Over staande bidden, klappen en juichen

[meschianza]

Allereerst wil ik zeggen dat ik niet tegen tradities wil trappen, niets onderuit wil halen. Ik loop de laatste tijd alleen zovaak tegen dingen aan die ik bespreekbaar wil maken maar er gereageerd wordt alsof ik aanval doet, geschrokken en afwijzend. Waarom? Ik wil niet provoceren. Ik vraag me alleen steeds meer af waarom er tradities heilig zijn verklaard die nergens in de bijbel terug te vinden zijn, en waarom er aan zaken die wel in de bijbel terug te vinden zijn geen aandacht wordt besteed. Tradities vind ik niet altijd verkeerd, begrijp me goed.

Neem bijvoorbeeld staande bidden. Alleen de mannen mogen dat (bij ons, Gereformeerde Gemeente) in de kerk. Waarom? Weinig mannen doen dit nog. Waarom? In de bijbel lees je nergens dat iemand zittend bid, maar wel: staand of geknield of gebukt of languit op de grond. Ongeacht man of vrouw.
Waarom zingen we op hele noten: juicht o volken juicht (!), hand klap(!) en betuigt: Onze God u vreugd (!) wees te saam verheugt(!) Voor de gein zou je eens moeten doen wat je zingt….is heel bijbels. Of: Hef uw handen naar omhoog (..) en knielt eerbiedig voor Hem neer ….. terwijl ik achter de bank aan een snoeppapiertje blijf frunniken.
Soms denk ik: hebben de Evangelische gemeentes het niet wat beter begrepen? Ik weet het wel, vreugde hoort in het hart aanwezig te zijn, anders is het leeg. Maar wat in het hart is, mag toch best naar buiten komen? Ik zie ook wel het gevaar, als jongeren volledig uit hun dak gaan en dansen op Gospelmuziek. Dat ik me afvraag of het nog wel met God en zijn eer te maken heeft.

Maar aan de andere kant: zijn wij niet te krampachtig, te star en te passief? Ik heb een vriendin uit een evangelische gemeente: zo heb ik mijn vraagtekens als ik mee ben geweest naar haar kerk (en ik koester de mooie dingen uit haar kerk) Maar zo kwam zij een keer oprecht diep geschokt uit ‘mijn’ kerk. Ze vond de manier waarop wij lofpsalmen zongen (op hele noten en nogal gedragen) pure belediging! Zo kwam het op haar over.

Soms zou ik zo graag staand willen bidden of zingen in de kerk. Maar dat kan ik gewoon niet maken. Ik weet het, we moeten niet vervallen in ‘lalalala I love Jesus lalalala’ Maar geloven in God kent toch ook veel vreugde die je mag uiten? Moeten we dat allemaal maar bewaren in ons hart, uit angst dat een ander jouw vreugde veroordeeld als ‘ingebeeld’

Soms zou ik zo graag mijn handen omhoog steken tijdens een zang/phraise avond. Maar de touwen van onze traditie houden me stevig vast. Ik herinner me nog zo goed dat ik met vrienden aan het einde van een pier stond en we daar, midden in de lente, uitbundig ‘Ere zij God’ zongen. Het galmde over de zee en over de mensen op het strand. En het kwam recht uit ons hart.

KOrtom: ik vraag me af of het ter discussie stellen van bepaalde tradities echt zo bedreigend en gevaarlijk is. Sterker nog, staan sommige tradities het loven en eer brengen aan de Heere niet verschrikkelijk in de weg?

[Marnix]

Ik mis in mijn kerk (geref. vrijgemaakt) ook blijheid... Er is mij altijd verteld dat ik moet begrijpen wat ik zing... maar inderdaad, als je psalm 47 zingt... of psalm 98, 134, 150... of een willekeurige andere blije psalm waarin je het hebt over Gods grootheid, of misschien zelfs wel letterlijk over klappen, juichen, handen opheffen, vrolijk zijn. Waarom staan we dan met een stalen gezicht te zingen? Is dat onze cultuur? Ik denk het niet... want als ik naar GODfashion ga kan het opeens wel.... daar klappen en dansen mensen voor God... wordt er zelfs een polonaise gelopen voor Hem... en dan kijkt niemand me ook vreemd aan.... Maar waar je hart vol van is, loop je daar zelf niet van over? Waar komt deze "doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg-houding" vandaan? In elk geval volgens mij niet uit te bijbel. Daarin in ik het volk Israel dansen, zingen en een reidans (ja dat is net zoiets als bij ons de polonaise) doen. Daarin zie ik David in zijn onderklederen voor God dansen....

