Kinderwens deel 2

[elvira (gast)]

Lieve meiden,
Ook van mijn kant heel veel sterkte gewenst, of het nu met de medische pogingen tot, de adoptie/pleegzorgmolen of het omgaan met de hoop op zwangerschap en de teleurstelling die er bij komt kijken, is!
Ik ben het er wel mee eens dat het misschien zinvol - op het moment dat het verdriet over de kinderloosheid echt permanent en alles overheerst (en zoals al eerder gezegd in dit topic, dat is van buitenaf natuurlijk niet te beoordelen!) - is om hulp te zoeken, in het geloof en/of in professionele (psych.) hulp.

Dikke knuffel,
elvira

[Kraai]

Ja tuinfluiter je hebt wel gelijk maar weet je wat het is. Het is niet alleen over onze kinderwens. Er heeft in mijn leven een hoop plaats gevonden. Dit kwam in mijn huwelijk weer heel erg naar boven. En in het eerste jaar van ons huwelijk heb hierin stappen genomen en hulp gezocht. En zei was hier ook heel tactloos in. En begreep ze het ook niet. En ook wel geprobeerd om het te zeggen maar het land gewoon niet. En wat moet ik dan doen? Toen ze zelf zwanger was durfde ze het niet eens te zeggen. Iedereen wist het al behalve ik met me man. En heb het toen van een ander moeten horen. Later vertelde ze het wel zelf maar je moet ook niet vragen hoe. Me schoon familie was het er ook niet mee eens dat het zo ging.

Wat er in me leven afgespeeld heeft daar heeft onze kinderloosheid ook mee te maken. Dus bij ons bestaat er wel een kans dat het nog kan maar dat moeten we afwachten. Het is soms wel moeilijk zeker nu mijn (andere) schoonzus en zus weer zwanger zijn. Ik gun ze het van harte maar het doet wel pijn.

sterkte allemaal maar weer

liefs Kraai

[Stampertje]

Lieve meiden,

met grote respect heb ik al jullie berichten gelezen.. Wat een groot verdriet moet het zijn om geen kinderen te krijgen, als je zon diep verlangen hebt. Mijn hart gaat naar jullie uit. Hoe begrijpelijk is het. Iets wat voor anderen zo vanzelfsprekend is, kinderen krijgen, maar wat vaak ook voor zoveel onmacht en onbegrip kan zorgen. Het is immers: bid, en u zal gegeven zijn. Maar, zoals mijn onderschrift ook zegt, het is ook: klopt, en de deur zal voor u opengaan. Met al je verdriet mag je toch bij de Trooster komen.

Meiden.. Ik wens jullie alle kracht, liefde en geborgenheid toe.

(En, misschien een tip, lees voor het slapen gaan de eerste paar verzen van Jesaja 54.)

[Anne 80]

Wat een pijn en verdriet lees ik hier weer. Ik wil iedereen veel kracht, sterkte en uitzicht toewensen!
Ik voel me dankbaar en bevoorrecht dat ik me samen met mijn man redelijk snel kon neerleggen bij het feit dat we nooit kinderen zullen krijgen. Ons hart stond gelijk open voor een adoptiekindje. Hier wachten we dan ook vol liefde op.
Er is hier al meerdere keren over gesproken, maar probeer wat verder te kijken dan een zwangerschap! Het is fijn dat mogelijkheden als IVF er zijn, maar om tot het uiterste door te gaan? Tot je geestelijk en lichamelijk niet meer aan kan?
Nogmaals veel sterkte allemaal!

[Evelien]

@Anne, wat ontzettend knap van je dat je zo samen met je man die weg kunt gaan. Fijn dat je er zo goed samen mee om kan gaan.
Daar heb ik echt bewondering voor.
Jullie ook samen veel sterkte in het adoptie proces (dat lijkt me toch ook wel pittig).

[Hortensia]

Wat een pijn en verdriet lees ik hier weer. Ik wil iedereen veel kracht, sterkte en uitzicht toewensen!
Ik voel me dankbaar en bevoorrecht dat ik me samen met mijn man redelijk snel kon neerleggen bij het feit dat we nooit kinderen zullen krijgen. Ons hart stond gelijk open voor een adoptiekindje. Hier wachten we dan ook vol liefde op.
Er is hier al meerdere keren over gesproken, maar probeer wat verder te kijken dan een zwangerschap! Het is fijn dat mogelijkheden als IVF er zijn, maar om tot het uiterste door te gaan? Tot je geestelijk en lichamelijk niet meer aan kan?
Nogmaals veel sterkte allemaal!

Wat verder kijken dan een zwangerschap is heel mooi en fijn als dat ook kan. En als je ervoor in aanmerking komt. Helaas is het nog altijd zo dat als er een medisch probleem is, je moeilijk of helemaal niet in aanmerking komt. En helaas geldt dat voor ons ook omdat mijn man een erfelijke ziekte heeft. Ik bedoel dit niet zielig hoor, maar wij ervaren dus aan alle kanten dat het krijgen van kinderen, biologisch of via adoptie, dat het tegenzit. Pleegzorg - wat ik ook heel mooi vind omdat er in NL zoveel kinderen een warm nest zoeken - zie ik dan ook erg tegenop, ik ben veel te bang dat we daarvoor ook afgewezen zullen worden op basis van mijn man zijn ziekte. Los van het feit dat het me ook heel heavy lijkt, pleegzorg.
Fijn voor jullie dat jullie in afwachting mogen zijn van een adoptiekindje! Hopelijk hoef je niet meer zo heel lang te wachten. Maar realiseer je dus dat dat ook niet voor iedereen is weggelegd.

