verlangen naar de wederkomst!

[Marnix]

Ik weet eigenlijk niet of ik bereid ben. Het klinkt misschien stom, maar ik zou best een proefexamen willen afleggen om te kijken hoe het er voor staat, en dan vragen: hoe moet het dan? Maar ja.... dat kan nu eenmaal niet

De vragen voor je examen staan in de bijbel.

kan zijn, maar je moet er wel antwoord op geven. En als je die antwoorden niet weet scoor je onvoldoende

De bijbel zegt wie er zalig worden. Allen die geloven dat Jezus Heer is en Hij stierf en weer opstond om zondaars te redden. Geloof je dat dat ook voor jou is geweest? Waarom wel/niet?

oef, wat een vragen.
Aan de ene kant geloof ik dat wel. Aan de andere kant niet, want ik sta niet heel de dag bij de bijbel en geloof stil en ik denk dat dat toch zou moeten, dat je er veel meer mee bezig bent. Polletje is een beetje een twijfelgeval. Waarom zou God zoveel voor me over hebben? Gisteravond in de kerk werd er gepreekt over de overeenkomst tussen voetballers en kerkgangers. De eerste lopen het vuur uit dr sloffen voor de wereldcup en laten er alles voor en doen er alles voor. De christenen moeten dit eigenlijk doen om de "eeuwigheidscup", maar het staat vaak zo ver van ons af. Wij doen het dan in de 1e versnelling vlgs de ds. Buiten maakte iemand de opmerking: Bij mij draait het motertje vaak stationair. En daar sluit ik mezelf bij aan.

Het probleem is dan dat je vanuit jezelf redeneert, waarom zou God dat voor je over hebben? En "ja maar ik doe er zo weinig voor terug". Maar God zegt in de Bijbel dat Hij zoveel van de hele wereld hield dat Hij Jezus gaf, en ieder die in Hem gelooft gaat niet verloren maar heeft het eeuwige leven (is dus ook klaar voor de wederkomst). Dat bepaalt of je er klaar voor bent of niet.... en daar staat dat God zoveel van je houdt. Niet of je het verdient door er hard voor te werken of niet, hoewel je dat zeker mag. Maar als je eerst goed je best wil doen voor je zekerheid krijgt, krijg je die niet. Zekerheid moet je niet in jezelf zoeken, daar ga je de fout in. Je moet het buiten jezelf zoeken, bij God. En als Hij zegt dat Hij van je houdt (heej, je bent gedoopt toch, toen zei Hij dat al!), wie ben jij dan om dat te gaan ontkennen?

Verander je invalshoek eens, kijk niet vanuit je eigen ogen naar jezelf... Maar door de ogen van de Vader en de Zoon.

[pol]

Hardstikke bedankt voor jullie antwoorden. maar het probleem is dat ik een "doe-het-zelver" ben, ook in het gewone leven. Eerst zelf proberen en lukt dat niet dan een ander inroepen, eerst vragen, weer zelf proberen en pas bij het allerlaatste iemand anders laten doen en zo snel mogelijk weer zelf aktief worden. En deze karaktertrek is natuurlijk best goed, maar het heeft in het geloofsleven ook negatieve kanten.

Verders zijn mijn familieleden steeds zwaarder=moeilijker en wordt het geloof al zuchtend en steunend bepraat. Als je bijv. met mijn ouder over het geloof praat, zakken je schouders al van ellende naar beneden. Om het eens in beeldspraak te zeggen: de Zon verdwijnt achter een dikke donderwolk. Je komt dan helemaal over de mik en half depressief thuis.
En zo is het met meer familie. Er is ook een evangelische tak, maar die wordt door de andere kant bepraat als: ach ja die.....halleluja en handgeklap en zo naar de hel. Het klinkt heel hard maar het is zo.
Als ik zou zeggen: ik geloof en kom in de hemel. Dan is dat niet zo en dan krijg je praat als: ach dan mot er nog zoveel komen staan te gebeuren en dat is maar voor een paar mensen weggelegd. Bid dat je de echte wijsheid ziet want anders houd je je eigen voor eeuwig voor de gek en dan is het te laat.

Het is een heel lang en moeilijk verhaal maar zo staat het er een beetje voor. Ik hoop dat het een beetje te begrijpen is.

