contacten leggen

[Gerdien B.]

Ik kan me helemaal vinden in wat mystery schrijft.
Als je steeds zo er mee bezig bent, dan vraag ik me af of je wel gewoon met een meisje om kan gaan. Gewoon leuk contact en verder niets meer of minder.
Ga niet te krampachtig met mensen van het andere geslacht om.
Als je echt wil weten of je later mag trouwen... vraag het God. Hij weet alles, Hij wil je helpen ook op deze weg.

[Boekenlezer]

Je zou best groot gelijk kunnen hebben.

Een relatie ontstaat meestal op een moment dat je er niet op uit bent, m.i.

Maar hoe wou je dat óóit voor elkaar krijgen op het moment dat je verliefd bent...??
Ja, ik heb wel van die verhalen gehoord, ja. Zo van, en we waren samen, en o, toen hadden we ineens verkering, terwijl we het eigenlijk nauwelijks door hadden.
Als het er zo met die zaken voor staat, krijg ik waarschijnlijk nooit een vrouw, en zal ik mijn leven lang wel vrijgezel blijven. Als je je er blijkbaar niet bewust van mag zijn dat je de persoon erg interessant vind... dat je op een rijtje zet wie je het meest interessant vindt... als dat ordenen voor jezelf blijkbaar de grootste sociale zonde is. Nee sorry, ik ben niet zo van dat ongeordende type. Ik probeer hooguit me er niet te veel door te laten regeren, en losser met die dingen om te gaan. Maar om nou te zeggen dat dat altijd makkelijk is...

Ik denk, dat je je niet moet focussen op een relatie. Dus niet op een meisje afstappen met het idee van: 'zou zij het zijn?', maar dat je probeert om onbevangen, spontaan met een meisje te praten zonder direct te denken: 'Misschien is zij wel wat...' Ik denk, dat meisjes het ook wel aanvoelen als je wél met dat gevoel in je op ze afstapt.
Ik weet niet, of ik het goed heb, dus zeg het maar eerlijk als ik er naast zit.

Jawel, maar als je flink de kriebels voor iemand kan voelen, dan vind ik het uitermate uitdagend en spannend om naar de persoon toe te stappen, en het verbale contact te gaan leggen. Dat zie ik niet als een belemmering. Dat is de leukste vorm van spanning die er maar bestaat! Natuurlijk, ik zal er misschien onhandig onder worden, stijf staan van de spanning. Maar het is tegelijkertijd zó gaaf om het dan toch gewoon te doen, en gewoon te durven! Dat kan een kick geven. Ik heb dat lef in mijn lijf. Die barrière heb ik ook vaak genoeg doorbroken, dus dat gaat me op zich goed genoeg af. Ik vind dat helemaal niet eens bedreigend. (En de weg van jou naar de persoon wordt er zo lekker kort van. Ik bedoel qua contact en communicatie.) Maar het is denk ik wel iets waarmee je zo iemand misschien wel een enorm ongemakkelijk gevoel kan geven. Dat zo'n persoon dan wel minstens zo nerveus kan worden als ikzelf. (Verschilt per persoon. Maar zo'n persoon bij wie dan zoiets aan de hand is zoals beschreven, daar wil dat best wel het geval zijn.)

[Boekenlezer]

Dus jij wordt verliefd op meisjes waar je niet mee praat en nooit op meisjes waar je wel mee praat? Handig...

mystery bedoelt meer dat je niet zo moet focussen op dat je een relatie wilt. Natuurlijk mag je best verliefd worden, dat is juist leuk en je kunt er ook weinig aan doen. Maar je kunt ook best een relatie aangaan terwijl je nog niet smoorverliefd bent. Soms komt die verliefdheid pas na een tijdje. En misschien komt het wel helemaal nooit, maar is er wel genoeg aantrekkingskracht om een goede relatie te hebben. Lees anders eens iets van Alie Hoek in de vragenrubriek

Me focussen op een relatie als zaak, dat heb ik niet zo. Maar je kunt natuurlijk wel interesse voelen voor een bepaald persoon.
Ik kan me best redden als vrijgezel. Dat is het probleem niet. Maar ook ik raak wel eens geïnteresseerd in een persoon.

