Negatief denken door feedback

[Wilsophie]

Dat ben ik ook met je eens. Maar weet je hoeveel voorgedrukte vragen ik in de loop van die 11 jaar als leidinggevende onder ogen heb gehad.
Standaardvragen die uitgedacht zijn.
Daar had ik het over. En een gesprekje met de baas is fantastisch en om te horen dat hij tevreden is, is nog veel prettiger, maar die puntentelling bij sommige systemen want men bedacht steeds wat nieuws vond ik vreselijk.
Ik gooide die formulieren ook aan de kant en haalde een kopje thee en ging met mijn "pupil" even gezellig praten over haar/zijn ervaring.
Dat is pas tof! En kost je af en toe een half uurtje.
Overigens waren die formulieren zo bleek later voor menigeen inzichtbaar. Hoezo privacy denk ik dan.

[Rozijn]

@Wilsophie: ja, ik heb ervaring.

[Wilsophie]

Het is voor mij altijd moeilijk geweest als leidinggevende jaren later, maar stammende uit de jaren 60 met de stijve boorden en schorten en kapjes met een geweldige discipline en goede hierarchie mee te gaan in de tijd.
Vijf over zeven ontbijt waar een oudste leerling een stuk uit de Bijbel las, en dan ontbijten en exact om vijf voor half 8 allen naar je eigen afdeling en het rapport van die nacht aanhoren en de orders.
30 jaar later werd ik als leidinggevende geconfronteerd met veel laatkomers met de mededeling: "Mijn auto wilde niet starten", de oppas was er nog niet en soms een telefoontje dat men helemaal niet kwam omdat de auto stuk was en als dat niet lukte kwam er een verzonnen ziekmelding.
Ik kon er niet tegen.

Overigens kwam in het huis waar we allemaal woonden de directrice hoogst persoonlijk bij je langs als je ziek was. Prachtige tijd die nooit meer komt. Ik had er nog meer van moeten genieten.

[meribel]

kijk wel uit met romantiseren hoor Wilsophie,
en ik bedoel dat gewoon als algemene waarschuwing. Natuurlijk, de inservice tijd was anders ( en volgens velen weer veel mooier ) maar er zaten heus wel haken en ogen aan.
Net als alle dingen van vroeger.
Hoe ouder mensen worden hoe meer ze de tijd van toen romantiseren ( en beter en mooier maken in herinneringen )
Laatst op vrouwenvereniging hoorde ik ook weer; vroeger...weet je nog wel...toen had je tenminste nog sociale controle in de straat.

Nou, tegenwoordig heb je juist veel meer sociale controle wierp ik er tegenin.
Maar dat helpt niet....want als mensen eenmaal melancholisch zijn....
en ik heb daar ook vaak last van hoor.....
vroeger was het tv aanbod bijv. nog véél beter....( waarschijnlijk niet natuurlijk, maar voor mijn gevoel )

[Wilsophie]

Helemaal waar hoor, ik heb alle nare dingen uit mijn systeem gewist, dus wordt het romantiseren, maar laat mij dat maar doen op mijn leeftijd in deze roerige wereld.
Ik romantiseer mij altijd in slaap. Heerlijk!!

[Boerin]

Helemaal waar hoor, ik heb alle nare dingen uit mijn systeem gewist, dus wordt het romantiseren, maar laat mij dat maar doen op mijn leeftijd in deze roerige wereld.
Ik romantiseer mij altijd in slaap. Heerlijk!!

Ik ben 43, maar dat doe ik ook.

[ajl]

Ik heb de allerlaatste inserviceopleiding gedaan die gegeven werd in het ziekenhuis en ik ben zeker niet positief over die opleiding, maar misschien lag dat ook wel aan de zorg an sich.