[Anne 80]

Wat een pijn en verdriet lees ik hier weer. Ik wil iedereen veel kracht, sterkte en uitzicht toewensen!
Ik voel me dankbaar en bevoorrecht dat ik me samen met mijn man redelijk snel kon neerleggen bij het feit dat we nooit kinderen zullen krijgen. Ons hart stond gelijk open voor een adoptiekindje. Hier wachten we dan ook vol liefde op.
Er is hier al meerdere keren over gesproken, maar probeer wat verder te kijken dan een zwangerschap! Het is fijn dat mogelijkheden als IVF er zijn, maar om tot het uiterste door te gaan? Tot je geestelijk en lichamelijk niet meer aan kan?
Nogmaals veel sterkte allemaal!

Wat verder kijken dan een zwangerschap is heel mooi en fijn als dat ook kan. En als je ervoor in aanmerking komt. Helaas is het nog altijd zo dat als er een medisch probleem is, je moeilijk of helemaal niet in aanmerking komt. En helaas geldt dat voor ons ook omdat mijn man een erfelijke ziekte heeft. Ik bedoel dit niet zielig hoor, maar wij ervaren dus aan alle kanten dat het krijgen van kinderen, biologisch of via adoptie, dat het tegenzit. Pleegzorg - wat ik ook heel mooi vind omdat er in NL zoveel kinderen een warm nest zoeken - zie ik dan ook erg tegenop, ik ben veel te bang dat we daarvoor ook afgewezen zullen worden op basis van mijn man zijn ziekte. Los van het feit dat het me ook heel heavy lijkt, pleegzorg.
Fijn voor jullie dat jullie in afwachting mogen zijn van een adoptiekindje! Hopelijk hoef je niet meer zo heel lang te wachten. Maar realiseer je dus dat dat ook niet voor iedereen is weggelegd.

Beste Hortensia,

Sorry, hier stond ik even niet bij stil! Ik wil jullie niet beklagen, maar voor jullie is het dus nog veel moeilijker!
Wij zijn gezegend met een goede gezondheid (tot nog toe) en ons stond niets in de weg wat adoptie betreft.
Ik hoop voor jullie dat pleegzorg iets kan zijn, als jullie daar klaar voor zijn, en dat dit mogelijk is met de ziekte van je man.
Als adoptie bij ons om een of andere reden niet was doorgegaan, zouden wij ook voor pleegzorg gegaan zijn. En straks als we een adoptiekindje hebben willen we hier alsnog over gaan nadenken.
Ik wil ook niet zeggen dat iederen maar een kindje moet gaan adopteren hoor, maar bij ons "pastte" het gewoon gelijk, en kon het gelukkig ook allemaal doorgaan.
Sterkte met de weg die jullie moeten gaan, en die bij de Heere al bekend is.

[Hortensia]

Dank je wel. Inderdaad, wie weet hoe het nog eens loopt. Mijn man zou heel graag Pleegzorg willen doen, maar zoals ik al zei twijfel ik en ben ik bang voor de afwijzing. We zien wel hoe het loopt, je kunt je leven toch niet plannen. Wie weet sta ik er over een tijdje alsnog voor open en kunnen we bijv. starten met weekend of vakantiepleegzorg. Om te kijken of het iets voor ons is.

[Acire]

Sterkte allemaal!

[kamille1984]

kheb paar weken geleden aan iemand het gedicht gegeven wat hier een paar blz terug stond. zij en haar man waren helemaal ontroerd erdoor.

iedereen veel sterkte in de weg die zij gaan!

[ajl]

Tuinfluiter, hoe gaat met jullie? Deze maand hadden jullie toch ook weer behandelingen? Als je het te prive vindt, is het ook goed hoor. Heel veel sterkte in ieder geval en ik denk aan jullie!

[Tuinfluiter]

AJL, lief van je meid dat je aan ons denkt!
Het gaat hier erg goed
We hebben vorige week onze 7e poging gehad en ondanks dat we van het nega uitgaan gaat het heel goed.
We genieten van en met elkaar van alle dingen waar we op het moment druk mee zijn

[Evelien]

*knuffel*. Ik vindt het zo bijzonder hoe jij daar mee omgaat. Echt waar.

[ajl]

Hoe gaat het met jou Evelien?





[size=85]Ik vind het wel eens moeilijk om in dit topic te reageren. Iedereen die persoonlijk met dit onderwerp te maken heeft, heeft te maken met zoveel verdriet en ik wil niet dat het verkeerd overkomt. [/size]

[Evelien]

Hoe gaat het met jou Evelien?





[size=85]Ik vind het wel eens moeilijk om in dit topic te reageren. Iedereen die persoonlijk met dit onderwerp te maken heeft, heeft te maken met zoveel verdriet en ik wil niet dat het verkeerd overkomt. [/size]

Tsja, hier gaat het (redelijk) goed.

En Ajl, het is ook een lastig en moeilijk iets. Want de 1 ervaart het ook weer op een hele andere manier dan de ander. Dat merk je hier in dit topic ook onder de kinderloze stellen. De een praat er makkelijker over dan de ander.

Je kunt daarom ook niet voor een ander spreken omdat de een het anders ervaart. Dat is ook net zoals iemand die zwanger is, de een ervaart het als een roze wolk de ander totaal niet.

Misschien een warrig verhaal? Het is ook niet makkelijk om een bepaald gevoel over te brengen op het forum.