Opvoeden, ouders en omstanders

[Galateia]

Hier ook een kind dat helemaal ondersteboven kan zijn van vreemd gedrag van andere kindjes. Als ze bijvoorbeeld gaan gooien met dingen, dan snapt hij dat echt niet. Op de psz heeft hij ook echt moeten leren daarmee om te gaan. De eerste keer dat hij was geweest, heeft hij dagen verteld, dat kindjes met speelgoed gingen gooien. Bijna met tranen in zijn ogen... Nu kan hij er beter mee omgaan en heeft hij ook leren negeren. Daar ben ik ook wel blij om.

[Schipje]

Lenthe zou hard mee gaan gooien ben ik bang Die is niet zo snel ondersteboven van het gedrag van een ander kind, ze is juist heel snel gek te maken, ook niet altijd handig moet ik zeggen.

Ik vind het niet erg als ik iets niet zie dat een ander daar dan wat van zegt, dat vind ik juist heel goed voor een kind. Zo leren ze ook naar anderen te luisteren, hoeveel kinderen zijn er niet die denken alleen naar pa en ma te moeten luisteren en .......hebben aan een ander? Dus gewoon niet luisteren?

[Sophie77]

Zou het niet zo zijn dat kinderen die niet naar andere volwassenen (ouders van vriendjes, buren, familie) luisteren, ook slecht luisteren naar hun ouders? Ik ken wel wat voorbeelden in mijn omgeving eigenlijk ...

[Sterretje]

Als ik dingen zelf zie ben ik degene die er wat van zegt.
Maar als wij bij mensen zijn en Anna Sofie doet iets wat ik niet zie dan mag een ander er wel wat van zeggen vindt ik.
(zondag bv bij vrienden. Ze was achter mij aan het spelen, en ze pakte iets dat niet mocht. Die vriend zij toen ook gewoon 'Anna Sofie, daar moet je afblijven'. Daar heb ik geen problemen mee.

Waar ik een hekel aan heb: als je je kind corrigeert en een ander gaat daar weer overheen: 'ja, dat mocht niet enz..' of 'goed dat je het corrigeert'

[MissF]

Oh ja, of dat iemand zegt: mama zei net toch ook al......
Grrr....zelfs als mijn man dat doet vind ik dat zo vervelend. Ik ben ermee bezig, en ik ben degene die er dan echt wel voor zorgt dat hij of nog een waarschuwing krijgt of naar de gang moet. En als ik het toevallig niet zie moet diegene dat maar aan mij zeggen als het echt dramatisch is wat hij doet.

[Schipje]

Oh ja, of dat iemand zegt: mama zei net toch ook al......
Grrr....zelfs als mijn man dat doet vind ik dat zo vervelend. Ik ben ermee bezig, en ik ben degene die er dan echt wel voor zorgt dat hij of nog een waarschuwing krijgt of naar de gang moet. En als ik het toevallig niet zie moet diegene dat maar aan mij zeggen als het echt dramatisch is wat hij doet.

Als mijn man een waarschuwing geeft en ze doet het nog een keer terwijl hij het niet ziet dan zeg ik: 'wat zei papa nou? mag niet.' Ik zie dat gewoon als samen opvoeden.

Waar ik een hekel aan heb: als je je kind corrigeert en een ander gaat daar weer overheen: 'ja, dat mocht niet enz..' of 'goed dat je het corrigeert'

Dat eerste vind ik ook vreselijk. Maar dat tweede... dat kan ook heel goed doen, zeker als het even lastig is. Mijn dochter heeft mijn karakter (niet de makkelijkste ) en dan is dat weleens goed om te horen. Wij zijn heel consequent en soms voel je je dan een zeikert en dan is het fijn als anderen zeggen: 'wat goed dat je volhoud'.

