Corné:
Koelman vond dus ook dat de formulieren een richtingaanwijzer moesten zijn. Hij was het wel eens met de inhoud van de formulieren. Hij maakte dus ook een eigen verhaal rond de doopbediening. Ik was afgelopen zomer in Engeland in een strict-Baptist-kerk. Daar werd het Avondmaal bedient. Men deed dat zonder formulier en ik vind dat veel beter dan eerst zo'n ellenlang verhaal voor te lezen.
Daar kan ik me goed in vinden. Ik vind het goed dat in ieder geval op de één of andere manier vastligt wat nu eigenlijk (volgens jouw kerk) de betekenis van zaken als doop, avondmaal, huwelijk e.d. zijn. Als je echter een formulier wilt om voor te lezen dan moet dat formulier daar ook echt op zijn toegespitst en dat kun je van veel formulieren niet zeggen (ze zijn in ieder geval veel en veel te lang).
Wat ik weel mooi en waardevol vind is het hanteren van vaste formules rond de kern van de liturgische handeling. Een vaste tekst bij het breken van het brood en het uitdelen van de wijn b.v. geeft een herkenningspunt enerzijds en plaatst je anderzijds in een bepaalde traditie.
Iets dergelijks zie je b.v. ook bij het burgelijk huwelijk. Het praatje vooraf wordt door elke ambtenaar zelf ingevuld en krijgt daardoor ook telkens een wat andere kleur. Bij de kern van de zaak aangekomen wordt echter (bij de trouwerijen die ik heb meegemaakt) de switch gemaakt naar de officiële taal. Ik vind dat toch wel wat hebben.
Klaas