[Smurffie]

Hardstikke bedankt voor jullie antwoorden. maar het probleem is dat ik een "doe-het-zelver" ben, ook in het gewone leven. Eerst zelf proberen en lukt dat niet dan een ander inroepen, eerst vragen, weer zelf proberen en pas bij het allerlaatste iemand anders laten doen en zo snel mogelijk weer zelf aktief worden. En deze karaktertrek is natuurlijk best goed, maar het heeft in het geloofsleven ook negatieve kanten.

Verders zijn mijn familieleden steeds zwaarder=moeilijker en wordt het geloof al zuchtend en steunend bepraat. Als je bijv. met mijn ouder over het geloof praat, zakken je schouders al van ellende naar beneden. Om het eens in beeldspraak te zeggen: de Zon verdwijnt achter een dikke donderwolk. Je komt dan helemaal over de mik en half depressief thuis.
En zo is het met meer familie. Er is ook een evangelische tak, maar die wordt door de andere kant bepraat als: ach ja die.....halleluja en handgeklap en zo naar de hel. Het klinkt heel hard maar het is zo.
Als ik zou zeggen: ik geloof en kom in de hemel. Dan is dat niet zo en dan krijg je praat als: ach dan mot er nog zoveel komen staan te gebeuren en dat is maar voor een paar mensen weggelegd. Bid dat je de echte wijsheid ziet want anders houd je je eigen voor eeuwig voor de gek en dan is het te laat.

Het is een heel lang en moeilijk verhaal maar zo staat het er een beetje voor. Ik hoop dat het een beetje te begrijpen is.

Volledig te begrijpen ja. The same here..

[Marnix]

Hardstikke bedankt voor jullie antwoorden. maar het probleem is dat ik een "doe-het-zelver" ben, ook in het gewone leven. Eerst zelf proberen en lukt dat niet dan een ander inroepen, eerst vragen, weer zelf proberen en pas bij het allerlaatste iemand anders laten doen en zo snel mogelijk weer zelf aktief worden. En deze karaktertrek is natuurlijk best goed, maar het heeft in het geloofsleven ook negatieve kanten.

Verders zijn mijn familieleden steeds zwaarder=moeilijker en wordt het geloof al zuchtend en steunend bepraat. Als je bijv. met mijn ouder over het geloof praat, zakken je schouders al van ellende naar beneden. Om het eens in beeldspraak te zeggen: de Zon verdwijnt achter een dikke donderwolk. Je komt dan helemaal over de mik en half depressief thuis.
En zo is het met meer familie. Er is ook een evangelische tak, maar die wordt door de andere kant bepraat als: ach ja die.....halleluja en handgeklap en zo naar de hel. Het klinkt heel hard maar het is zo.
Als ik zou zeggen: ik geloof en kom in de hemel. Dan is dat niet zo en dan krijg je praat als: ach dan mot er nog zoveel komen staan te gebeuren en dat is maar voor een paar mensen weggelegd. Bid dat je de echte wijsheid ziet want anders houd je je eigen voor eeuwig voor de gek en dan is het te laat.

Het is een heel lang en moeilijk verhaal maar zo staat het er een beetje voor. Ik hoop dat het een beetje te begrijpen is.

Hmhm.. nog een reden om het niet in jezelf of bij mensen te zoeken. Doe-het-zelvers komen niet in de hemel.... Er is maar één Weg... en die ligt er al... wie zelf wegen gaat aanleggen komt nooit bij de Vader uit. En ja, dat vraagt om zelfverloochening... (kortom: Ophouden het zelf te doen, toegeven dat je zwak bent en naar Jezus toe, achter Hem aan)

[cornelis]

