mealybug schreef:Wat betekent het voor je dat je gedoopt bent?
Niets, want ik ben niet gedoopt.
schelpje3 schreef:Het lijkt mij persoonlijk een somber toekomstbeeld. Je was er ooit niet, toen kwam jij en daarna ben je weg. Als een voetstap in het zand, de zee spoelt erover en weg is ie.
En zo vervagen ook die herinneringen, want je nichtje en neefje hebben jou gekend, maar daarna wordt het van overlevering.
Mijn oma vertelde me ook wel een iets van haar moeder, maar het werd niet tastbaar voor me, omdat ik haar niet gekend heb en slechts één vergeeld fotootje had.
Zo lijkt het er op of jij hier toevallig bent. Maar dat ervaar jij niet zo?
Denk jij dat alles toevallig is of geloof je wel in een soort voorbestemming? Het lot?
Jou lijkt het somber, maar ik vat het niet zo op.
Hoe ik het zie en aanvoel is dat ieder mens, ieder dier, kortom ieder levend wezen een tijd van komen en een tijd van gaan heeft. Sommige mensen laten duidelijkere en langdurigere sporen na dan anderen... dan denk ik aan beroemde schrijvers, schilders, acteurs, enzovoort, van wie we de werken ook nu nog kunnen bewonderen, en dat vind ik een mooi gegeven.
Anderen hebben een beperktere impact... en dan denk ik bijvoorbeeld aan mijn grootmoeder die voorlopig nog even "voortleeft" in verhalen en anekdotes, en in haar kopje waaruit ik nog elke ochtend mijn koffie drink, maar die inderdaad in de jaren die komen stilaan "uitdooft" tot op het punt wanneer er een (klein)zoon of (klein)dochter van één van mijn neefjes haar foto terugvindt in een oude schoendoos en geen flauw idee heeft wie die dame is.
Vind ik dat jammer? Niet echt, want elke generatie heeft zijn eigen ouders en grootouders en andere rolmodellen die voor de herinneringen zorgen... en op een dag zal ik ook zo'n onbekend gezicht op een oude foto zijn. Net zoals de vader van mijn grootmoeder, die vroeger bij mijn tante op een vergeelde foto boven de schoorsteen hing, voor mij een onbekende was. Maar somber stemt me dat niet.
En ja, ik denk dat ik hier inderdaad toevallig ben... ik ben het gevolg van een enorme reeks toevalligheden, want als éénder welke van mijn voorouders zijn of haar partner nooit had ontmoet, dan was ik er nooit geweest. Ik denk niet dat het voorbestemd was dat ik geboren zou worden, ik geloof niet in het lot. Het was toeval... een gelukkig toeval voor mijn ouders, omdat ze graag een kind wilden. En een gelukkig toeval voor mij, omdat ik daardoor de kans kreeg er te zijn, en omdat ik terechtkwam in een fijne, warme familie.
