geen kinderen ???---

[Ansje]

Ik geloof dit verhaal, omdat ik zelf ook een keer door vreselijke spanning een half jaar niet gemenstrueerd heb, dus was spanning bij mij ook van invloed op m'n cyclus. Toen de spanning afnam, kwam de menstruatie ook gewoon weer op gang.

Ik hoorde ook van een vrouw bij ons op dorp die zó geobserdeerd was door het krijgen van kinderen. Ze was er in gedachten altijd mee bezig, maar ze kregen maar geen kinderen. Tot iemand aanraadde om weer te gaan werken en afleiding te zoeken. Dat heeft ze gedaan en binnen 2 maanden was ze zwanger Het kan dus idd echt afhangen van je geestelijke gesteldheid.

Precies! Bij mij in de kerk heeft ook een stel gezeten die alleen maar bezig waren met kinderen krijgen. Op een gegeven moment hebben ze de hoop opgegeven, en na een huwelijk van 14 jaar kregen ze toch nog een kind.
Toen moesten ze er vreselijk aan wennen, omdat ze toch 14 jaar een 'ongebonden' leven hadden gehad en nu rekening moesten houden met een kleintje.
Ze waren er wel blij mee natuurlijk, maar ja, na 14 jaar samen geweest te zijn geloof ik ook dat dat wel impact heeft...

[MissF]

Net als andersom, als je doodsbang bent dat je 'per ongeluk' zwanger bent geworden, en benauwd zit af te wachten tot je weer ongesteld wordt, kan dat ook opeens langer duren dan normaal.

[Ansje]

Net als andersom, als je doodsbang bent dat je 'per ongeluk' zwanger bent geworden, en benauwd zit af te wachten tot je weer ongesteld wordt, kan dat ook opeens langer duren dan normaal.

[*Annet*]

Er is nog een vorm van kinderloosheid waar vaak aan voorbij word gegaan. Heb die wijsheid niet van mezelf, maar ergens gelezen.

De ongehuwden!

Er zijn natuurlijk onder de getrouwde vrouwen en mannen die al op jonge leeftijd een kinderwens hadden (en dat tot hun grote vreugde in vervulling mogen zien gaan), maar er zijn natuurlijk onder die personen ook een aantal mensen die niet tot een huwelijk zijn gekomen.

[Cisca]

Dat klopt Annet, pasgeboren baby's hebben, ongemerkt voor anderen, nogal eens een traantje van me opgevangen.

[Denkertje21]

Ik ben gek op kinderen, maar voor mij zit het er niet echt in, helaas....

[froske]

Ik ben gek op kinderen, maar voor mij zit het er niet echt in, helaas....

[marma]

Dat is idd iets wat we te snel vergeten. Dacht ik veel over na toen wij aan iedereen gingen vertellen dat ik zwanger was. Er waren situaties waarbij het ontzettend moeilijk was. (kinderloze schoonzus). Maar tegen een vrijgezelle collega van 35 vertelde ik het zonder moeite. Toen begon ik daar eens goed over na te denken...

[*Annet*]

Dat klopt Annet, pasgeboren baby's hebben, ongemerkt voor anderen, nogal eens een traantje van me opgevangen.

Ik weet dat ik nu iets noem wat in reformatorische kringen "not done" is, maar ik heb wel eens begrepen/gelezen dat jij geen christen bent.

Heb jij wel eens overwogen om BOM-vrouw, of zoals het nu genoemd word: BAM-vrouw te worden?

[Cisca]

Dat klopt Annet, pasgeboren baby's hebben, ongemerkt voor anderen, nogal eens een traantje van me opgevangen.

Ik weet dat ik nu iets noem wat in reformatorische kringen "not done" is, maar ik heb wel eens begrepen/gelezen dat jij geen christen bent.

Heb jij wel eens overwogen om BOM-vrouw, of zoals het nu genoemd word: BAM-vrouw te worden?

Nee, dat heb ik nooit overwogen, omdat ik in die periode nog wel geloofde.
't Zal ongeveer zo'n 8 jaar geleden zijn dat ik daar aan begon te twijfelen, daar zijn wat jaren overheen gegaan voor ik tot een beslissing kwam, tot ik ruim 4 jaar geleden me ontrokken heb aan de kerk.

[australiafreak]

ik ben 25 en iedereen van mijn vriendenkring is getrouwd en krijgt nu zijn eerste of tweede kind. Ik merk dat ik helemaal niet zo aan kinderen toe ben voor mezelf, omdat ik in een heel andere fase leef. Waar ik wel moeite mee heb is dat mijn zwangere of net bevallen vriendinnen op verjaardagen bij elkaar klonteren en nergens anders meer over praten dan over kinderen. Ik vind dat voor af en toe best leuk en ben ook echt wel geinteresseerd, maar vind t wel rot dat er zelden of nooit meer naar mijn leven en interesses geinformeerd wordt.
Of je ineens niet meer meetelt omdat je in een fase bent blijven steken

