Is dit niet een vorm van uitlegging en intrepetatie? Neem bijvoorbeeld het topic 'Nuchterheid in het geloof' van Boekenlezer, waarin hij het volgende schrijft:(...)beschrijven wonderbaarlijk goed wat we waarnemen en daarom nemen we ze aan en denken we van hieruit verder
Boekenlezer schreef:Ik vraag me wel eens af: zou niet veel wat er gezegd wordt over geloof, en vooral de beleving ervan, niet psychologische fake zijn? Men wekt bepaalde religieuze gevoelens bij zichzelf op, beeldt zich wat in, en geeft er een naam aan die wel lekker van pas komt. Zoals: 'God deed dit en dit.' Maar klopt die beschrijving dan wel?
Is dat ook niet toe te passen op de 'ervaring' van de drie-enige God? Dat het een soort van wishfull-thinking en intrepetatie is hoe jij JHWH ervaar, je leest de theologische boeken en daar wordt het Drie-enig genoemd; en ja je bekering/overtuiging kun je daar naast leggen. Maar de christenen die de drie-eenheid verwerpen en het dus niet zo ervaren; wat moet je daar dan mee? Ik kan het niet opbrengen om over het geloof van hun te oordelen.
Parisfal schreef:Ik geloof niet dat de mensen die als eerste de drie-eenheid onder woorden hebben gebracht geen verstandige mensen waren of dat ze van slechte wil waren.
Niet alleen de vroege vaderen, ook oudvaders als Thomas van Aquino (zijn ontologische godsbewijs is bijna geheel geknipt/geplakt van de islamtische theologen Avicenna en Averroes ook is hij erg beinvloed door Aristroteles) en Johannes Calvijn (vooral Aristroteles, maar ook het humanisme). En wat dacht je van de grote paralellen tussen het Jodendom en het Zoroastrisme?waarnemer schreef:Ik denk dat dit komt omdat de vroege vaders zijn beïnvloed door het Griekse denken en voor ons is dat moeilijk om daar afstand van te nemen.
Ik geloof dat je die systemen mag gebruiken; maar moet blijven bedenken dat onze God, JHWH is (IK BEN DIE IK BEN/IK ZAL ZIJN DIE IK ZIJN ZAL/MIJN NAAM IS NAAMLOOS) en dat Zijn grootheid ons menselijke verstand vele malen te boven gaat.