niet goed naar de antwoorden?

Jep, heel erg herkenbaar.
Wij hadden een poosje terug een preek. De dominee haalde daar in aan dat je je gebedsbriefjes als het ware met een punaise aan de troon moet prikken en niet weer mee naar beneden moet nemen. Dan kan God er wat mee doen.

[Marnix]

Het verhaal van Hizkia is dan ook mooi beeldend.

14 Toen Hizkia de brief had gelezen die de boden hem overhandigd hadden, ging hij naar de tempel van de HEER en legde de brief daar open voor hem neer.

Wolkjemag ik je vragen hoe je gebed er dan uitziet? En waat je van Hem verwacht? Richt je op zijn grootheid, prijs Hem. Hij moet groter worden, dan verwacht je veel van Hem. En probeer vooral te luisteren. Hoe denk je dat je antwoord krijgt, God ervaart? Gevoel komt niet spontaan uit de lucht vallen.

Weet je niet naar wie je toe moet gaan? Dat is wel zorgwekkend. De gemeente is bedoeld als plek waar je SAMEN gelooft. Samen bidden is denk ik heel belangrijk, bij mensen met vragen heen kunnen gaan ook. Ik zou zeggen, leg het eens aan de kerkraad voor, vraag bij wie je terecht kan. Of bespreek het met een goede vriend, ook al is het misschien eng om je hart zo voor iemand uit te storten. Ik kan het je toch aanraden, neem die stap! Zoek desnoods dat contact elders, als je het in je eigen gemeent eniet kan vinden.

[Jo'tje]

Maar luisteren klinkt vaak makkelijker dan het is als je het mij vraagt.
Er komt niet altijd als je antwoord verwacht een bliksemschicht uit de hemel zo van : dit of dat is het. Soms geven dingen gewoon zekerheid, maar soms heb ik het idee dat ik zo doof als een kwartel ben.

[Wolkje]

Marnix zei: Of bespreek het met een goede vriend, ook al is het misschien eng om je hart zo voor iemand uit te storten

Ja Marnix dat is heel erg moeilijk! en die drempel is voor mij erg hoog.
Maar dankjewel voor je reactie. mooie tekst

[Jo'tje]

Het verhaal van Hizkia is dan ook mooi beeldend.

14 Toen Hizkia de brief had gelezen die de boden hem overhandigd hadden, ging hij naar de tempel van de HEER en legde de brief daar open voor hem neer.

Laat ik net die boeken aan het lezen zijn. Inderdaad heel bijzonder.
Maar dan nog, dat luisteren. Blijft voor mij wel een moeilijk punt soms.

En Wolkje: die drempel is hoog, het is hartstikke eng. Niet alleen naar de kerkraad, ook naar een vriend toe. Leg dit toch ook bij God neer, ook al lijk je Hem niet te ervaren. Gisteren hoorde ik nog deze tekst (van This Beautiful Mess): it's better to take the fall than to never fall at all.

(Eigenlijk is TBM best een mooie naam. Het geloof is hartstikke mooi, maar het is vaak ook een mooi zootje )

[Hero]

Hero zegt : Hij luistert heus wel, maar je hebt gewoon nodig dat Hij zijn Geest in jou uitstort — neem gewoon contakt op met medegelovigen uit jouw kerk, die actief zijn binnen kleine eukomenische & chrismatische kringen, dan helpen die je daar wel verder

En ik geef dus aan dat dat bij ons in de gemeent niet zo werkt

Des te meer rede, om de oplossing van 't probleem : buiten je eigen kring te zoeken — dus overwin die valse schaamte, en zet nu maar deze ene stap ....

Ik ben ook op zoek naar contact met God. Ik weet hoe ik me moet gedragen en weet ook theoretisch mel een antwoord maar ik voel het niet. Ik ervaar God niet, en dat maakt me eenzaam!

Het is zuiver bijbels (want dat lees je door de gehele schrift heen) dat de ene gelovige functioneert bij wijze van PRIESTER, ten bate van de ander — de ander die wat moeite heeft om de juiste WEG te vinden, of gewoon een duwtje in de goede richting behoeft ....

Overigens ... God is altijd dichter bij dan je denkt !!!

[Riska]

De reactie van Marnix spreekt mij erg aan. In mijn leven heb ik geleerd dat wij vooral eerst stil moeten worden. "Gewoon" - maar o zo moeilijk - alleen maar stil zijn.
Onze vorige dominee begon de dienst standaard met de woorden: "Wij zijn een ogenblik stil om ons hart te richten op de Heer"... en dan was het niet even stil, nee, minutenlang.
En wat is het moeilijk. Wij nemen ons hele hebben en houden mee naar de kerk - wat ons zorgen baart, waarover we dankbaar zijn, dat wat net thuis is gebeurd, - en dat alles spookt door je gedachten. Om dan helemaal stil te worden en alleen maar aan Hem te denken...
Wij kennen ook die periode van stil gebed bij de voorbeden. Eerst de voorbeden door de dominee. Dan de woorden: "En in stilte brengen wij bij U wat wij aan niemand durven zeggen"... In de loop van de tijd heb ik geleerd me dan geheel op Hem af te stemmen. Niks te zeggen, alleen maar stil te zijn.
Dan gebeurt er wat. Hoeft geen spectaculaire ervaring te zijn, maar er groeit een verbondenheid met Hem...
Ik heb een - denk ik - gezonde argwaan als mensen over spectaculaire visioenen of ervaringen spreken. Ik ben er te nuchter voor.
Soms lukt het van geen kant om stil te zijn - als er een te groot verdriet is, als er onvoorstelbare zorgen zijn, zoals ik in het afgelopen jaar ervaren heb. Maar dan ineens is er weer die stilte, die je bij jouw diepste gedachten en gevoelens doet komen en weet je: Hij is er...

[Jo'tje]

Dat is heel erg waar Riska. We zijn tegenwoordig zo weinig gewend om stil te zijn. Ik moet ook vaak voor mezelf een poosje stil zijn voor ik me echt kan concentreren. En dat terwijl stille momenten juist vaak de mooiste momenten kunnen zijn. (nouja, al weegt het soms niet op tegen muziek, maar dat moet juist getimed zijn)
Stille momenten met God zijn vaak supermooi. Maar ook als ik denk aan de momenten met vrienden en vriendinnen, dan zegt stilte vaak juist heel veel of is het volop genieten, respecteren of leren.
Maar alles gaat tegenwoordig zo snel, dat we stil zijn ook moeten leren. Denk ik.

[Petra777]

Ja, stil zijn is moeilijk, iets wat we zeker (weer) moeten leren.
Dan is de stilte prachtig/
Maar stilte kan ook een pijnlijke stilte zijn en daar mee omgaan is misschien nog moeilijker dan leren stil te zijn voor God.