Voorwaarden voor belijdenis?

[Jvslooten]

Voor belijdenis hanteert de CGK een geheel apart boekje.
Voorbeeld: De vaste grond, ds. H. Korving

Zelfs mijn studerende zoon vindt het behoorlijk pittig!

Ik ken het boekje, wij hebben het ook gebruikt. In overleg met de dominee hebben we toen echter afgesproken om i.p.v. de vragen uit het boekje, de catechismus te leren. We hebben uiteraard wel de thema's van het boekje behandeld. Ik vond het wel prettig op deze manier. Sommige Zondagen vergeet je echt nooit meer.

[Yvonne Christina]

Ik weet niet meer van wie de vraag precies was, het was een aantal pagina's terug, de vraag was: 'Evangelisch, gkv en cgk, hoe kun je dan ooit goed kiezen?'

Volgens mij staat voorop dat al deze kerken dezelfde God aanbidden, de manier waarop verschilt. Het verschil tussen gkv en cgk is niet heel erg groot, maar met de verschillen die ik zie tussen onze gemeentes ben ik blij dat ik toch wel bij de cgk zit en niet bij de gkv, ik vind dat een leukere gemeente. Verder heb ik vooral gekozen om belijdenis te doen bij de cgk en niet de doop bij de evangelische kerk omdat ik me meer thuis voel bij de gemeente van de cgk. Ook vind ik het fijn dat er daar een vaste dominee is en ik vind het goed als er ook psalmen worden gezongen. Maar bij welke kerk ik ook doop/belijdenis zou doen, het komt op hetzelfde neer: voor God kiezen

Er werd nog een opmerking gemaakt (volgens mij door schelpje?), namelijk dat de catechisatie enorm veel interactie is en dat dat de voornaamste manier is om christenen van je leeftijd te ontmoeten. Ja, er is wel interactie in de catechisatie, maar het beeld dat jij nu schetst klopt ook niet. Verder heb ik iedere 2 weken op vrijdagavond Tieners van de evangelische kerk, de plek waar ik christelijke jongeren ontmoet. Daar hebben we het ook over de bijbel, het is niet alsof ik na mijn belijdenis stop met nadenken over het geloof. Verder ben ik aan het nadenken om ná mijn belijdenis belijdeniscatechisatie te volgen.

[Marnix]

Na het doorlopen van belijdeniscatechese Marnix. De kinderen in Genève kregen vanaf tienjarige leeftijd onderwijs in de belijdenissen, de Wet en het Onze Vader, wat sterk gericht was op het doen van belijdenis. Ook na het doen van belijdenis, veelal rond de veertien- á vijftienjarige leeftijd, stopte de vorming niet.

Dat lijkt me logisch. Bij mensen die opgroeien in de kerk lijkt het me ook goed om ze onderwijs te geven voordat ze belijdenis doen. Maar ook dan is nog wel de vraag: Waarom werkte het op de Pinksterdag niet zo? En bij de eerste gemeenten. Mensen kwamen tot geloof, lieten zich dopen en werden dan onderwezen. Niemand die het in zijn hoofd haalde om te zeggen: Jahaaa, nou wil je gedoopt worden he. Dat kan wel maar dan moet je eerst een jaar belijdenisonderwijs gaan volgen. Ofzo. Dus onderwijs is goed om te geven maar hoeft niet voor de belijdenis. Het kan er net zo goed na. En of iemand dan klaar is om belijdenis ontdek je niet door te kijken hoe lang hij /zij onderwijs heeft gehad maar naar wat hij/zij gelooft.

Ga dan heen, onderwijs al de volken, hen dopend in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, hun lerend alles wat Ik u geboden heb, in acht te nemen.

nb. er staat dus niet: Maak alle volken tot mijn leerlingen en laat dan ze dopen (als ze genoeg geleerd hebben). Onderwijs hen, hen dopend. Onderwijs hebben we namelijk ons hele leven nodig. En nogmaals, onderwijs en dan belijdenis als iemand er klaar voor is is prima.... maar het is geen bijbelse regel en als iemand er eerder klaar voor is lijkt me "sorry eerst nog wat meer onderwijs, je moet zoveel jaar catechisatie en ook belijdeniscatechisatie volgen en daarvoor kan je echt nog geen belijdenis doen" me misplaatst en een verkeerd gebruik van een op zich goede gewoonte.

