Berichtdoor garry » 09 dec 2003 16:38
Ik vind het toch net iets te makkelijk mensen. We leven in de eindtijd, alles is tegen het christendom, en zo zijn we weer fijn ons eigen kluppie, dicht bijeen schuilend tegen die boze buitenwereld. Lekker somberen omdat we zo'n onderdrukte minderheid zijn.
Dit denken is natuurlijk van alle tijden. Hoe vaak is al niet gezegd dat we in de eindtijd leven? Was het niet Jezus zelf die stelde dat nog in dit geslacht die vreselijke dingen zouden geschieden? Dat geslacht leeft al heel lang niet meer dus heeft het geen zin je druk te maken om wat Hij nou precies bedoelde. Wij leven in het HIER en in het NU en we hebben een opdracht.
Neem één ding van me aan: we leven helemaal niet in de eindtijd. Er is meer dan voorheen behoefte aan spiritualiteit, aan religieuze symbolen, aan houvast. De ellende om ons heen was er altijd al en elke eeuw kent zijn interpretatie van Daniel en Openbaringen. Daar moet je je niet aan willen branden. Accepteer gewoon dat niet alles te bevatten valt en richt je op de wereld waar je in leeft.
Waarom proberen wij, christenen, niet te voorzien in de leegheid en in de holheid die velen voelen maar waarmee ze naar allerlei merkwaardige gezelschappen lopen? Waarom zijn wij, christenen, niet degenen die onze gelederen openen om allen die op zoek zijn naar zingeving te omarmen? Waarom zitten wij bij elkaar te kniezen en ons bijkans vervolgd te voelen? Ik kan me daar echt aan ergeren.
Kom op, wat straalt hier nou van uit? Dit is toch geen werving, geen uitstraling waar je een ander blij mee maakt? Waarmee je iedereen nodigt erbij te willen horen?
Doemdenken? Bah!!!
garry