Hallo pol.
Wat goed zeg,dat deze site er is,waar jij je hart kunt luchten.
Blijven doen hoor.
Probeer om je helemaal over te geven aan de Here Jezus.
Ik denk aan een mooi lied,het stond eens op een kinderbandje,en het droeg de titel:
Zet die zware koffer nu maar neer.
Je hoef het alleen niet te dragen.
Helaas is me het verdere ontschoten.
We hoeven voor ons eeeuwig behoud helemaal niets te doen.
Alleen maar volgen.
Alleen maar volledig vertrouwen,dat het de HERE nooit uit de hand loopt.
Wij hoeven,de hemel niet te verdienen,Die is al verdiend.
Alles is Gratis,dat is nu genade.
Ik hoop zo,dat je weer je rust mag vinden,maar nergens is ware rust,dan bij de Here Jezus.
Wie in de Zoon geloofd heeft eeuwig leven.
En helaas weten de broeders en zusters van de zware kerken zich vaak niet behouden,ze durven het heil niet toe te eigenen.
Dat durfde ik zelf ooit ook niet hoor,het was voor iedereen,behalve voor mij.
Maar als ik het niet weet,dat ik een geredde des Heren ben,dan doe ik de Heilige Geest veel verdriet,want de Heiland zegt het zelf wie in de Zoon geloofd,die Heeft eeuwig Leven.
En dat maakt bij mij alleen maar de verwondering des groter,dat ik door genade alleen,helemaal onverdiend een kind van de Vader mag zijn,door het dierbaar offer van het Lam Gods.
Ik kan het niet helpen,maar in gedachte,zie ik een drenkeling,die in grote nood is,maar gelukkig er wordt een reddingsboei naar de drengkeling gegooid,hij of zij hoef het alleen maar te grijpen en de redding is zeker.
Nogmaals Pol je bent van het zelfde huisgezin met de zelfde Vader.
Vandaar onze bewogenheid,blijf a.u.b.hier komen.
Met vr gr Cornelis.

[Annemieke86]

Ik ben er wel mee bezig maar nog niet zo heel erg veel. Ik vraag God om Hem steeds meer en meer te dienen en ik merk ook wel dat Hij mij daarin beantwoord. In mijn omgeving is ook mijn schoonzus een beetje bezig met de wederkomst. We 'moeten' eigenlijk nog verder met de discussie

[Lalage]

Probeer om je helemaal over te geven aan de Here Jezus.
Ik denk aan een mooi lied,het stond eens op een kinderbandje,en het droeg de titel:
Zet die zware koffer nu maar neer.
Je hoef het alleen niet te dragen.
Helaas is me het verdere ontschoten.

*zingt*
Zet die zware koffer nu maar neer
je hoeft het zelf niet meer te dragen
als je moe bent ga dan naar de Heer
wees niet bang om het te vragen

[pol]

Hallo allen!

Heel hartelijk dank voor alle lieve reakties!!!!! Wat fijn dat dit forum er is en dat er zoveel mensen zijn die je een hart onder de riem willen steken. En dan nog mensen die je eigenlijk helemaal niet kent! Ik probeer zeker op dit forum te blijven want ik vind het heel erg leerzaam.

veel liefs,

pol

[cornelis]

Hallo pol.
Ik zal het nu kort houden,maar ik wil even kwijt,dat ik,maar ik denk zeker ook de anderen heel blij zijn,dat je blijft en dat je alle hulp zeer waardeer.
Blijf je hart maar luchten,want het is voor velen heel herkenbaar.
Blijf maar dicht bij de Here Jezus,dat zal je nooit teleurstellen,alleen maar innerlijk rijker maken.
Met vr gr Cornelis.

[Poesje]

God ontmoeten..!
Fijn dat dit onderwerp ter sprake komt hier, ik ben er meer door gaan nadenken. Tja, had ik al veel eerder kunnen doen, maar dat gebeurde niet.. Eigenlijk ook omdat ik er tot nu toe met anderen niet over kon/wilde praten. Tegen bepaalde familie-leden en vrienden hoefde ik er sowieso niet over te beginnen, want dan kreeg ik te horen dat ik er veel te anders over nadacht. Ik laat me beïnvloeden door Refowebbers, ik ga denken zo jullie denken, enz, enz.. Allemaal van dat soort uitspraken.
Pure onzin! Ik laat me niet beïnvloeden.. Praat alleen veel opener over deze zaken, en dat blijkt nogal vreemd te zijn.. Ik spreek m'n vraagtekens en gedachten uit.. Maar vragen blijven er wel bij me..
Bijv.: Moet God eerst in mij werken, voordat ik Hem eens als Mijn vader mag zien? Of, moet ik dat zelf doen? Eigenlijk denk ik vaak: Nu nog maar even niet! En dat is zó sterk.. Ik raak dat denken niet kwijt..