Wat mij opviel in de zorg is dat men je met name aanspreekt over je karaktereigenschappen en je persoonlijkheid. Als je je kwetsbaar opstelt en je 'problemen' uit dan gaat het prima. Als je gewoon je werk doet en er verder niet over 'praat', dan mankeert er veel aan je. En daar moet je tegen kunnen of anders gezegd inpassen. Lukt dat niet, dan kan je beter in een andere sector gaan werken.

[Boerin]

Ik heb de allerlaatste inserviceopleiding gedaan die gegeven werd in het ziekenhuis en ik ben zeker niet positief over die opleiding, maar misschien lag dat ook wel aan de zorg an sich.

Wat mij opviel in de zorg is dat men je met name aanspreekt over je karaktereigenschappen en je persoonlijkheid. Als je je kwetsbaar opstelt en je 'problemen' uit dan gaat het prima. Als je gewoon je werk doet en er verder niet over 'praat', dan mankeert er veel aan je. En daar moet je tegen kunnen of anders gezegd inpassen. Lukt dat niet, dan kan je beter in een andere sector gaan werken.

Dat zei dat meisje uit m'n studentenhuis ook. Haar ouders waren gescheiden, dus er moest wel wat aan haar mankeren.

[Mortlach]

Het is voor mij altijd moeilijk geweest als leidinggevende jaren later, maar stammende uit de jaren 60 met de stijve boorden en schorten en kapjes met een geweldige discipline en goede hierarchie mee te gaan in de tijd.
Vijf over zeven ontbijt waar een oudste leerling een stuk uit de Bijbel las, en dan ontbijten en exact om vijf voor half 8 allen naar je eigen afdeling en het rapport van die nacht aanhoren en de orders.
30 jaar later werd ik als leidinggevende geconfronteerd met veel laatkomers met de mededeling: "Mijn auto wilde niet starten", de oppas was er nog niet en soms een telefoontje dat men helemaal niet kwam omdat de auto stuk was en als dat niet lukte kwam er een verzonnen ziekmelding.
Ik kon er niet tegen.

Vreselijk, die kadaverdiscipline en dat micro-management. Er zijn ook in mijn bedrijfstak nog bedrijven die met (prik)klokken werken en met vastgestelde toilettijden en dergelijke. Ik bedank daarvoor.

Als ik werk ben ik professioneel en blief ik niet als kind te worden behandeld dat moet worden opgejaagd om op tijd klaar te zijn voor school.

Overigens kwam in het huis waar we allemaal woonden de directrice hoogst persoonlijk bij je langs als je ziek was. Prachtige tijd die nooit meer komt. Ik had er nog meer van moeten genieten.

Hier heet dat gewoon intimidatie. "O, als ik me ziek meld, komt de baas langs om me een standje te geven of me te ontslaan." En dus gaat men toch maar naar het werk, mét griep, om vervolgens alle collega's aan te steken.

[Wilsophie]

Kortom ik idealiseer de tijd van "toen en weleer" en ik minacht deze tijd.
Ik denk dat dat een juiste conclusie is. Ik wist destijds niet na mijn diplomering hoe snel ik de rust van "het huwelijk" wilde opzoeken. De discipline thuis was immers desgelijks.
En zo zoek je in je leven aldoor naar iets wat wellicht niet te bereiken is.

[meribel]

Kortom ik idealiseer de tijd van "toen en weleer" en ik minacht deze tijd.
I

Hier heeft iedereen weleens last van maar zelf probeer ik wel dan nog eens op een rijtje te zetten of het echt beter was. Want als je je realiseert dat je vroegere tijden romantiseert is het wel belangrijk het dan niet te doen vind ik, het werkt namelijk heel aanstekelijk en voor je het weet zit je als Israël in de woestijn te roepen dat Egypte zo fantastisch was en zie je de zegeningen van deze tijd niet meer.

[Wilsophie]

Nou zo erg is het nu ook weer niet. Ik leef juist in het heden en met een toekomst.
Maar geen aardse toekomst.

[meribel]

Nou zo erg is het nu ook weer niet.

Ah gelukkig maar.