Hoe rekbaar is je geweten?

[Denkertje21]

Ik denk dat iedereen het wel herkennen zal: hoeveel dingen doe je nu wel, die je vroeger niet deed, omdat dat tegen je geweten inging?

De eerste keer kan iets heel dramatisch voelen en dat wordt steeds minder, totdat je er geen kwaad meer in ziet. Je redeneert het weg of je redeneert helemaal niet...

Stappen, op zondag uit eten of naar vrienden, je kijkgedrag op tv? Ik noem maar een paar voorbeelden...

Herken je dit en is het gevaarlijk?

[scape]

Ik denk dat iedereen het wel herkennen zal: hoeveel dingen doe je nu wel, die je vroeger niet deed, omdat dat je missionair wilt leven?

De eerste keer kan iets heel onzeker voelen en dat wordt steeds minder, totdat het kwaad je niet meer kan deren. Je redeneert in het wilde weg maar leert je steeds meer over te geven.

Tijdens het stappen, door de week en op zondag uit eten naar vrienden toe, maar ook zeker vreemden. Je kijkgedrag op tv inspireerd, maar het observeren van mensen op CS des te meer? Ik noem maar een paar voorbeelden...

Herken je dit en is het gevaarlijk?

[MissF]

IK heb altijd wel een erg streng geweten gehad. Maar dan vooral m.b.t. liegen enzo. Ik kan het gewoon niet. Soms erg irritant
We lopen nu gewoon een prachtig chalet mis, omdat ik niet KAN zeggen tegen de gemeente dat we er niet permanent zullen gaan wonen, en dat doen we dan wel...
Een beetje rekbaarder wordt het wel, omdat ik steeds meer dingen zelf ondervind, waarvan ik vroeger al meteen dacht: dat is vast verkeerd. Nu denk ik er gelukkig zelf over na, en merk ik dat het best wel kan. Dat is gewoon de dingen onderzoeken, en dat is denk ik niet verkeerd

[Smurffie]

Verhardt u niet maar laat u leiden. Het is niet voor niets dat je je juist in je jonge jaren moet bekeren (hoe klinkt dat..?). Deste ouder je wordt, hoe harder je wordt en ik merk het echt bij mezelf. Vroeger had ik een schuldgevoel als ik op zondag zei dat ik niet lekker was, zodat ik niet naar de kerk hoefde. Tegenwoordig interesseert het me weinig tot niets meer.

Vroeger kon ik niet slapen voor ik fatsoenlijk gebeden had. Tegenwoordig slaap ik voor ik me überhaubt heb kunnen bedenken dat ik nog moet bidden.

Dat je niet naar vrienden mag op zondag e.d. vind ik iets anders. Mijn ouders zeiden altijd dat de zondag voor het gezin is, omdat er eindelijk een dag is dat iedereen bij elkaar was. Daarom gingen we nooit koffiedrinken ergens, of anderen bij ons. M.i. heeft dat weinig met het geloof te maken, dus ik zou nu ook gewoon bij vrienden langs gaan zonder dat ik me schuldig voel ofzo.

Stappen vind ik weer een ander verhaal..hoewel ik daar zelfs geen moeite mee zou hebben, denk ik. Kroegje pakken ofzo..disco kom ik sowieso niet binnen. Baggermuziek.

[Aragorn]

Wat betreft dit soort uiterlijke en min of meer oppervlakkige dingen is er heel veel wat ik nu wel doe en vroeger niet deed. Anderzijds zijn er ook dingen die ik toen wellicht wel gedaan zou hebben en nu niet meer, als het om principes gaat.

Dat noem ik geen oprekking maar gewetensvorming.

[Liarose]

"Vroeger" was ik zo door alle tradities gevormd, er mocht veel niet, en moest veel wel. Nu weet ik dat al die religieuze fratsen nergens op slaan! Toen was ik altijd bezig met wat wel kon en wat net niet, maar daardoor ben je juist niet goed bezig. Nu ben ik vrij en weet ik dat er heel veel kan en mag! Eens met bovenstaande opmerking, dat is geen oprekken van je geweten, maar het vormen ervan.

[leclerc]

Ik denk dat iedereen het wel herkennen zal: hoeveel dingen doe je nu wel, die je vroeger niet deed, omdat dat tegen je geweten inging?

De eerste keer kan iets heel dramatisch voelen en dat wordt steeds minder, totdat je er geen kwaad meer in ziet. Je redeneert het weg of je redeneert helemaal niet...

Stappen, op zondag uit eten of naar vrienden, je kijkgedrag op tv? Ik noem maar een paar voorbeelden...

Herken je dit en is het gevaarlijk?

Ik denk dat iedereen het wel herkennen zal: hoeveel dingen doe je nu wel, die je vroeger niet deed, omdat dat je missionair wilt leven?

De eerste keer kan iets heel onzeker voelen en dat wordt steeds minder, totdat het kwaad je niet meer kan deren. Je redeneert in het wilde weg maar leert je steeds meer over te geven.

Tijdens het stappen, door de week en op zondag uit eten naar vrienden toe, maar ook zeker vreemden. Je kijkgedrag op tv inspireerd, maar het observeren van mensen op CS des te meer? Ik noem maar een paar voorbeelden...

Herken je dit en is het gevaarlijk?