[Marnix]

Okeej, een stukje antwoord en een retorische vraag:

A: Waarom ziet God mensen als zijn kind? Dankzij Jezus. Hij stierf en zegt: Komt tot mij, allen die belast en vermoeid zijt... en ik zal jullie rust geven. Wie van mij, het levende brood eet krijgt nooit meer honger, wie van mij, het levende water drinkt nooit meer dorst. En: Wie gelooft word niet veroordeeld, wie niet gelooft is reeds veroordeeld omdat Hij niet wil geloven. En: Wie in mij gelooft gaat niet verloren maar heeft eeuwig leven.

Als je in Hem gelooft (en niet in jezelf dus ) ben je Gods kind. Laat je niet meer leiden door je eigen wil... maar door de Geest, die in je werkt (anders dacht je uberhaupt hier niet over na.

1 Dus wie in Christus Jezus zijn, worden niet meer veroordeeld. (8:1) worden niet meer veroordeeld – Andere handschriften lezen: ‘worden niet meer veroordeeld en laten hun leven niet langer beheersen door hun eigen wil, maar door de Geest’.2 De wet van de Geest die in Christus Jezus leven brengt, heeft u bevrijd van de wet van de zonde en de dood. 3 Waartoe de wet niet in staat was, machteloos als hij was door de menselijke natuur, dat heeft God tot stand gebracht. Vanwege de zonde heeft hij zijn eigen Zoon als mens in dit zondige bestaan gestuurd; zo heeft hij in dit bestaan met de zonde afgerekend, 4 opdat in ons wordt volbracht wat de wet van ons eist. Ons leven wordt immers niet langer beheerst door onze eigen natuur, maar door de Geest. 5 Wie zich door zijn eigen natuur laat leiden is gericht op wat hij zelf wil, maar wie zich laat leiden door de Geest is gericht op wat de Geest wil. 6 Wat onze eigen natuur wil brengt de dood, maar wat de Geest wil brengt leven en vrede. 7 Onze eigen wil staat vijandig tegenover God, want hij onderwerpt zich niet aan zijn wet en is daar ook niet toe in staat. 8 Wie zich door zijn eigen wil laat leiden, kan God niet behagen. 9 Maar u leeft niet zo. U laat u leiden door de Geest, want de Geest van God woont in u. Iemand die zich niet laat leiden door de Geest van Christus behoort Christus ook niet toe. 10 Als Christus echter in u leeft, bent u door de zonde weliswaar sterfelijk, maar de Geest schenkt u leven, omdat u door God als rechtvaardigen bent aangenomen. 11 Want als de Geest van hem die Jezus uit de dood heeft opgewekt in u woont, zal hij die Christus heeft opgewekt ook u die sterfelijk bent, levend maken door zijn Geest, die in u leeft.
12 Broeders en zusters, we hoeven ons niet langer te laten leiden door onze eigen wil. 13 Als u dat wel doet, zult u zeker sterven. Als u echter uw zondige wil doodt door de Geest, zult u leven. 14 Allen die door de Geest van God worden geleid, zijn kinderen van God. 15 U hebt de Geest niet ontvangen om opnieuw als slaven in angst te leven, u hebt de Geest ontvangen om Gods kinderen te zijn, en om hem te kunnen aanroepen met ‘Abba, Vader’. 16 De Geest zelf verzekert onze geest dat wij Gods kinderen zijn. 17 En nu we zijn kinderen zijn, zijn we ook zijn erfgenamen, erfgenamen van God. Samen met Christus zijn wij erfgenamen: wij moeten delen in zijn lijden om met hem te kunnen delen in Gods luister.


En dan de retorische vraag. Je zegt: Soms denk ik: Nu nog even niet. Mag ik je vragen waarom niet? Omdat je dan aan allerlei kerkregels gebonden wordt? Nee, want dat kunnen mensen van je vragen maar God doet dat niet. Het enige wat je dan mag is luisteren naar wat Hij van je vraagt... En dat is goed, dat is relaxt, dat is fijn, hoewel ik niet zeg dat het altijd makkelijk is... maar het is het zeker waard. Je hebt de Geest niet onvangen om opnieuw als slaaf in angst te leven, en dat beeld heb je volgens mij ervan en misschien geven mensen je dat idee ook, maar je hoeft je daar hen niet allerlei regels en wetjes op te laten leggen... ze zullen je hooguit als christen dan niet serieus nemen maar wat dan nog, als God dat maar doet.

