Over staande bidden, klappen en juichen

[@mic]

Zelf geloof ik dat een dienst gelijd moet worden door de Heilige Geest

Als de dienst gelijd moet worden door de heilige geest, waarom ligt die dan vast in strakke regeltjes? Van de meeste kerken kan ik nu al vertellen hoe die er over 5 jaar uitzullen zien! (qua vorm)
De vraag is dan wie de dienst lijd, de Geest, of de regels (dan heb ik het even niet over de preek e.d.).

Aan de andere kant hou ik als nuchtere hollander wel van een beetje organisatie. Ik vind een gewone evangelische dienst al rommelig zat

[caprice]

1 korinthe 14:
34 Dat uw vrouwen in de Gemeenten zwijgen; want het is haar niet toegelaten te spreken, maar bevolen onderworpen te zijn, gelijk ook de wet zegt.
35 En zo zij iets willen leren, laat haar te huis haar eigen mannen vragen; want het staat lelijk voor de vrouwen, dat zij in de Gemeente spreken.

Waarom kerkverbanden met vrouwen in het ambt van predikant?

[Klaas]

Dat is een heel andere discussie.

Klaas

[caprice]

Het was alleen maar even om te laten zien dat het een overtreding van Gods woord is.

Nu weer ontopic.

Wat vind je van het volgende fragment? Als je het vierstemmige wegdenkt (dus alleen de normale wijs) heb je een aardig goed beeld van de samenzang in de Gereformeerde gemeenten

http://www.tkb-productions.nl/overmuziek/vierstemmenboek/index.html

[meschianza]

'Springt op van vreugd', en 'huppelen van zielevreugd' wordt dan bij ons geestelijk verstaan. Niet zozeer lichamelijk.

Ik denk dat dat het allerbelangrijkste is, dat het geestelijk aanwezig is. Maar de lichamelijke uiting is dan een gevolg van...en waarom verkerd?
En dat vraag ik me dus af, waarom dat zo ingetoomd. Terwijl je duidelijk uit de bijbel op kan maken dat het in die tijd wel een eerbetoon was aan God wanneer je handen ophief, staande bad enz..

Ach, tvalt allemaal niet mee...

[meschianza]

Het staan onder het bidden komt misschien nog uit de tijd dat je tijdens de kerkdienst ging staan als je last kreeg van slaap?

Dus alleen mannen slapen?
Ik heb ook weleens gehoord dat het voortkomt uit de redenatie dat de man als priester van zijn gezin (en bij gebrek aan gezin zijn eigen levensvorm) een extra taak heeft, namelijk het bidden met en voor zijn gezin.
Verder is het wat mij betreft ook een vorm van eerbied.

[quote]

DAt vind ik dan ook zo jammer. Wanneer een bijbels gegeven: zoals de man als priester van het gezin als argument gebruikt wordt voor de meest maffe regels die absoluut niet bijbels zijn. (Geen aanval op jou hoor, Night)
Zo kan je dat gegeven ook als argument gaan gebruiken om vrouwen achter een gordijn te stoppen, of op een gallerij om daarvandaan de dienst te volgen. Of om ze te verplichten een stap achter de man te lopen. Ga zo maar door.

[Night]

DAt vind ik dan ook zo jammer. Wanneer een bijbels gegeven: zoals de man als priester van het gezin als argument gebruikt wordt voor de meest maffe regels die absoluut niet bijbels zijn. (Geen aanval op jou hoor, Night)
Zo kan je dat gegeven ook als argument gaan gebruiken om vrouwen achter een gordijn te stoppen, of op een gallerij om daarvandaan de dienst te volgen. Of om ze te verplichten een stap achter de man te lopen. Ga zo maar door.

Klopt. Ik ben het wel met je eens.
Maar zo is elk argument wat zijdelings meespeelt, elk gevoelsargument of traditioneel getint argument altijd te misbruiken.
Het is dan oo kgeen plicht dacht ik.
Laten we van normaal nuchter gebruik uit gaan.