[Abdijbiertje om 1:00]

Verhardt u niet maar laat u leiden. Het is niet voor niets dat je je juist in je jonge jaren moet bekeren (hoe klinkt dat..?). Deste ouder je wordt, hoe harder je wordt en ik merk het echt bij mezelf. Vroeger had ik een schuldgevoel als ik op zondag zei dat ik niet lekker was, zodat ik niet naar de kerk hoefde. Tegenwoordig interesseert het me weinig tot niets meer.

Vroeger kon ik niet slapen voor ik fatsoenlijk gebeden had. Tegenwoordig slaap ik voor ik me überhaubt heb kunnen bedenken dat ik nog moet bidden.

Dat je niet naar vrienden mag op zondag e.d. vind ik iets anders. Mijn ouders zeiden altijd dat de zondag voor het gezin is, omdat er eindelijk een dag is dat iedereen bij elkaar was. Daarom gingen we nooit koffiedrinken ergens, of anderen bij ons. M.i. heeft dat weinig met het geloof te maken, dus ik zou nu ook gewoon bij vrienden langs gaan zonder dat ik me schuldig voel ofzo.

Stappen vind ik weer een ander verhaal..hoewel ik daar zelfs geen moeite mee zou hebben, denk ik. Kroegje pakken ofzo..disco kom ik sowieso niet binnen. Baggermuziek.

Dit zou ik zo kunnen kopiëren als het gaat om mijn leven. Hoe herkenbaar.... Al ga ik wel stappen, maar dan niet met het idee om lekker de beest uit te hangen, maar om mn vrienden te zien en in een gezellige omgeving gezellig te doen. Het grote verschil met vroeger is dat ik eerst schuldgevoel kreeg omdat ik rond 1 uur met een sloot bier in mn mik de deur binnenkwam thuis, en dat me dat nu minder interesseert. Al drink ik nog maar amper (jaja, ook Abdij wordt wijs ), half 4 's nachts thuiskomen op zaterdagavond/zondagmorgen kan geen goede voorbereiding voor de zondagse dienst(en) zijn. En ook daar zet ik me steeds meer overheen...

[Lalage]

IK heb altijd wel een erg streng geweten gehad. Maar dan vooral m.b.t. liegen enzo. Ik kan het gewoon niet. Soms erg irritant

Hier nog eentje! Al kan ik tegenwoordig wel beter dingen weg laten, zodat ik niet lieg maar niet alles zeg. Nouja in het algemeen ben ik veel te open, dus daar valt nog wel wat over te leren...

Verder herken ik het wel. Ik ben zowat m'n hele leven elke zondag naar een kerkdienst geweest, soms zelfs twee, maar momenteel vind ik het niet zo erg om een keer te skippen. Dat komt doordat ik soms erg in de war gebracht wordt door wat in de kerk gezegd wordt, dan wil ik na de dienst het liefst zo snel mogelijk naar huis om zelf bijbelstudie te doen en te kijken wat er nou echt staat. Het napraten met koffie en koekjes kan ik wel erg waarderen en de bijeenkomsten van onze bijbelkring ook. Eigenlijk vind ik kring veeeeeel belangrijker dan de kerkdiensten.

[Poesje]

Hmm, wat liegen betreft spreekt mijn geweten niet. Dat is wsl wel anders geweest, maar nu helaas niet meer. Ik wil eigenlijk dat juist dan m'n geweten wél zou spreken. Ik ben er nu te makkelijk in, en..dat vind ik gevaarlijk. Ik zondig op die manier zo gemakkelijk. Verder heb ik een redelijk 'streng' geweten. Wanneer me 'n minder mooi woord ontsnapt bijvoorbeeld..kan ik me daardoor zo rot voelen. Ook wat muziek, en bepaalde kroegjes, enz, enz.. betreft. Maar in sommige dingen word ik wel gemakkelijker, zie ik minder zonde, etc. Maar, wat ik wel opmerk is..dat het geweten minder spreekt dan enkele jaartjes geleden.

[Aragorn]

Wat hebben muziek en kroegjes met zonde te maken? Dat je geweten er iets van zegt omdat je daarmee waarschijnlijk niet opgevoed bent zegt natuurlijk niks over de zondigheid ervan.

[Poesje]

Ho..ik antwoorde voor mezelf, én niet in het algemeen. Ik zie daar zonde in, en mijn geweten spreekt dan. Daarmee zeg ik toch niks fout, lijkt me?

[Aragorn]

Dat begrijp ik ook wel.

Ik vraag me alleen af of dat niet meer een onderbuikgevoel is dan dat het een beredeneerde keuze is, zoals zoveel zaken waar het geweten over gaat zeuren terwijl het nergens voor nodig is. Want liegen lijkt me toch een ernstiger vergrijp dan het bezoeken van een kroeg.

[Poesje]

Hm, die 2 dingen zijn eigenlijk niet met elkaar te vergelijken. Het zijn 2 hele verschillende zonden (maar goed, dat is mijn mening) Over dat soort onderbuikgevoel..bij mij is het niet zomaar een gevoel. Ik weet nu van/bij mezelf wel dat m'n geweten niet zomaar spreekt.

[kurtyo]

Sinds wanneer bestaat er diversiteit onde zonden? Is er dan ook sprake van gradaties?