[janneke7337]

Yvonne Christina,
Ik ken je niet, en heb ook niet dit hele topic doorgelezen, maar ik vind 14 jaar zeker niet te jong om te mogen getuigen van je persoonlijke redder Jezus Christus, en dat voor God en de gemeente.

Ik wil je dan ook een gezegende dienst en belijdenis toewensen, en Gods zegen in je leven!

[rotterdam]

Na het doorlopen van belijdeniscatechese Marnix. De kinderen in Genève kregen vanaf tienjarige leeftijd onderwijs in de belijdenissen, de Wet en het Onze Vader, wat sterk gericht was op het doen van belijdenis. Ook na het doen van belijdenis, veelal rond de veertien- á vijftienjarige leeftijd, stopte de vorming niet.

Die leeftijd lag bij Calvijn toch wel wat lager ;

A. G. Kloosterman-van der Sluys, theologiedocente aan de Christelijke Hogeschool Ede tijdens de vijfde Calvijnlezing zegt "Op de leeftijd van 10 of 11 jaar, de periode waarop de kinderleeftijd achtergelaten wordt en het oordeelkundig vermogen zich ontwikkelt, worden kinderen bij Calvijn in de gelegenheid gesteld om belijdenis van het geloof af te leggen. Vervolgens krijgen ze toegang tot het heilig avondmaal".

[Jvslooten]

Die leeftijd lag bij Calvijn toch wel wat lager ;

A. G. Kloosterman-van der Sluys, theologiedocente aan de Christelijke Hogeschool Ede tijdens de vijfde Calvijnlezing zegt "Op de leeftijd van 10 of 11 jaar, de periode waarop de kinderleeftijd achtergelaten wordt en het oordeelkundig vermogen zich ontwikkelt, worden kinderen bij Calvijn in de gelegenheid gesteld om belijdenis van het geloof af te leggen. Vervolgens krijgen ze toegang tot het heilig avondmaal".

Dat zou kunnen, de tien- en elfjarige leeftijd wordt vaker genoemd. Ik vermoed dat er op die leeftijd een start werd gemaakt met het categetisch onderwijs, want ook de veertien- en vijftienjarige leeftijd worden nadrukkelijk genoemd. Ik zal wel even kijken of ik iets van Calvijn zelf erover kan terugvinden.

[Jvslooten]

Gevonden!

"Daar dus degenen, die als kleine kinderen gedoopt waren, toen voor de kerk geen belijdenis des geloofs gedaan hadden, werden ze tegen het einde van hun kinderjaren, of in het begin van hun jongelingsjaren wederom door de ouders voorgesteld, en door de bisschop onderzocht volgens inhoud van de catechismus, die men toen algemeen gebruikte. Opdat nu deze handeling, die overigens toch reeds terecht ernstig en heilig moest zijn, nog eerbiediger en waardiger zou plaats vinden, werd ook de ceremonie van de oplegging der handen gebruikt. Zo liet men dat kind, nadat zijn geloofsbelijdenis goedgekeurd was, met een plechtige zegening heengaan. Van deze gewoonte maken de ouden dikwijls melding. (...) Zulk een oplegging der handen dus, die eenvoudig als zegening geschiedt, prijs ik, en ik zou wel willen, dat ze tegenwoordig in haar zuiver gebruik hersteld werd. "

(Institutie, Boek IV, h. 19, 4e paragraaf, over de belijdenis des geloofs in de oude kerk)

