Carl schreef:Ik denk dat het belangrijkste is dat je uiteindelijk afscheid kunt nemen van ieder beeld van God.
Vergeet niet dat we wat betreft het gebod om ons geen gesneden beelden te maken van iets wat op aarde of in de hemel is, dus geen haar beter zijn dan de meest doorgewinterde filistijn als het gaat om godsbeelden.
Mensen kunnen niet zonder metaforen/beelden. En in de Bijbel worden er een aantal met name genoemd. Gisteren werd bij de uitvaartdienst van mijn zwager de overbekende psalm 23 gelezen: "De Here is mijn Herder".
Jezus noemt Zichzelf: "de Weg, de Waarheid en het Leven", het "Licht der wereld" etc.
God wordt gezien/genoemd als Schepper, als Eeuwige, als Almachtige, als "Ik ben die Ik ben"... En al die begrippen, die beelden/metaforen komen uit de Bijbel. Die mogen dus ook gebruikt worden om Hem te duiden.
Als we over 'stenen beelden' spreken is dat denk ik, dat iemand mij oplegt God Vader te noemen, omdat het in de Bijbel staat. Dus mij dwingend een beeld oplegt als zijnde het 'goede' beeld.
Een 'stenen beeld' wordt het ook, wanneer je zélf niet los kunt komen van een bepaald beeld, terwijl juist die verscheidenheid in beelden die ons aangereikt worden, zoveel kanten laat zien van God...
Voor mij persoonlijk heeft het woord "Tochtgenoot" een bijzondere klank: waar ik ook ga en sta, wat ik ook doe, Hij is en blijft Degene die met en naast mij gaat - mijn Tochtgenoot...