Saskia schreef:Ergens heb ik een beetje moeite met de uitspraken dat je nog niet aan kinderen moet beginnen als je er geen geld voor hebt. Wij waren thuis met 8 kinderen en mn ouders hebben het vroeger echt niet breed gehad, met alleen het salarisje van mn vader. Maar, met de complimenten voor mn ouders, wij hebben daar als kinderen nooit iets van gemerkt! Pas toen ik ouder werd ben ik gaan snappen dat het voor hen wel heel erg rekenen is geweest.
Mensen met een gewoon salaris, zelfs mensen met een uitkering, kunnen (een) kind(eren) onderhouden, ik weet voorbeelden zat. Maar ja, je moet wel prioriteiten stellen, vakantie zit er niet altijd in, altijd nieuwe kleren ook niet, maar is dat nou het belangrijkste? Ik heb het vroeger ook niet gehad, maar ben daar echt niet ongelukkig mee geweest hoor! wij zijn opgevoed met de gedachte dat aandacht voor elkaar, belangstellng, elkaar helpen enzo veel belangrijker is.
En dan kan ik garanderen: dan blijft er van dat salarisje ook nog wat voor een ander over!
Uiteraard kan dat, en ik heb respect voor mensen die dat kunnen en doen.
Ik me echter wel af of het 'verplicht' is om het zo te doen, of je verplicht bent jezelf ten allen tijde open te stellen voor de kinderzegen en daarmee het genieten van andere zegeningen (zoals een goed verstand en de mogelijkheid dat in te zetten in de maatschappij) onmogeljik maakt. Het antwoord daarop is volgens mij nee.
Overigens, hoe ver ga je in het 'vruchtbaar zijn'? Als je bijvoorbeeld maar 1x per maand seks hebt, moet je dan omwille van de kinderzegen de frequentie wat opschroeven omdat God het zo niet bedoeld heeft? En moet je bewust tijdens je vruchtbare periode vrijen? Want je weet dat als je het daarbuiten doet er geen kinderen van komen en dat is misschien wel helemaal de bedoeling..