[Liarose]

ik ben 25 en iedereen van mijn vriendenkring is getrouwd en krijgt nu zijn eerste of tweede kind. Ik merk dat ik helemaal niet zo aan kinderen toe ben voor mezelf, omdat ik in een heel andere fase leef. Waar ik wel moeite mee heb is dat mijn zwangere of net bevallen vriendinnen op verjaardagen bij elkaar klonteren en nergens anders meer over praten dan over kinderen. Ik vind dat voor af en toe best leuk en ben ook echt wel geinteresseerd, maar vind t wel rot dat er zelden of nooit meer naar mijn leven en interesses geinformeerd wordt.
Of je ineens niet meer meetelt omdat je in een fase bent blijven steken

Ik kan me voorstellen dat dat echt balen is! Vraag jezelf wel af of jij wel echt interesse hebt. Mijn vriendin (even oud) is nu ook zwanger en op het moment dat ik echt interesse in haar blijf houden, blijft zij dat ook in mij houden. Dat is natuurlijk altijd zo, maar zeker ook als je vriendin(nen) zwanger is/zijn, want dat is voor hen een hele bijzondere periode. En kruip niet zelf in een hoekje, maar open het gesprek over iets wat jij hebt meegemaakt etc. Succes!

[marma]

ik ben 25 en iedereen van mijn vriendenkring is getrouwd en krijgt nu zijn eerste of tweede kind. Ik merk dat ik helemaal niet zo aan kinderen toe ben voor mezelf, omdat ik in een heel andere fase leef. Waar ik wel moeite mee heb is dat mijn zwangere of net bevallen vriendinnen op verjaardagen bij elkaar klonteren en nergens anders meer over praten dan over kinderen. Ik vind dat voor af en toe best leuk en ben ook echt wel geinteresseerd, maar vind t wel rot dat er zelden of nooit meer naar mijn leven en interesses geinformeerd wordt.
Of je ineens niet meer meetelt omdat je in een fase bent blijven steken

Ik kan me goed voorstellen dat je dat gevoel heb. Zelf ben ik de eerste uit van m'n vriendinnen die een kindje heeft. Ik moet ook oppassen dat ik niet te veel over de kleine praat. Maar je bent er zoveel mee bezig, je wil er gewoon graag over praten. (Waar het hart vol van is...)
M'n vriendinnnen zijn enorm geïnteresseerd maar ik zou me voor kunnen stellen dat ze soms even geen zin hebben om erover te praten.
En zeker als meerdere vriendinnen van jou een kind hebben zal er veel over gepraat worden.
'k Zou zeggen: zeg het tegen ze want waarschijnlijk hebben ze het zelf helemaal niet door!

[australiafreak]

ik ben 25 en iedereen van mijn vriendenkring is getrouwd en krijgt nu zijn eerste of tweede kind. Ik merk dat ik helemaal niet zo aan kinderen toe ben voor mezelf, omdat ik in een heel andere fase leef. Waar ik wel moeite mee heb is dat mijn zwangere of net bevallen vriendinnen op verjaardagen bij elkaar klonteren en nergens anders meer over praten dan over kinderen. Ik vind dat voor af en toe best leuk en ben ook echt wel geinteresseerd, maar vind t wel rot dat er zelden of nooit meer naar mijn leven en interesses geinformeerd wordt.
Of je ineens niet meer meetelt omdat je in een fase bent blijven steken

Ik kan me goed voorstellen dat je dat gevoel heb. Zelf ben ik de eerste uit van m'n vriendinnen die een kindje heeft. Ik moet ook oppassen dat ik niet te veel over de kleine praat. Maar je bent er zoveel mee bezig, je wil er gewoon graag over praten. (Waar het hart vol van is...)
M'n vriendinnnen zijn enorm geïnteresseerd maar ik zou me voor kunnen stellen dat ze soms even geen zin hebben om erover te praten.
En zeker als meerdere vriendinnen van jou een kind hebben zal er veel over gepraat worden.
'k Zou zeggen: zeg het tegen ze want waarschijnlijk hebben ze het zelf helemaal niet door!

Misschien was ik wel wat TE negatief hoor, het is ook wel supergaaf als je vriendin een kindje krijgt. Je wordt tenslotte van dichtbij van alles op de hoogte gehouden. En als t geboren is, kan je zonder problemen regelmatig binnenwalsen en dan lekker met t kindje an tutten
Dus ook ik blijf wel geinteresseerd hoor, het is ook heel mooi, maar in sommige buien, dan baal ik er van

[Lalage]

australiafreak: ik ben ongeveer van dezelfde leeftijd, maar mijn vrienden hebben allemaal nog geen kinderen, zijn ook nog niet getrouwd (behalve de christelijke mensen dan). We zijn allemaal net wel of net nog niet afgestudeerd en daar helemaal nog niet mee bezig. Ik vind het wel jammer dat ik niet wat voorbeeldjes hebt, want je moet toch op een gegeven moment kiezen of je zelf wel of geen kinderen wilt. Gelukkig heb ik zaterdag een driejarig meisje mogen ontmoeten, dat was echt gaaf, wat een leuk kindje! Door alle tv-programma's over opvoeding ben ik haast gaan denken dat alle kinderen vervelende etters zijn, maar dat blijkt dus wel mee te vallen