[Marnix]

Ik denk dat dat het allerbelangrijkste is, dat het geestelijk aanwezig is. Maar de lichamelijke uiting is dan een gevolg van...en waarom verkerd?
En dat vraag ik me dus af, waarom dat zo ingetoomd. Terwijl je duidelijk uit de bijbel op kan maken dat het in die tijd wel een eerbetoon was aan God wanneer je handen ophief, staande bad enz..

Begrijpen wat je zingt.... Waarom zou je dingen wel zingen maar niet doen... meen je dan wel wat je zingt? En blijdschap... natuurlijk moet het van binnen zitten... daar begint het mee... als je alleen van buiten er blij uit ziet ervaar je die blijdschap niet... aan de andere kant vind ik het bijzonder vreemd als mensen innerlijk blij zijn maar dat niet aan je kunnen zien... allereerst is het goed om die blijdschap uit te stralen, kan voor anderen ook stimulerend of bemoedigend werken... en daarnaast, waar het hart vol van is loopt de mond toch van over?

Ik heb op tv bijvoorbeeld nog nooit gezien dat iemand de loterij won en met een strak gezicht zegt: Ja ik ben heel blij. Ik heb nog nooit gezien dat een voetballer na het scoren van een belangrijke goal met een emotieloos gezicht weg loopt... en na afloop in het interview zegt: Ja maar van binnen voel ik me wel blij hoor.

Als het goed is komt het 1 van het ander.... en dan is mijn vraag: Waarom laat we overal ook zien hoe blij we zijn.... behalve in de kerk?

[Charity]

Zelf geloof ik dat een dienst gelijd moet worden door de Heilige Geest

Als de dienst gelijd moet worden door de heilige geest, waarom ligt die dan vast in strakke regeltjes?

Dat is niet overal zo @mic, en de Heilige Geest zorgt ervoor dat het niet rommelig wordt! Verder staan daar in korinthe dat als iemand anders gaat spreken de 1e spreker zijn mond moet houden. Zo gaat het altijd goed. Als er gebeden wordt kan iemand gaan bidden zegt de hele gemeente amen (tenminste als je ermee eens bent) en kan iemand anders weer gaan bidden. Dat is niet rommelig eerder eerbiedig.

[joepie]

Toch denk ik dat het vooral met onze nuchterheid te maken heeft. Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg!
Want ook in kerken waar het wel gedaan wordt zitten er vele die zich er aardig opgelaten bij voelen.
ALs je kijkt naar andere culturen waar het gewoner is daar zal het ook eerder gebeuren. Denk maar aan de vrijgemaakte kerk op Curaqao.
Daar wordt wel degelijk gedanst en in de handen geklapt tijdens de deinst.
Maar dan weer niet in de nederlandse dienst. Wij zijn daar gewoon te nuchter voor.
En eerlijk gezegt: Als jij die behoefte voelt om het wel te doen, waarom doe je het dan niet gewoon?
Even terzijde, lijden doe je niet in een dienst, want dan zou iedereen erg verdrietig worden, misschien wel leiden.

[hemelburger]

Ik heb op tv bijvoorbeeld nog nooit gezien dat iemand de loterij won en met een strak gezicht zegt: Ja ik ben heel blij. Ik heb nog nooit gezien dat een voetballer na het scoren van een belangrijke goal met een emotieloos gezicht weg loopt... en na afloop in het interview zegt: Ja maar van binnen voel ik me wel blij hoor.

Als het goed is komt het 1 van het ander.... en dan is mijn vraag: Waarom laat we overal ook zien hoe blij we zijn.... behalve in de kerk?

Ik zou nog wel verder willen gaan. Is het innerlijke wel oprecht als het aan de buitenkant niet overeenstemmig is?

Ik heb daar geen pasklaar antwoord op, ik wil een ander niet veroordelen, maar het is wel een vraag die bij mij opkomt.

Tuurlijk heeft het ook met onze "Nederlandse" gewoontes te maken. Je moet hier vooral "gewoon" doen, niet teveel opvallen. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Mensen reageren heel onwennig op individuen die zich niet zomaar neerleggen bij de groepscensuur. Wij kijken teveel naar anderen en houden er teveel rekening met wat een ander er van zou zeggen, zonder er bij na te denken, wat je zelf wilt.