[jamillah]

Irritante neefjes... daar kan ik over mee praten. En ouders die er niets van zeggen en alles maar 'normaal' vinden. Gekke bekken trekken als ze 5 zijn, is dat een fase? Ik wordt er bloedlink van namelijk

[schelpje3]

Ieder kind is wel eens ff stout of ondeugend, maar je hebt kinderen die echt....... zo verschrikkelijk zijn !
Als ouders er niet bij zijn, kun je ze stevig aanpakken, maar wat als ouders er wel bij zijn ? Spreek je de ouders dan aan op het gedrag ? En hoe wordt er dan gereageerd ? Ik ben ook wel eens aangesproken op gedrag van mijn kind en ik heb eerst uitgezocht hoe het zat, (ik was er niet bij geweest) het klopte en het kind heeft daar wel gepaste straf voor gehad. Maar ik hing dus niet de beledigde moeder uit.
Maar.... o wee als het NIET waar was, of anders zat... dan heb je aan mij wel een verkeerde

[MissF]

@schipje, ik vind dat meer ondermijnen van het gezag van de ander. Als een collega het op mijn werk doet vind ik dat ook zo vervelend. Ik ben degene die aanspreekt, en moet het ook afmaken. Dat vind ik thuis ook. En ik vind het wel meer dan logisch dat ik om dezelfde dingen waarschuw als mijn man, maar niet dat hij het nog eens zegt. Dan lijkt het net alsof ik het niet aankan, en papa het even over moet nemen (zoals het in aardig wat gezinnen vroeger ging. moeder kreeg het niet voor elkaar en zei: straks als papa thuis is..........en dan kwam papa thuis en kwamen de petsen). Natuurlijk ziet Jurian dat neit bewust als ondermijnen van gezag, maar als we ermee doorgaan tot hij 18 is, dan komt dat moment er wel denk ik. En dat hopen we te voorkomen. Andersom is het natuurlijk net zo. Mijn man is weleens boos om iets wat ik onzin vind, maar dat zeg ik niet meteen, maar later, als Jurian er niet bij is. Dan discussieren we er even over, nemen een standpunt in en is het oke.

[Roselynn]

@schipje, ik vind dat meer ondermijnen van het gezag van de ander. Als een collega het op mijn werk doet vind ik dat ook zo vervelend. Ik ben degene die aanspreekt, en moet het ook afmaken.

Mee eens, maar wel een valkuil. Ik betrap mezelf er nog wel eens op. Vooral als collega het niet in de gaten heeft of een nieuwe collega die niet goed weet hoe te reageren op bepaald gedrag.

Maar goed, de discussie is onderhand nogal off-topic....

[jamillah]

Ja, misschien wel handig om af te splitsen, want ik vind het wel een zeer interessante discussie. Mijn ervaring is dat als ik ergens op visite ben ik het lastig vind om mijn kind (die uiteraard ook regelmatig vervelend kan doen) te corrigeren. Je probeert het toch altijd eerst op de 'positieve toer'. Wat ik tegenwoordig doe, en realistisch is gezien de leeftijden van mijn kids, is van tevoren nog even herhalen wat wel en niet mag en ook de eventuele consequenties van het gedrag nog even benoemen. Vaak is dan enkel oogcontact voldoende om ze weer even te herinneren aan de afspraken. (en dan heb ik het over jakken, graaien in chipsbakken en speelgoed afpakken enzo). Als dat niet voldoende is neem ik ze even apart want te midden van een groep bemoeilustige mensen vind ik het gewoon vervelend om herhaaldelijk naar mn kind te moeten roepen.

Pas geleden was ik toch woest op mijn schoonmoeder.. Mijn dochter was echt oerend vervelend geweest op verjaardag van schoonvader. Brutaal doen, heel de tijd negatief aandacht vragen etc. etc. Ik was behoorlijk kribbig na afloop en toen mijn dochter tegen mn schoonma zei: 'Als ik lief ben geweest krijg ik toch een snoepje?' Ik greep meteen in en zei: 'Nee Gerlinde, deze keer ben je niet lief geweest, een snoepje vind ik daarom niet nodig en bovendien lust je dan straks je eten niet meer.'
Zegt mn schoonma, in de kamer, vol met visite: (tot twee keer toe!!) Nou je bent hartstikke lief geweest hoor meisje, kom maar, dan krijg je een snoepje van oma..' Ik heb r beetgepakt, op mn arm genomen en ben weggegaan. Jankend en zonder snoepje, toedeloe, ik laat niet over me heenlopen..

Vind het zowieso idioot die snoepuitdelerij als ze 'lief zijn geweest'.

