Jantjes schreef:De doop houd alleen een ‘zichtbaar’ teken in, daar moet ouders en kinderen stil, rustig en gedisciplineerd (in de zin van orde, want God is een God van orde) naar kijken met je ogen, meer niet!
Dat zichtbare teken van Gods verbondenheid mag zichtbaar zijn. Duidelijk zichtbaar. Juist voor de allerkleinsten.
Stil, rustig, gedisciplineerd zijn alleen maar begrippen die vanuit de Nederlandse cultuur zijn ontstaan. Nergens in de wereld, (voor zo ver ze niet door Nederlandse zendelingen zijn geïndoctrineert) kom je een dergerlijke houding tegen.
De doop is een terugverwijzen naar de besnijdenis van het (oude) Verbond, wat zeer bloederig was. Wat denk je van deze besnijdenis? Ja, onze kinderen huilen ook wel eens als zei die druppels water voelen maar, wat denk je van dat snijden? Daar huilende de kinderen niet, nee daar krijsten ze het uit, waar de andere kinderen liever maar niet bij waren!
Ik mocht onlangs bij een Joods "besnijdenis-feest" zijn. En dat was een feest waar ook kinderen bij aanwezig waren. Ergens was ik er jaloers op. Zo kunnen genieten van een Belofte.
Recent was er een doopdienst in onze gemeente. Mijn neefje stond vooraan om te kijken wat er gebeurde. Later die middag bracht ik hem naar huis. In de auto vroeg hij;
Oom, is Juan ook gedoopt?
"ja"
Waarom ben je dan steeds zo verdrietig?
Kinderen begrijpen veel meer dan ouderen zich kunnen voorstellen, daarom is het goed ze er bij te betrekken.
Ik denk aan lied 332 van het Liedboek
Gij hebt de kindren niet veracht,
die men gelovig tot U bracht,
maar hun de handen opgelegd
en hen ontvangen en gezegd:
'Mensen, laat overal vandaan
de kinderen vrij tot mij gaan;
weerhoudt ze niet, want arm of rijk
derzulken is het hemelrijk.