De vraag naar het waarom is van alle eeuwen en van alle mensen. Harold Kushner (Joodse rabbijn) schreef het boek "Als het kwaad goede mensen treft". Hij schreef het n.a.v. de dood van zijn zoon.
Deze week had ik een gesprek met onze (nieuwe) dominee. We hadden het over de dood van mijn moeder, die ik net als Cornelis zijn vader, nooit gekend heb. Ik had het met hem over wat daarna gebeurde en de altijd weer terugkerende vraag waarom God het toeliet, waarom Hij niet ingreep, naar het 'waarom'. Hij sprak een waar woord. Hij zei: "als ik zeg, met de Bijbel in de hand, dat God alles zal doen meewerken ten goede", dat God met 'een kromme stok rechte slagen maakt' en meer van die bekende uitspraken, dan is dat goedkope troost en stuur ik iemand met een kluitje in het riet.
Als die opmerking van degene zelf komt, die iets is overkomen of aangedaan, is het een totaal andere zaak. Want het is een kwestie van hoe je in het geloof staat.
Jouw vraag Loes begrijp ik zo goed. Ik heb God bestormd met mijn vragen en dat mág je ook doen.
Je bent heel jong en jou wordt het verdriet niet bespaard. Eigenlijk zou je gewoon lekker jong moeten kunnen zijn.
Dat is niet zo - bij alles zal er dat stille verdriet zijn. Leg dat maar bij God neer. En ook als je een keer er toch boos van wordt. Hij begrijpt dat...
Riska! Ik las net bladzijde 1 en wilde Harold Kushner noemen, omdat ik dat boek net nog aan Borkdude liet zien. En dan noem jij het al 
't Ligt er duimendik bovenop!