In de afgelopen vakantie heb ik eens nagedacht over het fenomeen traditie.
Het valt mij op, dat het begrip traditie vaak nogal een negatieve bijklank heeft. Traditie vormt dan vooral de tegenstelling van de boodschap van de Bijbel. Maar is dat terecht?
Ik vind die benadering op zijn minst eenzijdig. Wat betekent het woord 'traditie' eigenlijk? Het betekent: overdracht. Het Latijnse werkwoord 'tradere' bestaat uit twee delen: tra- = over, en dare = geven, en het betekent: doorgeven, overleveren. (Traditio is het zelfstandige naamwoord van tradere.)
Paulus spreekt over het avondmaal als over een traditie, zie 1 Korinthiërs 11:23. (Niemand die dan zegt: 'O, da's maar traditie, dus dat kan overboord!', vermoed ik zo.)
Zonder overdracht, zonder doorgeven is ons geloof ondenkbaar, lijkt mij zo. Het zal ons immers verkondigd moeten worden (Romeinen 10:13-15).
Daaruit blijkt dus dat het woord 'traditie' ook heel positief geduid kan worden. Ja, dat het als inherent bestandsdeel van het geloof opgevat kan worden.