Een relatie aangaan als je niet smoorverliefd bent? Dus als ze wel redelijk is, niet onaantrekkelijk? En wat voor relatie? Verkering?
Van een gewone vriendschappelijke relatie zeg ik: geen probleem wat mij betreft. Maar voor mij is dat nog wat anders dan verkering. Want dan stel ik toch wel hoge eisen aan mijn gevoelens. Dan wil ik er van overtuigd zijn dat ik die persoon ook ècht wil, voor zover ik dat op dat moment kan overzien. Anders zou ik net zo goed met 5 meisjes tegelijk verkering kunnen beginnen.

[Lalage]

Mijn ervaring is dat als je heel erg focust op dat verliefdheidsgevoel, het er juist even niet is. Dat kan een valkuil zijn.

[Gerdien B.]

Me focussen op een relatie als zaak, dat heb ik niet zo. Maar je kunt natuurlijk wel interesse voelen voor een bepaald persoon.
Ik kan me best redden als vrijgezel. Dat is het probleem niet. Maar ook ik raak wel eens geïnteresseerd in een persoon.

Een relatie aangaan als je niet smoorverliefd bent? Dus als ze wel redelijk is, niet onaantrekkelijk? En wat voor relatie? Verkering?
Van een gewone vriendschappelijke relatie zeg ik: geen probleem wat mij betreft. Maar voor mij is dat nog wat anders dan verkering. Want dan stel ik toch wel hoge eisen aan mijn gevoelens. Dan wil ik er van overtuigd zijn dat ik die persoon ook ècht wil, voor zover ik dat op dat moment kan overzien. Anders zou ik net zo goed met 5 meisjes tegelijk verkering kunnen beginnen.

Soms is het ook heel moeilijk om er achter te komen of die persoon degene is waar jij de rest van je leven mee zou willen delen, zou mogen delen. Dit is een punt waar ik zelf redelijke tijd mee geworsteld heb.
Op dat punt kan God je uitkomst geven. Het is anders zo moeilijk om daar zelf duidelijkheid in te scheppen, om daar achter te komen. Tenminste.. ik vond dat moeilijk

[Lalage]

Maar daarvoor heb je toch juist verkering, om uit te pluizen of je je hele leven met die persoon wil delen? En denk niet dat God je altijd 100% zekerheid geeft. In heel veel levenskeuzes moet je gewoon maar in het diepe duiken en erop vertrouwen dat die Herder wel achter je loopt.

[Gerdien B.]

Moeten we God neit volgen ipv God ons laten volgen?

Daarbij is het wel goed om te weten of het Gods wil is/ of Hij het goed vind dat je de relatie aan gaat.
Ik wil niets liever dan de weg gaan die God voor mij in de planning heeft. Ik ga liever Zijn weg dan mijn weg.

Dit is niet de garantie dat je relatie ook werkelijk zal uit monden op een huwelijk en dat je bij elkaar blijft tot de dood. Toch lijkt me het wel een goede basis te weten dat God Zijn goedkeuring geeft over je relatie.

[Aragorn]

Je zou best groot gelijk kunnen hebben.

Een relatie ontstaat meestal op een moment dat je er niet op uit bent, m.i.

Maar hoe wou je dat óóit voor elkaar krijgen op het moment dat je verliefd bent...??

Hoe kun je serieus verliefd zijn op iemand die je nooit gesproken hebt en die kennelijk ook niet in staat is fatsoenlijk te communiceren? (even aangenomen dat hun gedrag geen reactie op jouw veranderende attitude bij interesse voor iemand is..)

Toen ik mijn huidige vriendin leerde kennen was ik helemaal niet op zoek naar een relatie oid, ik had het wel weer even gehad met de vrouwen en verliefdheden. Het ontegenzeggelijke voordeel daarvan is dat je niet op een bepaalde manier probeert over te komen om haar maar binnen te halen, waardoor je niet bang bent om dingen (over jezelf) te zeggen/doen en je dus een meer open contact krijgt.

