Geloofsopvoeding bij kinderen

[Christen4844]

Ik zelf ben helaas niet erg Christelijk opgevoed, hoogstens met kerst naar de kerk geweest. Ik heb erg het gevoel iets gemist te hebben, alhoewel ik op die manier wel andere belangrijke dingen heb geleerd.

Alleen denk ik dat ik sterker zou staan in mijn geloof als ik wel Christelijk zou zijn opgevoed. Momenteel ben ik pas 20, wil later uiteraard wel kinderen krijgen. Maar ik heb nog geen idee met wie en wanneer . Ik zou mijn toekomstige kinderen zeker Christelijk opvoeden. Maar wel op een ruimdenkende manier; in de zin dat ik ze niet alleen zou laten kijken bij de kerk van hun ouders.

[Lalage]

Goed voornemen! Al is het denk ik het belangrijkste dat je je kinderen voorleeft. Je hoeft ze niet perse mee te slepen naar verschillende kerken, maar het is natuurlijk wel leuk. Toen ik 11 jaar was, zijn wij als gezin een ruime tijd op zoek geweest naar een gemeente waar we ons beter thuis zouden voelen dan waar we toen lid waren (daar waren we een jaar lang lid en 't beviel ons niet echt en de andere kerkleden ook niet zo te merken...) We hebben toen heel wat verschillende kerkdiensten meegemaakt Maar het is toch het fijnste als je een thuisgemeente hebt waar je elke zondag met plezier heen gaat.
We gingen in de zomer ook naar verschillende vakantiebijbelclubs. Soms werden we dan wel een beetje raar aangekeken omdat we niet bij die kerk hoorden, maar dat is iets wat m'n moeder me later heeft verteld. Ik had het er altijd prima naar m'n zin. Toen ik op de middelbare school zat heb ik op een tienerbijbelkring van een andere kerk gezeten, omdat de catechisatie in de kerk van m'n ouders niets voorstelde. Misschien vinden jullie dat van twee walletjes eten, maar ik heb daar superveel van opgestoken en zij waren blij met wat extra jongeren omdat ze er niet zoveel hadden.

[Gerdien B.]

Het fijnste zou ik vinden, als je beide naar 1 en dezelfde gemeente gaat.
Dat je beide de zelfde ideeën hebt over principes e.d.

Anders wordt je als ouders zo snel tegen elkaar uitegespeeld.
Daarbij lijkt het me goed om 1 basis plek te hebben om te kerken. Een plek waar je je met z'n allen thuis/ op je plek voelt.
Verder is het goed om je kinderen wel is in een andere kerk te laten kijken. Dat ze straks niet vastgeroest zitten aan die ene gemeente.

[Gerdien B.]

Op welke leeftijd ga je met ze bidden? En wanneer ga je ze vertellen uit de Bijbel/kinderbijbel? Wanneer neem je ze me naar de kerk? Enz.

Ik wacht op reacties.

bidden:
zodra je kind aan tafel mee gaat eten is het denk ik goed om er mee te beginnen. Het ene kind is er vlotter isn dan de ander. De 1 snapt met 11 maanden al dat je tijdens bidden handen samen moet doen en een ander kind snapt er met anderhalf jaar nog niets van.

Bijbel:
Zodra ze aan teafel mee eten, krijgen ze waarschijnlijk ook gelijk eht Woord te horen. biuj ons is het iig gewoonte om na het eten een stukje uit de Bijbel te lezen.

kerk:
Ligt ook erg aan het kind. ligt er ook aan hoe je kind in elkaar zit. Als het een woelwater is zou ik er niet te vroeg mee beginnen en bijv 1x per maand mee beginnen. Als een kind stil zit en het fijn vind kan je ze vaker meenemen.

[Maja de Bij]

Je haalt twee dingen gigantisch door elkaar, namelijk boodschap en vormen. De boodschap hoef je echt niet eenvoudiger te maken dan hij is.... en inderdaad, vaak zal dat voor kinderen ook nog veel te moeilijk zijn.

Oeps, ik vergis me idd wel regelmatig, maar nu ook? Als ik af en toe eens een orthodox gereformeerde prediking hoor, maak ik mij 1000 keer meer zorgen over de inhoud dan de vorm. Juist voor de kinderen zou ik er bij willen zeggen. Het eenvoudige evangelie dat de Heidelberger de kinderen in de mond legt wordt te vaak een zaak van slechts ingewijden gemaakt. Daar ligt weldegelijk een belangrijke kern van het probleem. Vind ik.

[Marnix]

Klopt, maar als door het gebruik van onbegrijpelijke vormen de inhoud niet overkomt is dat een eerste probleem. Als de inhoud toch niet overkomt, wat maakt het dan nog uit of die inhoud klopt of niet... het komt immers niet over. Als dat wel het geval is wordt de inhoud pas ook echt belangrijk.

De punten gaan dus samen.... staan niet los van elkaar.

[rosekapje]

Ik heb sinds kort een zoon en ik bid elke avond met hem (bij zijn bedje). Ik vind het heel erg belangrijk om dat van het begin af aan te doen. Misschien beseft hij het nu dan wel nog niet, maar zo groeit hij er wel alvast mee op.
Zodra de tijd aan breekt van boekjes lezen, ga ik voor hem bijbelse verhalen lezen en uit de kinderbijbel (DV).

[fem]

Als kersverse vader ben ik eigenlijk wel benieuwd naar hoe anderen de geloofsopvoeding van hun kinderen invullen. Of hoe je eigen opvoeding op dat gebied er uit heeft gezien.

Op welke leeftijd ga je met ze bidden? En wanneer ga je ze vertellen uit de Bijbel/kinderbijbel? Wanneer neem je ze me naar de kerk? Enz.

