BEWUST geen kinderen

[Saskia]

Dat heb ik niet zo, het lijkt mij moeilijker zonder levenspartner te zijn dan zonder kinderen. Nu heb ik dat niet zo, ik ben vrijgezel en heb daar nu echt geen problemen mee, maar ik hoop later toch wel met iemand door het leven te gaan. En dan wel of geen eigen kinderen, dat kan ik nu nog niet zeggen, maar het trekt me nu wel meer om andere kinderen liefdevol op te vangen dan om kinderen van onszelf / mijzelf te hebben. ik denk dat je het echte verschil pas ervaart als je zowel kinderen van jezelf als pleeg/adoptie kinderen hebt, dan weet je wat je voor ze voelt en of dar verschil in zit

[rosekapje]

als je (nog) geen eigen kinderen hebt, kan je je niet voorstellen hoe het zal zijn. Het is vele malen intenser, gewoon niet voor te stellen wat je voelt voor zo'n mensje (direct).

[Liarose]

Het gaat nu even niet over kindertjes in een tehuis volgens mij

Nee, het gaat over bewust geen kinderen. Nou, voor mij bewust geen (biologische) kinderen, maar wel kinderen uit een tehuis!

Ik zou biologische kinderen toch stukken interessanter vinden, dan pleegkinderen uit een tehuis.
Bij een biologisch kind is het echt een kind van jezelf, die eigenschappen van je heeft geërfd. Zoiets heeft wel wat (zeg ik al van afstand, als vrijgezel).
Dat kun je van een adoptiekind niet zeggen.

Ja, en dus? Ik zorg liever voor kinderen die heel hard een veilig thuis nodig hebben, dan dat ik biologische kinderen op de wereld zet en daar dan toevallig een eigenschap van mijn moeder in herken.

[Liarose]

als je (nog) geen eigen kinderen hebt, kan je je niet voorstellen hoe het zal zijn. Het is vele malen intenser, gewoon niet voor te stellen wat je voelt voor zo'n mensje (direct).

\
Dat vind jij. Jij hebt het gevoel gehad om biologische kinderen te willen krijgen. Maar niet iedereen is hetzelfde

[rosekapje]

als je (nog) geen eigen kinderen hebt, kan je je niet voorstellen hoe het zal zijn. Het is vele malen intenser, gewoon niet voor te stellen wat je voelt voor zo'n mensje (direct).

\
Dat vind jij. Jij hebt het gevoel gehad om biologische kinderen te willen krijgen. Maar niet iedereen is hetzelfde

ja, dat vind ik, dat staat ook in de posting. Nee, niet iedereen is hetzelfde, ik zou niet kunnen zorgen voor kinderen uit een tehuis, zeker niet nu nadat ikzelf een kind heb, ik weet gewoon dat ik daar niet net zo veel van kan houden als van mijn eigen kind. En daarmee doe je zo'n kind tekort.

[Liarose]

als je (nog) geen eigen kinderen hebt, kan je je niet voorstellen hoe het zal zijn. Het is vele malen intenser, gewoon niet voor te stellen wat je voelt voor zo'n mensje (direct).

\
Dat vind jij. Jij hebt het gevoel gehad om biologische kinderen te willen krijgen. Maar niet iedereen is hetzelfde

ja, dat vind ik, dat staat ook in de posting. Nee, niet iedereen is hetzelfde, ik zou niet kunnen zorgen voor kinderen uit een tehuis, zeker niet nu nadat ikzelf een kind heb, ik weet gewoon dat ik daar niet net zo veel van kan houden als van mijn eigen kind. En daarmee doe je zo'n kind tekort.

Ik zag het woordje 'vind' anders niet staan in je posting.

[rosekapje]

excusez moi, in deze posting geen 'ik vind' gebruik, maar het lijkt mij logisch dat ik voor mezelf praat.

[Boekenlezer]

Het gaat nu even niet over kindertjes in een tehuis volgens mij

Nee, het gaat over bewust geen kinderen. Nou, voor mij bewust geen (biologische) kinderen, maar wel kinderen uit een tehuis!

Ik zou biologische kinderen toch stukken interessanter vinden, dan pleegkinderen uit een tehuis.
Bij een biologisch kind is het echt een kind van jezelf, die eigenschappen van je heeft geërfd. Zoiets heeft wel wat (zeg ik al van afstand, als vrijgezel).
Dat kun je van een adoptiekind niet zeggen.

