verlies van familielid, of andere goede bekende

[mirjan25]

hoe gaan jullie om met het verlies van een familielid, of een andere goede bekende?
Ik heb namelijk in het verleden mijn eigen moeder verloren. Maar soms vind ik het moeilijk om God hierin te begrijpen. Soms nog weleens de waarom vraag daarbij. Maar ik ben benieuwd hoe andere mensen hiermee omgaan die iets soortgelijks hebben meegemaakt.

[sela]

dat is niet makkelijk in een post te vatten.

[mirjan25]

dat is niet makkelijk in een post te vatten.

Hoe bedoel je dit?? ksnap het niet helemaal. kun je het misschien uitleggen?

[sela]

nu, allereerst zou ik wel een post willen wijden aan het verlies van je moeder. zo van, wat naar voor je..
en een andere, waarin vragen naar boven komen. wat heb je allemaal meegemaakt.
of nog een andere post, hoe vaak denk je er aan.
en weer een andere waarin ik naar voren zou brengen dat mijn vader dood is.
en wat ik dan precies zou moeten schrijven weet ik niet direct. hoe vat je allerhande gevoelens in woorden. is het iets om te posten. ik zou daar ook vast een paar post voor nodig hebben.
vandaar 'dat is niet makkelijk in een post te vatten.'

[Liarose]

Als ik denk aan het verlies van mijn vader kan ik daar wel een boek over schrijven.

[mirjan25]

owke ik snap je, ja je moet zelf weten wat je hier kwijt wil, en anders mag je altijd mailen, maar ik laat het aan jouw over.
Is idd soms moeilijk je gevoelens in woorden om te zetten.

[mirjan25]

Rosalie, magk vragen wanneer je vader is overleden? en waaraan??

[Liarose]

Rosalie, magk vragen wanneer je vader is overleden? en waaraan??

Mwah jawel, maar dat is niet in één zin uit te leggen. Maar waarom wil je dat eigenlijk weten? Wat maakt het uit?

[mirjan25]

Rosalie, magk vragen wanneer je vader is overleden? en waaraan??

Mwah jawel, maar dat is niet in één zin uit te leggen. Maar waarom wil je dat eigenlijk weten? Wat maakt het uit?

Owke, ik merk dat je het moeilijk vind om erover te praten, maar dat geeft niet. Jij moet weten wat je hier kwijt wilt. Het was maar een gewone vraag. Ik denk: misschien zie ik er herkenningspunten in. Want de oorzaak is ok nog verschillend, er zit namelijk wel verschil tussen een ongeval en ziekte, en daarmee zal de verwerking ok weer anders zijn.
Maar je hoeft niks te zeggen hoor.

[Liarose]

Rosalie, magk vragen wanneer je vader is overleden? en waaraan??

Mwah jawel, maar dat is niet in één zin uit te leggen. Maar waarom wil je dat eigenlijk weten? Wat maakt het uit?

Owke, ik merk dat je het moeilijk vind om erover te praten, maar dat geeft niet. Jij moet weten wat je hier kwijt wilt. Het was maar een gewone vraag. Ik denk: misschien zie ik er herkenningspunten in. Want de oorzaak is ok nog verschillend, er zit namelijk wel verschil tussen een ongeval en ziekte, en daarmee zal de verwerking ok weer anders zijn.
Maar je hoeft niks te zeggen hoor.

Ik vind het helemaal niet zo moeilijk om over te praten
Maar het heeft gewoon niet zo'n zin. Hij leed aan zo veel kwalen/ziekten. En uiteindelijk hield het op.

[mirjan25]

Ik vind het helemaal niet zo moeilijk om over te praten
Maar het heeft gewoon niet zo'n zin. Hij leed aan zo veel kwalen/ziekten. En uiteindelijk hield het op.[/quote]

Ja, dat is ook gewn mijn interpretatie eraan, maar als jij er de zin niet van inziet moet je het ook zekers niet doen.
Maar bedankt voor je reactie.

[Liarose]

'k Heb het idee dat je beetje op zoek bent naar lotgenoten? Klopt dat?

[sela]

hoe ervaar jij het zoal. mjram20, om ermee om te gaan?

[Raido]

Het ligt er aan.. welke band je met die persoon had. Mijn opa is laatst overleden maar hij was al twee jaar aan het sterven en ik had nooit een hele intieme band met hem. Ik heb hem samen met drie ooms, schoonzoon (mijn vader) en de twee kleinzonen (mijn neef en ik) gedragen; dat was zwaar en het was 35 graden, maar het was goed om te doen. Op die manier doe je iets op de laatste dag en denk je niet zo veel.

Ook troost het dat opa gewoon naar huis ging

Anders was het met een vriendin van mij, nu bijna 4 jaar geleden die uit het leven stapte ik steunde erg op haar en mijn relatie met God had door haar een inpuls gekregen. En toen vond God het zo goed om haar weg te halen. God was de verantwoordelijke en had haar er niet van weerhouden om te stoppen met leven. Waarom zou ik Hem vertrouwen? Als Hij wist dat ik niet zonder haar kon. Hoe kon ik Hem überhaupt vertrouwen als Hij zo lafhartig was en aan de ene kant schenkt; jou blij maakt om het daarna weer af te pakken.

Ik stopte met geloven in het bestaan van een God die het goede met mij voorhad en zag Hem als een wezen dat er lol in had om Zijn almacht te gebruiken om mensen tot wanhoop te drijven; en dat deed Hij veel, vaak en graag. Nu vier jaar later... zie ik in dat ik door de dood van die vriendin nu mensen veel beter begrijp; bijvoorbeeld op zelfmoordgebied. Dat wil niet zeggen dat ik het nu goed vind dat die vriendin toen stierf..

Het laat je echter berusten.

[mirjan25]

hoe ervaar jij het zoal. mjram20, om ermee om te gaan?

ja hoe ervaar ik het? Het is inmiddels al dik 8,5 jaar geleden dat mn moeder kwam te overlijden, maar nog steeds mis ik haar op sommige momenten heel erg. Mijn vader is in 2000 ok weer hertrouwd, en dat vonk in begin wle moeilijk, maar kan wel redelijk goed met mn stiefma opschieten duss, maar toch is ze anders, en mis ik die echte bloedband wel.. Vooral op momenten alsk me eenzaam voel, of ff in dipje zit, mis ik mn moeder ontzettend, en komt er soms ook weer die waarom vraag boven zetten, maar toch na 8 jaar leer ik er wel beter mee om te gaan, maar het is en blijft een gemis....die niemand kan vervangen.