het gekke is dat ik enerzijds dat 'eerst eigen verhaal kwijt' van lalage heel goed herken en anderzijds heb ik bij verschillende groepen mensen die je dan 'zielig' noemt ofzo heel sterk dat medelevengevoel.
maar echt empathisch... de ene keer slaat het door naar de ene kant en de andere keer naar de andere. Ligt ook maar net aan de openheid van de ander.
Hoe kan ik goed meeleven met een ander als ik niet weet 'wat eraan schort'?
Daarom geloof ik ook niet dat dat kletsen over jezelf altijd zo fout is. Geeft de ander ook de mogelijkheid om jou empathisch te bejegenen
Ik merk wel dat wanneer die empathie doorslaat naar de 'goede' kant (van de meelevendheid) dat dat enkel komt omdat ik dan liefde van Jezus heb gekregen die ik dan door mag geven. En dat ik me er op die momenten ook echt bewust van ben!
maar helaas is dat nog veelte weinig, die momenten... en das jammer, want het is niet alleen goed voor de ander, maar ook voor de groei van jezelf!