Ja, en dus? Ik zorg liever voor kinderen die heel hard een veilig thuis nodig hebben, dan dat ik biologische kinderen op de wereld zet en daar dan toevallig een eigenschap van mijn moeder in herken.

Ieder zijn/haar voorkeur. Als iedereen hetzelfde zou willen, heb je ook een probleem.

[columbus]

@Rosalie,
je hebt zelf geen kinderen dus je hebt geen flauw idee waar je over praat!

[Machiavelli]

@Rosalie,
je hebt zelf geen kinderen dus je hebt geen flauw idee waar je over praat!

Dat is lekker makkelijk. Iedereen die geen kinderen heeft mag er niet over meepraten. Ook een manier om lastige vragen te ontwijken.

[paprikameisje2]

@Rosalie,
je hebt zelf geen kinderen dus je hebt geen flauw idee waar je over praat!

toch denk ik, dat wanneer je toch zelf kinderen nu al hebt, je anders tegen deze discussie aankijkt dan wanneer je nog geen kinderen hebt!!

[MissF]

Na mijn mams geraadpleegd te hebben, zegt zij het totaal eens te zijn met Rosekapje...
Mijn moeder was nooit een kindermens, en al helemaaaal geen baby mens.
Ze raakt in verwachting (van mijn zus dus), het kind werd geboren, en mijn moeder werd omgetoverd tot echte moeder, waarvoor haar kids haar alles zijn. Mijn vriend en ik wilen de eerste 2 jaar van ons huwelijk, het liefst geen kinderen. Mijn moeder zegt wel altijd:' Samen wennen aan je huwelijk is super goed. Maar....op een bepaald moment, als je eenmaal een kindje hebt, als je die kunt krijgen, dan wens je dat je dit twee jaar eerder was overkomen...

Ik denk idd dat kinderen krijgen iets is wat je mee moet maken, en waarover je niet van tevoren kunt beslissen hoe het is om ze te hebben of te krijgen...

[sela]

@Rosalie,
je hebt zelf geen kinderen dus je hebt geen flauw idee waar je over praat!

Dat is lekker makkelijk. Iedereen die geen kinderen heeft mag er niet over meepraten. Ook een manier om lastige vragen te ontwijken.

in ieder fase in je leven sta je op een bepaalde manier tegenover dingen. en daar is vast weinig mis mee. dat is ook waar je interesses dan liggen.

als je een kind krijgt is het wellicht mogelijk dat je leven veranderd. je verwordt welhaast een oude tut die zich vermaakt met kinderdingen enzo.
toen ik in de fase van geen kinderen verkeerde was dat op de achtergrond toch altijd ergens een angst voor me. het schrok me af. uiteraard was dat niet het enige wat ik overdacht aangaande baby's.
hmm..
dagelijks lever ik nu een strijd om niet te verworden gelijk een oude tut. maar aan de andere kant is het heerlijk om daar gewoon onbeschaamd aan toe te geven. want het levert, net zoals rosekapje zegt, een bijzonder gevoel op: 'n kind hebben.
echter, terugkijkend op eerder fases denk ik dat het maar net is waar je de zin van het leven in ziet.
en zoals iemand al eerder beweerde: als je het vanuit bijbels perspectief bekijkt, dan vindt de 1 die in woekeren met talenten, of God liefhebben boven alles, arbeiden in Zijn wijngaard en de ander op de manier zoals verwoord in de onderstaande psalter

Uw echtvriendin zal bloeien,
Gelijk een wijnstok tiert,
Die, vruchtrijk onder 't groeien,
Uw huismuur dekt en siert.
Niets zal uw welvaart stuiten;
Uw kroost zal blij en fris,
Als groen' olijvenspruiten,
Versieren uwen dis.

etc.

[Smurffie]

Mooi verwoordt Sela

[Lalage]

Dat kan zijn, maar ik vraag me toch af of iedereen de energie heeft om kinderen op te voeden. Volgens mij kost dat zoveel tijd en moeite en als ik kijk hoe ik het nu allemaal net trek: vier dagen werken, vijf lukt echt niet, dan weet ik niet of ik wel geschikt ben om kinderen te krijgen. En dan ben ik heel blij dat ik nog een paar jaar heb om daar rustig over na te denken, terwijl we wel van het getrouwde leven mogen genieten.