[Boekenlezer]

Ik bedoelde meer dat als je niet uit bent op een relatie het juist gebeurt dat er een leuk meisje of leuke jongen in je leven verschijnt waarmee het goed klikt.

Of dat je in je onnozelheid gewoon eens iemand zit te bewonderen, die dat door krijgt, en voor wie je vanaf dat moment nooit meer uit de aandacht lijkt te raken. Je dacht: 'Ik doe aan wat estetische bewondering, kan ik even niet laten. Gaat wel over. Na een tijdje ben ik wel weer nuchter.' Je was op dat moment verder niks van plan. Je hield het ook niet voor realistisch om met die persoon iets van plan te kunnen zijn. Maar dan krijgt dat meisje ineens aandacht voor je, steeds een klein beetje maar wel consequent, dat het je prikkelt. Ja, dat je een beetje verliefd gaat worden...

Ik denk dat het wel goed is om dingen op een rijtje te zetten en niet met een droomhoofd rond te stappen. En je merkt vanzelf of het meisje dat je leuk vindt jou ook leuk vindt.

Zo zie je dus: dat beschreven 'ongelukje' zit in een klein hoekje. Waar ik het soms totaal niet verwacht.
Maar die meisjes kunnen erg vaag zijn met hun gedrag! Bijvoorbeeld: wel bij je in de buurt hangen, naar je kijken, maar toch niet zo aanspreekbaar zijn. Dan kun je twee kanten op denken.

En natuurlijk kun je altijd bidden. Als je gelooft dat God je op Zijn tijd een vrouw wil geven, dan kun je al veel loslaten. En als je gelooft dat God altijd het beste voor je zoekt, kan je zeggen dat het goed is als je heel je leven vrijgezel blijft, omdat God het zo wil.
Niet teveel uit zijn op een relatie, zie jezelf als goed genoeg en vertrouw op God. Succes ermee he!

Misschien vind ik dat wel het allermoeilijkste, want dat doe ik dus nooit in die dingen. Ik ben daarin een echte doe-het-zelver. En ik vind dat eigenlijk ook verreweg het leukste. Een ander durft misschien niet en doet het in zijn broek, en zendt bij gebrek aan beter maar een gebed op. Terwijl ik die adrenaline verrukkelijk vind, en gewoon door mijn barrières heenbreek. Ofwel: de stoere kerel die door niks tegengehouden wordt (behalve dan de onhandigheden en ingewikkeldheden van de ander). Zo voelt dat een beetje.

Ik krijg ook een beetje het gevoel dat ik mijzelf wel eens enorm voor de gek zou kunnen houden door zo beïnvloedbaar te zijn door zo'n persoon, en dat ze het wel eens totaal anders zou kunnen bedoelen dan wat ik ervan hooop/denk. (Hear hear! Ik moet plotseling ook even denken aan die regels die ik typte en later overlas met het idee van: ik had toen helemaal gelijk, maar toch viel het kwartje niet helemaal!) Ergens zit dat besef wel in mijn hoofd, maar ik lijk er wel over te moeten communiceren, wil het echt gaan functioneren.

[Aragorn]

Boekenlezer, waar ontmoet jij eigenlijk vrouwen en wat zijn dat dan voor figuren?

[Lalage]

Moeten we God neit volgen ipv God ons laten volgen?

Daarbij is het wel goed om te weten of het Gods wil is/ of Hij het goed vind dat je de relatie aan gaat.
Ik wil niets liever dan de weg gaan die God voor mij in de planning heeft. Ik ga liever Zijn weg dan mijn weg.

Dit is niet de garantie dat je relatie ook werkelijk zal uit monden op een huwelijk en dat je bij elkaar blijft tot de dood. Toch lijkt me het wel een goede basis te weten dat God Zijn goedkeuring geeft over je relatie.

Hoe weet je dat dan? Ik vind het best moeilijk om te ontdekken wat God wil. Hij heeft me wel een paar keer erg duidelijk gemaakt dat ik met bepaalde relaties moest stoppen, maar bevestiging dat je op de goede weg bent is volgens mij moeilijker te onderscheiden als je het zelf ook graag wilt. En denk je dat een bevestiging in het verleden dat je door moet gaan met je verkering meteen betekent dat je met diegene moet trouwen?