"Och of wij de gewoonte bewaarden, die, gelijk ik heb vermeld, bij de ouden in gebruik geweest is, voordat dit ontijdig gedrocht van een sacrament geboren werd; niet opdat er een vormsel zou zijn, zoals zij er een verzinnen, dat niet genoemd kan worden zonder dat men de Doop onrecht aandoet; maar een onderwijzing waardoor de kinderen of de aankomende jongelieden rekenschap zouden afleggen van hun geloof. En dit zou de beste manier van onderwijzen zijn, indien een formulier geschreven was tot dit doel, bevattend en op gemeenzame wijze uitleggend de hoofdinhoud van nagenoeg alle hoofdstukken van onze religie, waarmee de ganse kerk der gelovigen zonder verschil van mening moet instemmen.En dat een kind van tien jaar zich aan de gemeente zou aanbieden om belijdenis des geloofs af te leggen; dat het dan ondervraagd zou worden over ieder hoofdstuk, en op alle vragen antwoordde; indien het iets niet wist, of minder goed begreep, dat het dan onderwezen zou worden. Zo zou het dan het enige, ware en zuivere geloof, waarmee het volk der gelovigen eendrachtig de enige God dient, onder getuige en ten aanschouwe der kerk belijden. Indien deze gewoonte tegenwoordig van kracht was, dan zou voorwaar de traagheid van sommige ouders opgescherpt worden, die het onderwijs hunner kinderen, alsof het een zaak was, die hun niet aangaat, onbekommerd verwaarlozen, terwijl ze het dan zonder openbare schande niet zouden kunnen nalaten. Er zou grotere eendrachtigheid. des geloofs zijn onder het Christenvolk, en de onkunde en onwetendheid van velen zou niet zo groot zijn; en sommigen zouden niet zo gemakkelijk door nieuwe en vreemde leerstukken meegesleurd worden; eindelijk allen zouden als het ware een zekere methodische gang in het onderwijs der Christelijke leer hebben."

(Institutie, Boek IV, h. 19, 13e paragraaf, over de belijdenis des geloofs in de oude kerk)

[rotterdam]

Gevonden!

(Institutie, Boek IV, h. 19, 13e paragraaf, over de belijdenis des geloofs in de oude kerk)

Naar mijn mening zou de leeftijd van het belijdenis doen verlaagd kunnen worden naar 12 jaar. Dus niet aan het einde, maar aan het begin van de catechisaties. Twaalf is de leeftijd waarop joodse kinderen ‘zoon of dochter der wet’ worden (vergelijk Jezus in Lukas 2) en daarmee geestelijk volwassen. Het is ook ongeveer de leeftijd waarop Luther en Calvijn de mensen belijdenis lieten doen. Kinderen van twaalf jaar en ouder kunnen dan meedoen aan het H. Avondmaal.

[Jvslooten]

Naar mijn mening zou de leeftijd van het belijdenis doen verlaagd kunnen worden naar 12 jaar. Dus niet aan het einde, maar aan het begin van de catechisaties. Twaalf is de leeftijd waarop joodse kinderen ‘zoon of dochter der wet’ worden (vergelijk Jezus in Lukas 2) en daarmee geestelijk volwassen. Het is ook ongeveer de leeftijd waarop Luther en Calvijn de mensen belijdenis lieten doen. Kinderen van twaalf jaar en ouder kunnen dan meedoen aan het H. Avondmaal.

Als ik het zo lees dan was voor Calvijn dus niet de leeftijd, maar wel het verstaan van de schriftuurlijke leer van wezenlijk belang. Verreweg de meeste kinderen zullen dus echt niet op hun elfde belijdenis hebben afgelegd, maar werden wel vanaf hun tiende jaar hier actief op voorbereid. Ja zeg ik dan, belijdenis op jonge leeftijd is iets geweldigs. Maar wél na gedegen onderwijs, zodat er, om het met de woorden van Calvijn te zeggen, grotere eendrachtigheid des geloofs zou zijn onder het Christenvolk, en de onkunde en onwetendheid van velen niet zo groot zou zijn; en sommigen niet zo gemakkelijk door nieuwe en vreemde leerstukken meegesleurd worden; zodat allen als het ware een zekere methodische gang in het onderwijs der Christelijke leer hebben."

[mealybug]

*Off topic*

[schelpje3]

Naar mijn mening zou de leeftijd van het belijdenis doen verlaagd kunnen worden naar 12 jaar. Dus niet aan het einde, maar aan het begin van de catechisaties. Twaalf is de leeftijd waarop joodse kinderen ‘zoon of dochter der wet’ worden (vergelijk Jezus in Lukas 2) en daarmee geestelijk volwassen. Het is ook ongeveer de leeftijd waarop Luther en Calvijn de mensen belijdenis lieten doen. Kinderen van twaalf jaar en ouder kunnen dan meedoen aan het H. Avondmaal.

