gulden middenweg

[Sjaan]

Waar bevindt zich de gulden middenweg tussen remonstrantisme en lijdelijkheid? Ik vind dit erg moeilijk.

[@mic]

De opdracht voor een mens is simpel: 'bekeert u
en geloof het evangelie/ laat u met God verzoenen': nogmaals dit moet gezegd worden (en dit is een actief evangelie zonder remontrantisme: dus dit heb ik bij deze ook uitgelegd) en geen ander evangelie wat (zo je wilt) naar een evangelie van een machtige mens en een onmachtige God ruikt.

Het laatste is wat subjectief, dus maak je vooral maar druk om het eerste: bekeert u en gelooft het evangelie

De term remonstrantisme wordt naar mijn inzien veel te snel in de mond genomen, veel mensen noemen alles wat niet precies in hun straatje past gelijk remonstrants. Zo zou je spurgeon remonstrants kunnen noemen als je bepaalde dingen van hem leest. (dat was hij niet!). "kiezen voor Jezus" wordt vaak remonstrants genoemd, terwijl het eigenlijk maar een synoniem is voor "je leven in dienst van God stellen", "in hem geloven" etc etc. Bij het beoordelen van of iets remonstrants is zijn mensen nogal subjectief. In zekere zin zou je alles waarin naar voren komt dat je je moet bekeren/ geloven etc. remonstrants kunnen noemen (dus ook de bijbel!). Dus persoonlijk gebruik ik het woord liever niet. Passief en actief kun je naar mijn inzien beter gebruiken, dat is ook redelijk subjectief, maar daarvoor moet je in ieder geval orienteren op de volledige tekst, terwijl je kunt onderbouwen dat iets remonstrants is door alleen een paar teksten te quoten. Dat is dus gevaarlijker.

[Sjaan]

Een oproep tot bekering wordt al gauw remonstrants genoemd, terwijl in de Bijbel letterlijk staat: Bekeer u nu (ergens in Jeremia geloof ik dat ik het las) Misschien kan een oproep tot bekering helemaal niet remonstrants zijn, welke betekenis je dan ook aan dat woord wilt geven, maar alleen de manier waarop je er mee omgaat. De gedachte dat je dat wel even doet.

[@mic]

Remonstrantsisme is volgens mij officieel zeggen dat de mens zichzelf zalig kan maken. Maar zeggen dat de mens zijn eigen zaligheid in z'n hand heeft ligt er heel dichtbij (eigen verantwoording). Dat laatste zullen de meeste mensen ook al remonstrants noemen, omdat het erg activistisch klinkt. Mijn devies: stap van het woordt remonstrantisme af.
(het trieste is dat de mensen die van remonstrantisme beschuldigd worden meestal niet eens weten wat dat is, dus zichzelf moeilijk kunnen verweren)

De-gedachte-dat-je-dat-wel even doet vind ik ook niet remonstrants, bekering is in theorie simpel, en kan ook in 3 tellen. Denk maar aan de moordenaar aan het kruis of de bekering van Paulus. thoeft niet altijd een jarenlange strijd te zijn.

[Calvin]

Waar bevindt zich de gulden middenweg tussen remonstrantisme en lijdelijkheid? Ik vind dit erg moeilijk.

In de bijbel....


En wat mij betreft ook bij de predikanten die staan in de lijn van de Reformatie zoals Calvijn, Spurgeon, MacCheyne enzo.

[lorit]

In Fillipenzen staat: werkt uwszelfs zaligheid met vreze en beven, want het is God die in u werkt beide het willen en het werken naar zijn welbahagen.
Dus, God begint in jou te werken, maar in eerste instantie weet je niet dat dat God is. Dat zie je achteraf pas in.
Je gaat in ieder geval voelen dat je God mist en vergeving nodig hebt.
God geeft ons de opdracht om Hem te zoeken. Hij belooft dat we Hem zullen vinden. Je gaat God zoeken om je dan te realiseren dat Hij jou allang gevonden heeft.
Wel ligt er de opdracht om te zoeken!
Wij gaan zoeken, omdat God ons zoekt. Zie ook 1 Joh 4 vers 10

[TheKeimpe]

Ten diepste zijn remonstrantisme en lijdelijkheid gevolg van hetzelfde: zeflhandhaving. In het ene geval kun je alles doen, en dus blijf je wie je bent, in het andere geval kun je niets doen en dus hoef je ook niet te veranderen.

Er is dus geen middenweg, wel een Andere weg!

[lorit]

Goed punt. Zo had ik het nog niet bekeken

[caprice]

Zeker, er is maar 1 weg, en dat is Christus: "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven'.