Waarom gebeurt dit in de kerk niet? Zijn we eigenlijk wel intens blij dat we bij God horen en gered zijn? En zo ja, waarom laten we dat niet gewoon zien, zoals je in het dagelijks leven ook laat zien dat je blij bent?

[Petertje]

meschianza
Hier wil ik best graag met je over doorpraten, maar dan graag via mijn e-mail adres (staat in gebruikerslijst). Groetjes en hoop wat van je te horen!

[Gershwin]

Amen! Hallelujah!
(m.a.w.: ik vind het ook wat star allemaal)

[lorit]

Kan het niet aan onze cultuur liggen. Wij zijn immers nuchtere westerlingen die niets moe(s)ten hebben van emotie en openlijke uiting van vreugde?
Grappig voorbeeld is het volgende: Kennissen van mij hebben 2 kinderen uit Nigeria geadopteerd. Nu zijn die kennissen van mij 'best wel gereformeerd'als je begrijpt wat ik bedoel en dus wars van handen klappen ed. Die man vertelde onlangs dat zijn kinderen bij het bidden en zingen altijd met hun handen in de lucht gaan zwaaien, lopen te springen ed. En dat terwijl ze dat in hun opvoeding niet meekrijgen

[joris]

tip: praat er niet teveel over. want dan sla je spontainiteit dood.

Bidt erover en lees de bijbel met deze vraagin je achterhoofd.

mooie boekje zou kunnen zijn om te lezen: de kracht van muziekin de gemeente, geschreven door Johan bronsveld. Verkrijgbaar in de christelijke boekhandel maar ook te bestellen volgens mij via www.opwekking.nl

[caprice]

Het staan onder het bidden komt misschien nog uit de tijd dat je tijdens de kerkdienst ging staan als je last kreeg van slaap? Onder het bidden slaat de slaap misschien wel het meest toe. Daar komt het misschien van.

Wat het zingen van lofpsalmen in de Gereformeerde Gemeenten betreft ben ik het niet helemaal eens dat dit niet vrolijk gebeurt, maar dat ligt natuurlijk voor het grootste deel bij de verantwoording van de organist. Bij ons is ook een zeer duidelijk verschil te horen tussen lofpsalmen en boetpsalmen. Vaak registreert de organist zelfs elk vers apart, naar de woorden die erin staan.

'Springt op van vreugd', en 'huppelen van zielevreugd' wordt dan bij ons geestelijk verstaan. Niet zozeer lichamelijk.

[lorit]

bij ons heb je bij die bekende psalmen de bovenstem. Echt geweldig is dat. de rilligingen gaan dan over mijn rug. Dus m.a.w. snelheid of klappen zegt niet zo heel veel

[caprice]

En wat dacht je dan van het vierstemmenboek!

http://www.tkb-productions.nl/overmuziek/vierstemmenboek/index.html

Prachtig hoor!

[Night]

Het staan onder het bidden komt misschien nog uit de tijd dat je tijdens de kerkdienst ging staan als je last kreeg van slaap?

Dus alleen mannen slapen?
Ik heb ook weleens gehoord dat het voortkomt uit de redenatie dat de man als priester van zijn gezin (en bij gebrek aan gezin zijn eigen levensvorm) een extra taak heeft, namelijk het bidden met en voor zijn gezin.
Verder is het wat mij betreft ook een vorm van eerbied.

Wat het zingen van lofpsalmen in de Gereformeerde Gemeenten betreft ben ik het niet helemaal eens dat dit niet vrolijk gebeurt, maar dat ligt natuurlijk voor het grootste deel bij de verantwoording van de organist. Bij ons is ook een zeer duidelijk verschil te horen tussen lofpsalmen en boetpsalmen. Vaak registreert de organist zelfs elk vers apart, naar de woorden die erin staan.

Met de muziek, registratie, snelheid van zingen en spelen valt heel veel te doen.
We moeten denk ik oppassen dat we van de muziek/het zingen niet weer een stokpaardje maken om weer eens lekker over te babbelen met elkaar. (overigens vind ik niet dat dat gebeurt.) Ik denk weleens dat er oo kweleens heel snel een karikatuur wordt gemaakt van de muziek/de stijl van zingen.

'Springt op van vreugd', en 'huppelen van zielevreugd' wordt dan bij ons geestelijk verstaan. Niet zozeer lichamelijk.

Mee eens. Wanneer het hart eens mee mag zingen vind ik heeeeel wat waardevoller en inhoudelijker dan de vreugde uiten door te staan ed.


Een reactie in het algemeen:
Ik denk, om even in te gaan op de "verbazing" van Meschianza (overigens wat kleine complimenten over de manier waarop je ordelijk, objectief en niet polemisch poogt je standpunt te noteren) dat het een traditie die voortkomt uit de tijd van de reformatie en erna, waarin men heel bewust als tegenhang tegen de destijds heersende moraal in, koos voor soberheid en eenvoudigheid in de kerken. Zo ook de muziek.