Waarom zou je daar niet voor gaan? Het is het echt waard! En het maakt je leven lichter, omdat het niet meer om jezelf draait en wat jij allemaal moet.

[Poesje]

En dan de retorische vraag. Je zegt: Soms denk ik: Nu nog even niet. Mag ik je vragen waarom niet? Omdat je dan aan allerlei kerkregels gebonden wordt? Nee, want dat kunnen mensen van je vragen maar God doet dat niet. Het enige wat je dan mag is luisteren naar wat Hij van je vraagt... En dat is goed, dat is relaxt, dat is fijn, hoewel ik niet zeg dat het altijd makkelijk is... maar het is het zeker waard. Je hebt de Geest niet onvangen om opnieuw als slaaf in angst te leven, en dat beeld heb je volgens mij ervan en misschien geven mensen je dat idee ook, maar je hoeft je daar hen niet allerlei regels en wetjes op te laten leggen... ze zullen je hooguit als christen dan niet serieus nemen maar wat dan nog, als God dat maar doet.
Waarom zou je daar niet voor gaan? Het is het echt waard! En het maakt je leven lichter, omdat het niet meer om jezelf draait en wat jij allemaal moet.

Je slaat de spijker op z'n kop,(maar dat komt omdat je dat al van me wist. )
Maar, zie vetgedrukte zinnetje..dat is juist wat ik niet wil. Dat merk ik nu al als we het over bepaalde onderwerpen hebben. Ik denk te 'licht', enz.
Dat zal ik blijven horen. En daarom denk ik vaak: Nu nog even niet.
En: Laat het allemaal maar voor wat het is, en denk er later over na.
Maar daarbij weet ik hoe fout dat is, want ik moet God juist nu zoeken.

Ik zou er voor willen gaan, het zal het waard zijn. Daar ben ik wel zeker van! Maar, of het leven dan lichter voor me word? Ik denk het niet..
Dat God er dan écht voor me is, en Hij belangrijker is dan ikzelf, en mijn regeltjes en wetjes..dat is wel wat ik wil! Maar, alles wat het met zich mee brengt..

[Mariaa]

hmm.. weet hoe je je voelt poesje..
ik had ook nooit zo'n behoefte aan God enzo. dan moest je ook in het donker lopen enzo. en die uitstraling van mensen die naar het avondmaal gaan, was nou ook niet voor mij van: ik mis iets wat zij wel hebben..
maar nu ken ik ook andere christenen.. waar ik echt jaloers op kan zijn.
nu heb ik wel het verlangen om bij God te horen
laat je asjeblieft niet door mensen beinvloeden.. je laat je zaligheid tog niet afhangen door wat mensen zeggen..

[Marnix]

En dan de retorische vraag. Je zegt: Soms denk ik: Nu nog even niet. Mag ik je vragen waarom niet? Omdat je dan aan allerlei kerkregels gebonden wordt? Nee, want dat kunnen mensen van je vragen maar God doet dat niet. Het enige wat je dan mag is luisteren naar wat Hij van je vraagt... En dat is goed, dat is relaxt, dat is fijn, hoewel ik niet zeg dat het altijd makkelijk is... maar het is het zeker waard. Je hebt de Geest niet onvangen om opnieuw als slaaf in angst te leven, en dat beeld heb je volgens mij ervan en misschien geven mensen je dat idee ook, maar je hoeft je daar hen niet allerlei regels en wetjes op te laten leggen... ze zullen je hooguit als christen dan niet serieus nemen maar wat dan nog, als God dat maar doet.
Waarom zou je daar niet voor gaan? Het is het echt waard! En het maakt je leven lichter, omdat het niet meer om jezelf draait en wat jij allemaal moet.

Je slaat de spijker op z'n kop,(maar dat komt omdat je dat al van me wist. )
Maar, zie vetgedrukte zinnetje..dat is juist wat ik niet wil. Dat merk ik nu al als we het over bepaalde onderwerpen hebben. Ik denk te 'licht', enz.
Dat zal ik blijven horen. En daarom denk ik vaak: Nu nog even niet.
En: Laat het allemaal maar voor wat het is, en denk er later over na.
Maar daarbij weet ik hoe fout dat is, want ik moet God juist nu zoeken.

