Hier valt niet tegen te praten.
Mijn God is en blijft een God van Liefde. En ik weiger uit angst voor het oordeel te geloven. Ik geloof omdat Hij van mij houdt en ik dat - o groot wonder -van Hem mag doen.
Johannes 3:16 wordt geheel vergeten. God zond Zijn Zoon naar deze wereld om ons te redden. Dát is het Evangelie, de Blijde Boodschap.
En Hij laat mij, als ik Hem probeer te volgen, óók zien, waar ik de fout inga. Liefdevol. Niet met een riem of een lat mij een pak ransel geven, maar Hij legt Zijn hand op mijn schouder en zegt - de stille stem van het hart - "Kind van me, ga je daar niet een verkeerde weg?"
En als ik volhard dan wijst Hij mij er nadrukkelijk op - en altijd weer mag ik bij Hem terugkomen.
Gistermorgen vierden wij de Maaltijd van de Heer. "Jij bent uitgenodigd" werd mij gezegd en ik mocht met dankbaarheid en vreugde brood en wijn ontvangen.
Het beeld van God dat ik heb is van een bevrijdende God - en binnen niet al te lange tijd gedenken we dat weer in de Lijdenstijd, Goede Vrijdag en Pasen.
Ik weiger alleen maar uit angst te leven (heb ik driekwart van mijn leven gedaan) of ik straks wel mag ingaan... Dat is geen leven en zeker niet zoals mijn God het bedoeld heeft.
En wat mij betreft mag hiermee dit topic weer gesloten worden.
Riska