fem schreef:maar hoe doe je dat als je je niet op je gemak voelt in cafés, of in ieder geval geen vrienden hebt waarmee je naar café's zou kunnen gaan, op een christelijke school zit, in een klein christelijk dorp woont, en op je zaterdag baantje ook weinig gelegenheid is tot een goed gesprek, en al je vrienden christen zijn omdat je door bovengenoemde redenen weinig tot geen nietchristenen leert kennen? Ik zou het op zich wel willen, maar ik weet niet hoe.
edit: was reactie op spacy's laatste zin
ik heb daar (nog) geen antwoord op,
en worstel zelf ook met dit me niet echt thuis voelen op deze plaatsen, maar probeer het volgende:
1 Samuel 14 schreef:6 Jonatan zei tegen zijn wapendrager: ‘Laten we oversteken naar de wachtpost van die onbesnedenen. Misschien is de HEER op onze hand. Hij kan immers evengoed met weinigen voor een overwinning zorgen als met velen.’ 7 ‘Dat lijkt me een goed plan,’ antwoordde de wapendrager. ‘Ik ben uw man.’ 8 ‘Luister,’ zei Jonatan, ‘we steken over en zorgen dat de soldaten ons zien. 9 Misschien zeggen ze tegen ons: “Halt! Verroer je niet tot we bij jullie zijn!” Dan blijven we staan en gaan we niet naar ze toe. 10 Of ze zeggen: “Kom maar op!” En dan klimmen we naar boven, want dat is voor ons het teken dat de HEER ze aan ons uitlevert.’ 11 Ze zorgden er dus voor dat de bezetting van de Filistijnse wachtpost hen tweeën in het oog kreeg. De Filistijnen zeiden tegen elkaar: ‘Kijk, de Hebreeën komen uit hun holen te voorschijn.’ 12 En de soldaten van de wachtpost riepen naar Jonatan en zijn wapendrager: ‘Kom maar op, dan zullen we jullie wel eens leren!’ ‘Volg mij,’ zei Jonatan tegen zijn wapendrager, ‘de HEER heeft ze aan Israël uitgeleverd!’ 13 Jonatan klom op handen en voeten naar boven, met zijn wapendrager achter zich aan. Waar hij kwam, vielen de Filistijnen neer, en zijn wapendrager gaf hun de genadestoot. 14 Bij dit eerste treffen doodden Jonatan en zijn wapendrager twintig mannen. Dit alles speelde zich af op een terrein half zo groot als een span ossen in één dag kan ploegen. 15 Er ging een siddering door het kamp in het veld en door de bezetting van de wachtpost, en ook de stoottroepen rilden van schrik. De aarde beefde, en alle Filistijnen sidderden van angst voor God.
we hoeven nu natuurlijk niet met een echt zwaard een bloederige oorlog meer te voeren, maar het geloof mogen uitdragen is wel zeker een geestelijke oorlog, met het zwaard van het Woord ( en de rest van de wapenrustig

)
wat kunnen we dan van dit stukje leren:
-het vertrouwen van Jonathan en zijn wapendrager op dat God de strijd wel zal leiden
(let wel er waren maar 2 zwaarden in Israël op dat moment en dus maar weinig strijders en eigenlijk gedoemd tot verliezen naar aardse maatstafen)
-zichtbaar zijn!

waar dit topic ook al mee begon (er wordt zelfs nog mee gespot, maar dat is dan amar smaad dragen om Christus wil)
-niet bang zijn, maar doorzetten
(ze moesten tegen een bergwand op klimmen, en ze aanvallers hadden van alles van boven over ze heen kunnen gooien, maar toch klommen ze door!!)
en zoals je dus aan Jonathan en zijn wapendrager kunt zien, ze gingen niet alleen maar wisten 100% zeker dat God met hen meeging!
dat is misschien wel het belangrijkste wat we moeten leren, als we die kroeg in gaan met goede bedoelingen, dat we mogen weten en vertrouwen op Gods nabijheid. Misschienw eet je nu nog niet wat je daar dan precies moet doen, maar dat zal je dan wel duidelijk worden.