En als ik eraan denk dat Jezus Christus ons voorbeeld zou moeten zijn, dan merk ik dat ik meer van mijn emoties mag laten zien, Hij toonde ze immers ook.

Ook ben ik het met Klaas eens op het punt dat we moeten oppassen voor het aan elkaar opleggen van uitingsvormen, daar zit ook een van mijn bezwaren tegen zowel evangelischen als reformatorischen op dit punt. In beide kringen legt men elkaar, al dan niet, onbewust toch een bidnorm, aanbiddingsnorm, of welke omgangsnorm dan ook. Dat terwijl God toch (met eerbied) mans genoeg is om zelf aan tegen welke normen Hij hanteert. Volgens mij beperkt God ons niet, maar beperken wij elkaar, geef elkaar de ruimte om te doen wat God je in je hart geeft.

[hemelburger]

Nu schiet mij nog iets te binnen.

Heeft onze omgang met de koningin er ook niet iets mee te maken.
Ik bedoel voor zover ik er kennis heb, het blijft van horen zeggen, van bezoeken aan de koningin, dan blijken die heel formeel te zijn. Vastgelegd in protocollen en dergelijken. En als je God ontmoet in gebed of lied, dan moet je je ook zo gedragen alsof je bij de koningin bent.

Echter kan ik van de koningin niet zeggen dat zij ongelovelijk veel van mij houdt en ik van haar.

[@mic]

Zelf geloof ik dat een dienst gelijd moet worden door de Heilige Geest

Als de dienst gelijd moet worden door de heilige geest, waarom ligt die dan vast in strakke regeltjes?

Dat is niet overal zo @mic, en de Heilige Geest zorgt ervoor dat het niet rommelig wordt! Verder staan daar in korinthe dat als iemand anders gaat spreken de 1e spreker zijn mond moet houden. Zo gaat het altijd goed. Als er gebeden wordt kan iemand gaan bidden zegt de hele gemeente amen (tenminste als je ermee eens bent) en kan iemand anders weer gaan bidden. Dat is niet rommelig eerder eerbiedig.

Klopt, maar in veel kerken vind men dit dus al rommelig en is er geen ruimte voor gewone gemeenteleden om te bidden etc.

[lorit]

Volgens mij draait het om de vraag wat het doel van een kerkdienst is.

Als je als doel stelt: samenkomen van gelovigen om elkaar te bemoedigen ed. Ja, waarom zou je dan niet allerlei vormen waar het in dit topic over gaat bij voege"n?

Als je doel echter is: Ontvangen van onderwijs uit gods woord, dan heeft dat niet zoveel zin.

Ik moet zeggen dat ik nu even niet zo goed weet wat het doel van een kerkdienst in mijn ogen is. Ik wil ook niet een discussie daarover openen, maar ik wil er alleen even op wijzen dat een discussie niet zoveel zin heeft als je andere definities van het onderwerp van discussie hanteert

[meschianza]

Volgens mij draait het om de vraag wat het doel van een kerkdienst is.

Als je als doel stelt: samenkomen van gelovigen om elkaar te bemoedigen ed. Ja, waarom zou je dan niet allerlei vormen waar het in dit topic over gaat bij voege"n?

Als je doel echter is: Ontvangen van onderwijs uit gods woord, dan heeft dat niet zoveel zin.

Ik moet zeggen dat ik nu even niet zo goed weet wat het doel van een kerkdienst in mijn ogen is. Ik wil ook niet een discussie daarover openen, maar ik wil er alleen even op wijzen dat een discussie niet zoveel zin heeft als je andere definities van het onderwerp van discussie hanteert

Kleine correctie: ik starte niet de discussie om de inhoud van de kerkdienst nader te bekijken. MAar de uitingen van zingen en gebed die ingekapseld is door tradities. En daarmee anders dan in de bijbel. Ongeacht in de kerkdienst of waar dan ook.
Hoewel dat natuurlijk ook een heel interessant onderwerp is...