[Boekenlezer]

Boekenlezer, waar ontmoet jij eigenlijk vrouwen en wat zijn dat dan voor figuren?

Nou eh... in de kerk, of op de club waar ik lid van ben.
Wat voor figuren dat zijn? Daar durf ik eigenlijk niet al te veel over uit te weiden, zo publiek.

[Aragorn]

Mij is dat ook allemaal te vaag, een relatie moet je zelf aangaan en je moet er zelf van overtuigd zijn dat het goed is om met die persoon iets te hebben. Ik ben pas wat officieels begonnen toen ik er geen enkele twijfel meer over had dat diegene ook echt bij mij past en we op alle gebieden goed met elkaar op konden schieten. Dan weet je waarom je het doet en hoef je later niet meer te twijfelen, mits er echt ingrijpende dingen veranderen.

[Aragorn]

Boekenlezer, waar ontmoet jij eigenlijk vrouwen en wat zijn dat dan voor figuren?

Nou eh... in de kerk, of op de club waar ik lid van ben.
Wat voor figuren dat zijn? Daar durf ik eigenlijk niet al te veel over uit te weiden, zo publiek.

Hm ja.. op mij komt het eerlijk gezegd allemaal een beetje puberaal over. Zo van: ze kijkt naar me, zou ze verliefd zijn? wat zou deze actie te betekenen hebben, maak ik hierdoor nog kans? etc, etc. Dat is uiterst vermoeiend en staat een goed open contact vaak in de weg.

[Gerdien B.]

Moeten we God neit volgen ipv God ons laten volgen?

Daarbij is het wel goed om te weten of het Gods wil is/ of Hij het goed vind dat je de relatie aan gaat.
Ik wil niets liever dan de weg gaan die God voor mij in de planning heeft. Ik ga liever Zijn weg dan mijn weg.

Dit is niet de garantie dat je relatie ook werkelijk zal uit monden op een huwelijk en dat je bij elkaar blijft tot de dood. Toch lijkt me het wel een goede basis te weten dat God Zijn goedkeuring geeft over je relatie.

Hoe weet je dat dan? Ik vind het best moeilijk om te ontdekken wat God wil. Hij heeft me wel een paar keer erg duidelijk gemaakt dat ik met bepaalde relaties moest stoppen, maar bevestiging dat je op de goede weg bent is volgens mij moeilijker te onderscheiden als je het zelf ook graag wilt.

Bij iedereen gaat dat anders. Ik kan niet zeggen : dat doet God zo en zo.
God werkt bij iedereen weer anders.
Persoonlijk zat ik heel erg met heel veel dingen eigenlijk. Dingen die voor mij een relatie in de weg stonden. Daarbij had ik angst om een relatie aan te gaan.
Door psalm 121 waar uit de dominee op een zondag bemoedigende woorden sprak kreeg ik zo'n rust. Ik wist dat God het tegen mij had. Kan niet uitleggen hoe dat is, maar ik wist het. Het deed me zoveel!!
Daarna was er alleen nog de vraag: houdt ik echt van hem?
Daar was ik na dat de storm in mij was gaan liggen vrij snel uit.

Sinds dien heb ik ook geen enkele keer meer getijfelt of het wel goed was om deze relatie aan te gaan.

En denk je dat een bevestiging in het verleden dat je door moet gaan met je verkering meteen betekent dat je met diegene moet trouwen?

Dat kan ik niet bepalen. God kan testen in hoeverre bereid zijn Zijn weg te volgen. Kijk maar naar Abraham. God wilde weten hoever Abraham voor Hem zou gaan.
Ik denk wel dat de stap naar trouwen, de stap naar een relatie beindigen of welke stap dan ook binnen je relatie, steeds weer Gods weg moet vragen.
Ik zou niet willen dat we een keer een keuze maken waar we God niet bij betrokken hebben. Al helemaal niet als het om grote, belangrijke stappen gaat zoals: trouwen, beeindigen, hoe komen we goed tot elkaar, welke keuze maken we qua kerk, werk en noem maar op.