Ik zou er voor willen gaan, het zal het waard zijn. Daar ben ik wel zeker van! Maar, of het leven dan lichter voor me word? Ik denk het niet..
Dat God er dan écht voor me is, en Hij belangrijker is dan ikzelf, en mijn regeltjes en wetjes..dat is wel wat ik wil! Maar, alles wat het met zich mee brengt..

Het leven wordt niet makkelijker, maar wel lichter, omdat God je draagt. In plaats van dat je zelf altijd maar met je problemen moet zeulen.

Dat je niet wil dat mensen je veroordelen, iets wat je ze overigens zoals je aangeeft al soms doen, ik snap dat je dat erg vindt... Maar los je dat op door kiezen voor God uit te stellen? En waar laat je je door leiden? Door wat God van je vraagt (de Geest) of door wat mensen van je vragen (het vlees). Je kijkt naar wat mensen van je zullen denken... maar kijk je ook wel eens naar hoe God naar je kijkt, wat Hij in je ziet, wat Hij dolgraag zou willen dat je doet? Wat is dan belangrijker? Blijkbaar denk je te moeten kiezen tussen:

1. God volgen en allerlei menselijke regeltjes gaan naleven.
2. God niet volgen en die menselijke regeltjes ook niet gaan naleven.

En daarbij kijk je vooral naar die regeltjes. Begin eens met God volgen, begin bij Hem en niet bij mensen. Het draait toch niet om wat mensen van je denken? Misschien kan je die mensen trouwens zelf wel aan het denken zetten... veroordelen ze je toch omdat je je neit aan hun regeltjes houdt, dan kan je gaan nadenken of je wel in de goede kerk zit... de essentie van gemeente-zijn is niet dat je elkaar veroordeelt omdat je je niet aan regeltjes houdt en als mensen dat toch doen belemmeren ze je in je geloof en in het gemeente-zijn... Als je op kamers gaat kan je dan zoeken naar een gemeente waar je je wel thuis in voelt en waar je medechristenen ook zo met je omgaan. Anywayz, laat je daarbij niet leiden door mensen maar door God, ik denk dat dat al een hoop scheelt!

Kan je trouwens wat voorbeelden noemen van waar mensen je te licht in vinden... enzo? Ik denk dat ik die ben vergeten

[Jo'tje]

Al eerder in dit topic genoemd, maar toch een erg mooi lied met een ontzettend mooie belofte waar we, zeker bij dit onderwerp, aan vast mogen houden!

Er is een dag
waar al wat leeft allang op wacht,
een dag van blijdschap,
als heel de schepping wordt bevrijd.
En op die dag,
dan komt de Heer en haalt Zijn bruid,
die rein en stralend
opgaat in Zijn heerlijkheid.

Spoedig zullen wij Hem zien
en voor altijd op Hem lijken
en Jezus kennen
zoals Hij is, amen!
Nooit meer tranen, nooit meer pijn,
want wij zullen met Hem leven
in Zijn nabijheid, voor altijd.
Amen, amen!

Er klinkt geschal,
wanneer de graven opengaan
en doden opstaan,
voor eeuwig levend door Zijn kracht.
Hun aardse tent
wordt nu bekleed met heerlijkheid,
de dood verzwolgen,
overwonnen voor altijd.

Spoedig zullen wij Hem zien
en voor altijd op Hem lijken
en Jezus kennen
zoals Hij is, amen!
Nooit meer tranen, nooit meer pijn,
want wij zullen met Hem leven
in zijn nabijheid, voor altijd.
Amen, amen!

Dus kijk omhoog
en zie wat nog verborgen is,
maar wat beloofd is,
dat blijft in alle eeuwigheid.
En als je lijdt,
weet dat het maar voor even is.
Als Jezus terugkomt,
deel je in Zijn heerlijkheid.

Spoedig zullen wij Hem zien
en voor altijd op Hem lijken
en Jezus kennen
zoals Hij is, amen!
Nooit meer tranen, nooit meer pijn,
want wij zullen met Hem leven
in zijn nabijheid, voor altijd.
Amen, amen!