TheEdge schreef:* Ook de mensen die je normaal iets minder zouden liggen qua karakter, leer je beter kennen, omdat je gedwongen wordt om samen te werken.
Vooral dat laatste is belangrijk, zeker voor een vereniging die zich een gemeenschap van Christen-studenten noemt, zoals de vereniging waar ik bij zit. Wanneer je iedereen zomaar binnen laat komen en de mogelijkheid geeft om alleen te hoeven integreren met mensen die hem of haar goed liggen, ontstaat er een vereniging van groepjes Christen-studenten, en niet de gemeenschap waar je naar streeft.
Bij mijn vereniging gaat 't gelukkig niet zo. Doordat je met bepaalde mensen op kring zit en met weer anderen in een commissie, leer je verschillende mensen goed kennen. En ik zoek echt niet bewust uit bij wie ik aan tafel ga zitten tijdens de wekelijkse gezamenlijke maaltijd. Van mij mogen verenigingen ontgroeningen houden, maar ik doe er niet aan mee... Verder vind ik het wel erg waardevol om lid te zijn van een vereniging, omdat ik zo erg gestimuleerd wordt om bijbel te lezen en te bidden, op kring maar ook voor mezelf. Ik zat jarenlang op een bijbelkring en miste die nogal toen het stopte. Daarom ben ik bij Ichthus gegaan.