Boekenlezer schreef:Dat maak jij ervan, maar dat komt tendentieus op mij over. Alles zo bijschaven, dat je zelf als homo mooi gespaard blijft.
Ten eerste is het natuurlijk de vraag of je dat opgeven van die natuurlijke omgang met de vrouw individueel op moet vatten. Je kan het ook collectiever opvatten, dus als het gedrag van bepaalde groepen mannen t.o.v. wat gewoon is. Bepaalde mannen doen niet aan die omgang met de vrouw, en hebben die dus opgegeven t.o.v. de meesten.
Dit klinkt natuurlijk net zo tendentieus, alles bijschaven zodat je homo's kunt blijven afkeuren. Hoe collectief je het ook wilt maken, feit is dat het duidelijk gaat over “opgegeven voor”. Alsof er sprake is van een mogelijkheid om te kiezen. Maar wat als die keus helemaal niet mogelijk is. Als er geen alternatief is. Dan zitten jij en ik feitelijk in hetzelfde schuitje. Jij met je heteroseksuele aard, die gruwt van een relatie, laat staan een seksuele relatie met een andere man en ik met mijn homoseksuele aard, die gruwt van een relatie, laat staan een seksuele relatie met een vrouw. We zijn beiden met onze geaardheid geboren, d.w.z. om de een of andere reden heeft God jouw als hetero op de wereld geplaatst en mij als homo. Het enigste verschil is dat jouw voorkeur over het algemeen door de massa iets beter word begrepen. Maar hoe dan ook, jij zult het in je leven met jouw aard moeten doen en ik met de mijne. En of jij en ik om wat voor reden dan ook ons hele leven celibatair zouden blijven, veranderd in feite niets aan onze werkelijke aard en verlangens. Net zoals jij naar een vrouw kan verlangen, verlang ik naar een man. Ten diepste zit daar helemaal geen verschil in.
Boekenlezer schreef:
Wellust. Ja, homo's hebben bepaalde gevoelens voor mannen.
Daar zit altijd wat lust in. Net zoals ik lust voor een vrouw kan voelen. (Dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat het enige is wat ik dan voel, maar het zit er bij.) Je kan het ook zo bekijken: wellust heeft een negatieve klank in de Bijbel, dus gaat het over iets negatiefs, iets zondigs. Door wellust gedreven zondigen. Dat doen homo's. Immers, als man bij een man liggen, is ongeoorloofd naar Gods wetten, en dus ongegeneerde wellust om dat toch te doen.
Wat mij soms een beetje opvalt is dat je aan de ene fel van leer trekt tegen homorelaties, omdat die op de een of andere manier jou sociale problemen opleveren, terwijl je dan daarna pas met allerlei teksten aankomt. Het lijkt soms of je jouw vooringenomen standpunt met alle macht probeert vorm te geven door de Bijbel er bij te halen. Immers, dat geeft toch een mooi tintje aan soms uiterst 'op het randje' uitspraken.
Zeg nu zelf, als twee kussende mannen je al frustreren. Was het niet Paulus die schreef: Begroet elkander met een broederlijke kus.
Wat je nu doet is proberen om wat voor reden dan ook, jouw verlangen op een hoger niveau te tillen. Want je begint al met mijn aard af te doen als “bepaalde gevoelens” en daarna betrek je alles op lust en wellust. Betrek je alles op het seksuele en ga je gemakshalve maar even voorbij aan houden van, zorgen voor etc. Terwijl daar toch de basis ligt van welke relatie dan ook.
Boekenlezer schreef:Bovendien denk ik, dat het benadrukken dat het om liefde gaat, als een verabsoluteren, een slinkse poging is om het plausibel te maken. Ik heb het meer gehoord, ook van die dominee die uit het ambt is gezet vanwege een homoseksuele relatie. (Stond in de krant.)
Ik ben het met je eens dat de term “liefde” wel eens te makkelijk word gebruikt om alles maar goed te praten. Overigens geldt dat in veel meer situaties dan alleen als het over homoseksualiteit gaat. En eigenlijk is dat jammer want daarmee word de liefde tekort gedaan. Toch is het wel dat aspect wat jij en ik gemeen hebben. Namelijk het ten diepste kunnen en mogen houden van een medemens die op je weg geplaatst word. En dat zou in jouw geval trouwens best wel eens dat atheïstische meisje kunnen zijn.
Dat terzijde.
Het is een illusie te denken dat wij in onze gebroken wereld nog in staat zouden zijn om te kiezen tussen helemaal goed en helemaal verkeerd. Steeds weer kom je voor keuzes te staan die je dwingen te kiezen tussen iets wat het beste is, of iets wat het minst slecht is. En dan kan goed soms de weg zijn van het minste kwaad. Het is een zoeken naar een weg om in die gebrokenheid overeind te kunnen blijven.
Na de zondeval krijgt de vrouw te horen dat ze in smart haar kinderen ter wereld zal moeten brengen. Maar er zal toch geen mens meer zijn die zijn vrouw tijdens de bevalling een ruggeprik zal weigeren omdat dit die pijn zou verlichten. Misschien een slecht voorbeeld maar ik ben er van overtuigd dat God ons de middelen geeft om staande te blijven.
En mijn inziens geldt dat ook voor een homoseksuele relatie. In dit verband wijs ik even naar de tekst die Meboy citeerde waar het gaat over 'twee zijn beter dan een' . Ik geloof vast dat God ook twee mannen of twee vrouwen bij elkaar kan brengen, in een relatie die gekenmerkt word door liefde en trouw en in verbondenheid met Hem, om zo tot die heilzame ordening te komen in een ordeloze wereld.
Moet dat in de vorm van een homohuwelijk, waar jij zo fel tegen ageerde. Ik denk dat het Bijbelse heterohuwelijk niet gekopieerd behoefd te worden. Maar dat is een kerkelijke zaak. Dat staat los van de openstelling van het burgerlijk huwelijk, wat niet meer of minder is dan een wettelijk contract tussen twee partijen. Een samenlevingscontract biedt nu eenmaal minder mogelijkheden om alle zaken goed te kunnen regelen.