Noir schreef:Mijn moeder was altijd thuis met een koekje en drinken als wij uit school kwamen. Lekker je verhaal doen en bijkletsen, je moeder helpen. Dat was altijd zo gezellig! Kben blij dat mijn moeder nooit fulltime heeft gewerkt.
Maar wanneer andere vrouwen dat willen en kunnen, houd ik ze niet tegen. Maar dan moet je je kinderen ook wel de nodige aandacht kunnen geven! En niet 3x per week 'dumpen' bij je schoonmoeder of op de creche!
Tijdens die zware jaren, zie je soms nauwelijks "oogst". Kinderen zijn niet dankbaar voor hetgeen je doet. Dat komt pas (veel) later. Ik zie nu pas dingen van mijn moeder, die ik nooit zo gezien heb. Maar mijn moeder is er niet meer. Wat ik vroeger maar gezeur vond, hoor ik mezelf soms nu ook zeggen.
En de kinderen zeggen het nu ze ouder zijn. Mam, jij bent er altijd voor me ! Moederliefde is onvoorwaardelijk.
Je gaat pas na jaaaaaren oogsten wat je gezaaid hebt !
Ik heb een zwager en schoonzus die hun 3 kinderen vanaf 6 weken volledig in een creche geplaatst hebben. Ook gingen ze daarnaast nog samen weekendjes weg. Kinderen werden dan ondergebracht bij familie. En nu ? De oudste ging nauwelijks 18 jaar oud, aan de andere kant van de wereld studeren. Ze weten niks meer van hem. Hebben nauwelijks contact. De middelste ging op haar 18e samenwonen met een vriend, zeer tot ongenoegen van zwager en schoonzus. De jongste ging aan de andere kant van het land studeren, spreken elkaar ook heel weinig. Ik zeg niet dat dit perse zo altijd gaat, maar het viel mij op dat het gezin als los zand aan elkaar hing en hangt !