Ik wacht op reacties.

ehm, ik ben pas zeventien en heb nog geen kinderen, maar dan kun je mss iets horen vanuit het perspectief van het kind:

ik vind het heel erg jammer dat het bij ons in het gezin niet gewoon is om over persoonlijke dingen, en dus ook over persoonlijke dingen over het geloof te praten. Dat kan bij ons eigenlijk niet. Het hoort gewoon niet zegmaar.

Ik raad je echt heel erg aan om daar gewoon al heel vroeg mee te beginnen, met vragen weet ik veel, wat vind je van Jezus of weet ik veel gewoon iets heel persoonlijks, zodat het de normaalste zaak van de wereld word om met je ouders daarover te praten. Dat is echt heel belangrijk! Vooral omdat ik denk dat kinderen vaak, niet altijd, maar vaak met dezelfde soort geloofsvragen worstelen in hun pubertijd bijvoorbeeld als hun ouders, omdat ze gewoon op hun ouders lijken, en hun ouders, die daarin natuurlijk veel verder zijn en antwoorden hebben gevonden kunnen hen dan heel goed helpen lijkt mij.

[Marnix]

Als kersverse vader ben ik eigenlijk wel benieuwd naar hoe anderen de geloofsopvoeding van hun kinderen invullen. Of hoe je eigen opvoeding op dat gebied er uit heeft gezien.

Op welke leeftijd ga je met ze bidden? En wanneer ga je ze vertellen uit de Bijbel/kinderbijbel? Wanneer neem je ze me naar de kerk? Enz.

Ik wacht op reacties.

ehm, ik ben pas zeventien en heb nog geen kinderen, maar dan kun je mss iets horen vanuit het perspectief van het kind:

ik vind het heel erg jammer dat het bij ons in het gezin niet gewoon is om over persoonlijke dingen, en dus ook over persoonlijke dingen over het geloof te praten. Dat kan bij ons eigenlijk niet. Het hoort gewoon niet zegmaar.

Ik raad je echt heel erg aan om daar gewoon al heel vroeg mee te beginnen, met vragen weet ik veel, wat vind je van Jezus of weet ik veel gewoon iets heel persoonlijks, zodat het de normaalste zaak van de wereld word om met je ouders daarover te praten. Dat is echt heel belangrijk! Vooral omdat ik denk dat kinderen vaak, niet altijd, maar vaak met dezelfde soort geloofsvragen worstelen in hun pubertijd bijvoorbeeld als hun ouders, omdat ze gewoon op hun ouders lijken, en hun ouders, die daarin natuurlijk veel verder zijn en antwoorden hebben gevonden kunnen hen dan heel goed helpen lijkt mij.

Klopt. Bijna alle jongeren praten liever met vrienden en zo over problemen dan met familie... die vertrouwelijke sfeer mist soms een beetje... Vooral in traditioneel kerkelijke gezinnen... de nuchterheid is daar soms iets tever doorgeslagen vrees ik.

[leclerc]

Mijn dochtertje van 3 gaat nu een paar keer per jaar mee en dat vind ze echt een feest! Als ze op de bassichool gaat dan zal ik ze wsl. vaker meenemen. Mijn zoontje van 2 is wat beweeglijker en die ga ik echt voorlopig niet meenemen terwijl zijn zus op die leeftijd wel eens mee was geweest.
ik pleit voor een kindernevendienst, maar dat zal in mijn dorpje voorlopig wel wishful thinkin'blijven.

Verder lezen we veel voor aan de kinderen en zingen al heel vroeg gebedjes. Mijn dochtertje wi laf en toe vrij bidden en dat vind ze reuze interessant.

[LeChat]

Klopt. Bijna alle jongeren praten liever met vrienden en zo over problemen dan met familie... die vertrouwelijke sfeer mist soms een beetje... Vooral in traditioneel kerkelijke gezinnen... de nuchterheid is daar soms iets tever doorgeslagen vrees ik.

Hmm, die ervaring heb ik dan (gelukkig) weer niet. Ik kom uit een vrij zwaar GerGem-gezin, en mijn ouders praatten al vanaf het begin heel open over hun geloofsleven, daardoor is dat onderwerp ook voor mij heel bespreekbaar geworden, zelfs nu ik zo vaak twijfel en nogal kritisch tegen de (tradities in de) GerGem aankijk kan ik daar heel open met hen over praten.
Bij ons kwamen ook vrij vaak dominees, medekerkenraadsleden van m'n pa en andere 'bekeerde mensen' (vindt 't een beladen term, maar weet even niet hoe ik 't anders moet zeggen) over de vloer en die zitten echt niet altijd te 'preken', ook de contacten met hen heb ik als heel fijn ervaren.

Wat bidden met je kinderen betreft (TK vroeg op welke leeftijd je daarmee begint), wel, mijn moeder zong al gebedjes voor mij toen ik nog in de wieg lag en eigenlijk vind ik dat niet meer dan logisch, als je zelf actief met het geloof bezig bent, wil je toch niets liever dan direct voor én met je kind bidden?

[TheKeimpe]

Kent een van jullie een morgengebed voor een kind om te zingen? 's avonds zingen we altijd "ik ga slapen, ik ben moe" maar we willen ook graag 's ochtends met Klaas-Jan bidden. Tips?

[PeterD]

Kent een van jullie een morgengebed voor een kind om te zingen? 's avonds zingen we altijd "ik ga slapen, ik ben moe" maar we willen ook graag 's ochtends met Klaas-Jan bidden. Tips?

Wij hebben ze dit geleerd:

Trouwe Vader in de nacht,
hield Gij over mij de wacht,
Wees mij ook vandaag nabij,
En houdt mij van zonden vrij.
Amen

En dat dan op de melodie van "Ik ga slapen ik ben moe."