Wat bij ons in de kerk (Ger.Gem.) heel sterk heerst, is de gedachte van: je gaat van de 'gewone' catechisatie af rond je 19e/20e en dan heb je dus een mooie leeftijd om belijdenis te doen. Nu wordt het wel steeds minder dat de jongeren direct de overstap maken naar de belijdeniscatechisatie, maar degenen met verkering die serieuze trouwplannen krijgen en in de kerk willen trouwen gaan er alsnog maar gauw even heen, want anders mogen ze óf niet in de kerk trouwen óf ze moeten trouwen op belofte (dat ze dus zsm belijdenis doen). (Voor de goede orde: het ligt natuurlijk anders als je van te voren al belijdenis wilde gaan doen en je a.s. meeneemt, dan komt het meer vanuit je geloof dan van uit het feit dat je belijdenis móet doen om te kunnen trouwen.)
En een aantal jaar geleden tijdens huisbezoek zei de ouderling tegen mijn zus: 'Waarom ga jij dit jaar ook niet naar de belijdeniscatechisatie? Dan kun je mooi meerijden met X.' Waarop wij haast van de bank afvielen van verbazing. Toen we opmerkten dat dát ons inziens weinig met geloof te maken had maar met een houding van 'dan heb je het maar vast binnen, wel zo makkelijk', kwam er wel een weinigje schaamrood op de kaken. En na een snel stukje lezen, een afraffelgebed van 'Heere zegen dit gezin amen' vertrokken ze. Vond ik erg jammer.
Al ideeën stuiten mij erg tegen de borst. Het heeft m.i. niet veel met geloof te maken. Ik vind het een te grote stap om maar effe te doen omdat je er nou de leeftijd voor hebt of weet ik veel wat voor reden. Áls ik belijdenis wil doen, moet dat vanuit mijn geloof komen en niets anders. En voor mezelf weet ik dat ik daar niet aan toe ben. Als ik ooit nog eens trouw wil ik (zoals ik er nu tegenaan kijk) graag kerkelijk trouwen, als ik er dan nog hetzelfde over denk, namelijk dat ik er nog niet aan toe ben, zou dat dus betekenen dat ik niet in de Ger. Gem. kan trouwen. Nu is die kerk absoluut niet de kerk waar ik me thuis voel (dus de kans is zeer klein dat ik daar trouw, over de kans dát ik trouw zwijg ik maar

) maar het feit dat trouwen niet kan vanwege die belijdenis, vind ik persoonlijk niets. Want in feite word je dan 'gedwongen' om het alsnog maar te doen, terwijl je er misschien nog helemaal niet aan toe bent. Of je moet een andere kerk kiezen natuurlijk.
Is het herkenbaar, die ideeën over leeftijd/trouwen en zo?