[joris]

dat staan gebeurt in de bijbel. Uit eerbied gaan mensen staan voor God en met handden omhoog is een teken van overgave, maar ook een teken van verwachting en ontvangen. als je goed oplet zie je twee manieren om je handenomhoog te doen. '' onderhands'' om te ontvangen en '' bovenhands'' om te prijzen en te aanbidden. Woorden die er bij zouden kunnen passen zijn: vul mijn handen en de ander: ik draag u op handen of: ik geef mijn leven aan u.

de heiligen in openbaringen staan voor de troon van God lof te zingen.

[caprice]

Joris, wat vind je als evangelische van de vierstemmige samenzang?

http://www.tkb-productions.nl/overmuziek/vierstemmenboek/index.html

[Klaas]

Night:

dat het een traditie die voortkomt uit de tijd van de reformatie en erna, waarin men heel bewust als tegenhang tegen de destijds heersende moraal in, koos voor soberheid en eenvoudigheid in de kerken. Zo ook de muziek.

Helaas is men in dit soort zaken vaak niet zo nuchter. Werd het maar alleen als traditie gezien. Mijn ervaring is dat het vaak veel verder gaat.
In de gemeente waar ik lid ben is onlangs ingevoerd dat we bij de laatste psalm gaan staan. Ik hoorde toen iemand iets mompelen in de geest van: "Nou als het nog gekker wordt, dan hoeft het van mij niet meer." Serieus!

Laten we elkaar alsjeblieft niet verketteren om staan of zitten, handen omhoog of naar beneden. Maar laten we openstaan voor wat anderen daarover te zeggen hebben. Het is misschien niet je traditie en wellicht denk je dat het niet in je aard zit, maar wellicht geeft het een meerwaarde als je het wel (van harte) zou doen.

Klaas

[joris]

Joris, wat vind je als evangelische van de vierstemmige samenzang?

http://www.tkb-productions.nl/overmuziek/vierstemmenboek/index.html

wij zingen altijd meerstemmig, ieder zingt wat goed is in eigen ogen.De vierstemmen zijn waarschijnlijk in de echte kerkaccoorden, dus dat klinkt altijd anders. De '' gewone'' muziekaccoorden zijn vele malen spannender vin dik zelf.

[Charity]

Zelf geloof ik dat een dienst gelijd moet worden door de Heilige Geest, daarom gaat iemand staan als die wil staan, zijn handen opheffen als hij dat wil het maar voor God is en ordelijk gebeurt. In korinthe staat heel duidelijk hoe een dienst gelijk kan worden. Maar dat gaat wel meer over sprekers en niet over zingen

1 korinthe 14:
26 Wat is het dan, broeders? Wanneer gij samenkomt, een iegelijk van u, heeft hij een psalm, heeft hij een leer, heeft hij een vreemde taal, heeft hij een openbaring, heeft hij een uitlegging; laat alle dingen geschieden tot stichting;
27 En zo iemand een vreemde taal spreekt, dat het door twee, of ten meeste drie geschiede, en bij beurte; en dat een het uitlegge.
28 Maar indien er geen uitlegger is, dat hij zwijge in de Gemeente; doch dat hij tot zichzelven spreke, en tot God.
29 En dat twee of drie profeten spreken, en dat de anderen oordelen.
30 Doch indien een ander, die er zit, iets geopenbaard is, dat de eerste zwijge.
31 Want gij kunt allen, de een na den ander profeteren, opdat zij allen leren, en allen getroost worden.
32 En de geesten der profeten zijn den profeten onderworpen.
33 Want God is geen God van verwarring, maar van vrede, gelijk in al de Gemeenten der heiligen.
34 Dat uw vrouwen in de Gemeenten zwijgen; want het is haar niet toegelaten te spreken, maar bevolen onderworpen te zijn, gelijk ook de wet zegt.
35 En zo zij iets willen leren, laat haar te huis haar eigen mannen vragen; want het staat lelijk voor de vrouwen, dat zij in de Gemeente spreken.
36 Is het Woord Gods van u uitgegaan? Of is het tot u alleen gekomen?
37 Indien iemand meent een profeet te zijn, of geestelijke, die erkenne, dat, hetgeen ik u schrijf, des Heeren geboden zijn.
38 Maar zo iemand onwetend is, die zij onwetend.
39 Zo dan, broeders, ijvert om te profeteren, en verhindert niet in vreemde talen te spreken.
40 Laat alle dingen eerlijk en met orde geschieden.