PeterD schreef:Aragorn schreef:PeterD schreef:Toen mijn vrouw voor de eerste keer zwanger was, kon ze het niet geloven dat het echt zo was, ondanks twee zwangerschapstesten. Pas toen de echo aantoonde dat er echt iets was met een kloppend hart, kon ze het geloven.
En wat te denken van Lukas 24:41? Eerst wilden de discipelen een teken, zekerheid dus, alvorens ze het geloofden.
Volgens mij stond Jezus niet zo te springen bij die houding, of wel?
Dat is een andere zaak. Het gaat er nu om of het voor kan komen dat mensen het niet toe durven te eigenen.
Dat is wel relevant. Jezus stuurt zijn discipelen als oor- en ooggetuigen de wereld in. Daarom liet Hij hen die bewijzen zien. Vervolgens zegt Hij: Zalig wie niet zien en toch geloven. En dat geldt ons die het evangelie te horen krijgen. Jezus bewees dat Hij stierf en weer opstond. Dat dat een groot wonder is klopt... maar Hij geeft ons ook de redenen genoeg om het te geloven en met blijdschap aan te nemen. Het is werkelijk gebeurd. Zalig zijn we als we dat geloven. En de Bijbel geeft nergens een vergelijkbare houding aan, waarin mensen worden opgeroepen vooral af te wachten, te wachten op bewijs en zekerheid. Zekerheid krijg je door het te geloven... en dan dus niet alleen maar de feiten, maar dat het ook voor jou is. Eerst geloven... en dan zekerheid... en niet andersom. Dat is wat de Bijbel leert. Als mensen dan geloven maar het zich niet durven toeeigenen twijfelen ze dus aan het evangelie, want ze durven het niet persoonlijk toe te passen. En nog triester is wanneer mensen er op worden aangesproken dat ze na het doen van belijdenis aan het avondmaal willen aangaan... iets wat in sommige kerken helaas ook gebruikelijk is. Daarom gaan velen maar niet aan en wachten op nog wat anders, vraag me niet wat. Maar belijdenis afleggen doe je niet van de leer... Je beantwoord je doop waarin God al voor je koos en je beloofde je al zijn heil en genade en liefde te willen geven. Wat voor teken hebben we dan nog meer nodig om dat te geloven? Volgens mij niks... maar het is de cultuur, de tradities nav de nadere reformatie waarbij genade werd versmald, die de mensen heeft verblind, waardoor je onzeker zijn geworden en twijfelen of die genade ook wel voor hen weggelegd is.
Dat is volstrekt niet de lijn van het evangelie waarmee de discipelen (die zagen en geloofden) de wereld introkken.