[Roselynn]

Pas geleden was ik toch woest op mijn schoonmoeder.. Mijn dochter was echt oerend vervelend geweest op verjaardag van schoonvader. Brutaal doen, heel de tijd negatief aandacht vragen etc. etc. Ik was behoorlijk kribbig na afloop en toen mijn dochter tegen mn schoonma zei: 'Als ik lief ben geweest krijg ik toch een snoepje?' Ik greep meteen in en zei: 'Nee Gerlinde, deze keer ben je niet lief geweest, een snoepje vind ik daarom niet nodig en bovendien lust je dan straks je eten niet meer.'
Zegt mn schoonma, in de kamer, vol met visite: (tot twee keer toe!!) Nou je bent hartstikke lief geweest hoor meisje, kom maar, dan krijg je een snoepje van oma..' Ik heb r beetgepakt, op mn arm genomen en ben weggegaan. Jankend en zonder snoepje, toedeloe, ik laat niet over me heenlopen..

Vind het zowieso idioot die snoepuitdelerij als ze 'lief zijn geweest'.

Oefh..

[schelpje3]

Ja, misschien wel handig om af te splitsen, want ik vind het wel een zeer interessante discussie. Mijn ervaring is dat als ik ergens op visite ben ik het lastig vind om mijn kind (die uiteraard ook regelmatig vervelend kan doen) te corrigeren. Je probeert het toch altijd eerst op de 'positieve toer'. Wat ik tegenwoordig doe, en realistisch is gezien de leeftijden van mijn kids, is van tevoren nog even herhalen wat wel en niet mag en ook de eventuele consequenties van het gedrag nog even benoemen. Vaak is dan enkel oogcontact voldoende om ze weer even te herinneren aan de afspraken. (en dan heb ik het over jakken, graaien in chipsbakken en speelgoed afpakken enzo). Als dat niet voldoende is neem ik ze even apart want te midden van een groep bemoeilustige mensen vind ik het gewoon vervelend om herhaaldelijk naar mn kind te moeten roepen.

Pas geleden was ik toch woest op mijn schoonmoeder.. Mijn dochter was echt oerend vervelend geweest op verjaardag van schoonvader. Brutaal doen, heel de tijd negatief aandacht vragen etc. etc. Ik was behoorlijk kribbig na afloop en toen mijn dochter tegen mn schoonma zei: 'Als ik lief ben geweest krijg ik toch een snoepje?' Ik greep meteen in en zei: 'Nee Gerlinde, deze keer ben je niet lief geweest, een snoepje vind ik daarom niet nodig en bovendien lust je dan straks je eten niet meer.'
Zegt mn schoonma, in de kamer, vol met visite: (tot twee keer toe!!) Nou je bent hartstikke lief geweest hoor meisje, kom maar, dan krijg je een snoepje van oma..' Ik heb r beetgepakt, op mn arm genomen en ben weggegaan. Jankend en zonder snoepje, toedeloe, ik laat niet over me heenlopen..

Vind het zowieso idioot die snoepuitdelerij als ze 'lief zijn geweest'.

Ik vind je dapper Enne, hoe is de verhouding met schoonma daarna geworden

[jamillah]

Net als daarvoor.. Ze is kleuterjuf geweest en doet niet anders dan mijn kinderen de lucht in prijzen. Op zich niets mis mee maar als een kind niet goed zit moet je het volgens mij (en ik ben peuterjuf )niet belonen..

Wij liggen dus niet echt op 1 lijn, maar verder is ze prima. Je leert ermee leven.. En mijn reactie was ook wel een beetje onder invloed van de hormonen als ik het nog eens terug lees

[Schipje]

Tjonge Jamillah! Wat heb je dat stoer opgepakt! Moeilijke situatie zeg!

@MissF, ieder zo zijn manier . Mijn man en ik proberen echt een team te zijn en komen dan ook (al is dat later meer nodig) 'voor elkaar op'. Ik vind persoonlijk 'gezagsondermijning' een erg groot woord voor zoiets. Ik vind werk en thuis ook verschillend. In hoofdlijnen niet maar hoe je als man en vrouw samen je kind opvoed is toch anders als hoe je met collega's samen kinderen/jongeren opvoed.
En inderdaad gaan wij onze verschillende opvoedingsmeningen ook niet bespreken in haar bijzijn.