Marnix schreef:Zie je uberhaupt een oplossing hoe die verwijdering (en die zien we op iets kleinere schaal ook wel in Nederland bijvoorbeeld) kan worden stopgezet / teruggedraaid?
Een vermindering van de politisering van de media zou al een stuk helpen, maar ik ben bang dat dat ijdele hoop is.
Ik kan me het
Journaal uit de jaren 80 nog herinneren: oersaai, kort, soms gekleurd, maar wel met de nadruk op het brengen van feiten. De kijker moest zelf maar een mening vormen. Daarnaast had je op tv de talkshow van Sonja Barend waarvan je wist dat ze een spreekbuis voor de PvdA was en dat had je maar 1 keer in de week.
Tegenwoordig zitten we in een 24/7 nieuwscyclus waarbij er voor 99% van de tijd geen feiten worden verkondigd, maar meningen over die 1% aan feiten. Soms nog erger: sommige feiten worden verdraaid weergegeven en andere helemaal verdoezeld. De beste argumenten en feiten komen dan niet aan bod, maar wel de meest verkondigde mening: een meningenindustrie. Het aantal dagelijkse praatprogramma's is niet meer te tellen.
Op internet zou het helpen als sociale media geen bubbels creeren waarbij mensen alleen het nieuws van hun voorkeur te zien krijgen. Wie
"The Social Dilemma" gezien heeft (op Netflix), weet dat hier enorme gevaren aan kleven.
Het zou bovendien een stuk gezonder zijn als er meer sprake is van onderzoeksjournalistiek. Dat kan ik echt waarderen: journalisten die het geen biet uitmaakt of wat ze tegenkomen nou zo leuk is of politiek wenselijk, maar die het wel interesseert wat er echt aan de hand is. De toeslagenaffaire is op die manier boven water gekomen, evenals de bonnetjesaffaire enz. De media zouden een tegenhanger moeten zijn van de macht: niet alleen als Trump aan de macht is, maar ook als Biden straks aan de macht is. Maar mijn bange vermoeden is dat veel media vanaf nu tamelijk kritiekloos Biden volgen en dat als journalistiek verkopen. De
vreugdetranen bij de commentatoren van o.a. CNN bij de verkiezing van Biden beloven wat dat betreft niet veel goeds. Hetzelfde geldt voor de Nederlandse media en politiek. We horen het afgelopen half jaar vaak juichende verhalen over hoe goed onze regering het doet, maar als je nuchter gaat vergelijken met het buitenland, dan gaat er een hoop mis. Ik verwacht niet dat de Nederlandse politiek in de coronacrisis alles goed doet, maar wel dat de Nederlandse journalistiek haar werk blijft doen en niet slechts als doorgeefluik van het kabinet fungeert.
Ik heb trouwens niets tegen een gezonde controverse: dat is vaak juist goed om de keuzes scherp te krijgen. Maar dan moeten alle kanten van het verhaal wel eerlijk verteld worden en die ook aan bod komen. Maar dat betekent dat je als journalist ontzettend scherp moet zijn en de redacties niet door andere belangen (geld, politiek, ideologie) worden gedreven.
Wat ook goed is: laat mensen van beide kanten op een gezonde manier met elkaar in gesprek. Ik zag onlangs een item over een stemmer in Pennsylvania die niet op Biden zou stemmen, maar wel waardering voor hem als persoon heeft. Andersom (iemand die niet op Trump stemt, maar toch waardering voor zijn beleid heeft) zou ook kunnen. Laat als media zien dat de meeste mensen niet zo zwart-wit denken als het vaak in de media wordt neergezet. Dat is een feit dat nogal eens onderbelicht blijft.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)