Welja en hen dan ook maar meteen op de verkiezingslijst voor k.r. lid zetten?

[naamloos]

Welja en hen dan ook maar meteen op de verkiezingslijst voor k.r. lid zetten?

Waarom dat, dat heeft er toch niets mee te maken?

[rotterdam]

Welja en hen dan ook maar meteen op de verkiezingslijst voor k.r. lid zetten?

Nee, uiteraard niet, dat is totaal iets anders. (aan de invulling van de ambten worden heel andere eisen gesteld).
Ik volg de gedachtegang van Luther en Calvijn dus klachten indienen in Wittenberg en Genève.
Laat ik de vraag anders formuleren "waarom niet 12 jaar en wel 18 jaar"?

[schelpje3]

Nee, uiteraard niet, dat is totaal iets anders. (aan de invulling van de ambten worden heel andere eisen gesteld).
Ik volg de gedachtegang van Luther en Calvijn dus klachten indienen in Wittenberg en Genève.
Laat ik de vraag anders formuleren "waarom niet 12 jaar en wel 18 jaar"?

Als we zien waar de belijdenis voor staat, is dat niet bedoeld voor kinderen van 12 jaar, omdat ze nog niet ten volle kunnen beseffen wat het inhoudt.
Ik ga mezelf herhalen, want ik heb alle argumenten al in dit topic, en het andere benoemd.
Wie belijdend lid is, is volwaardig lid. Mag stemmen, mag op de kandidatenlijst.
Willen we een kerk met ouwe opoe's?
Na de zondagsschool gaan de kinderen naar de catechisatie, dat is heel leerzaam en zo wordt op een natuurlijke wijze toegegroeid naar het volwassen worden, ook geestelijk!

Grappig, dat oudvaders en hun leer door velen verketterd worden (niet door jou Rotterdam!) maar als het in hun kraam te pas komt, worden wel hun argumenten en gewoonten gebruikt, misbruikt dus.
In die tijd was een kind eerder volwassen, ze gingen op hun 12e 6 dagen per week in de fabriek werken of werden dienstmeisje bijv.
Nu heeft men er zo lang voor gevochten dat een kind een kind mag zijn en ieder op eigen tempo naar volwassenheid toe mag groeien.
Op deze wijze wordt het Heilig Avondmaal en de belijdenis, gedegradeerd, tot iets... gemakkelijks, dat doe je zo maar even.
Dringt het tot ons door wanneer we daar, voorin de kerk, het JAwoord uitspreken?

[rotterdam]

In die tijd was een kind eerder volwassen, ze gingen op hun 12e 6 dagen per week in de fabriek werken of werden dienstmeisje bijv.
Nu heeft men er zo lang voor gevochten dat een kind een kind mag zijn en ieder op eigen tempo naar volwassenheid toe mag groeien.

Uit onderzoeken is het tegendeel gebleken n.l. dat kinderen steeds eerder volwassen worden.
Zij werden afgelopen eeuw elk decennium gemiddeld 3,6 maanden eerder volwassen.

Waarom kinderen steeds eerder volwassen worden, is onduidelijk. Maar onderzoekers durven er wel over te speculeren. Zo stellen ze dat kinderen tegenwoordig veel minder vaak ziek zijn en meer voedsel tot hun beschikking hebben. Hierdoor hebben ze meer energie om in hun ontwikkeling te stoppen.

Uit Chr. encyclopedie ; De openbare belijdenis gaat terug op de instelling, die in de zestiende eeuw in de plaats van het rooms-katholieke sacrament van het vormsel kwam. De vormgeving ervan kende verschillende varianten; nu eens ging het om kinderen van ongeveer twaalf jaar, dan weer was er sprake van een hogere leeftijd. De reformator M. Bucer kende de handoplegging (confirmatie), terwijl anderen deze afwezen omdat deze handeling te veel herinnerde aan het vormsel. In de ene gemeente vond de geloofsbelijdenis plaats voor (een afvaardiging van) de kerkenraad, in de andere gemeente was sprake van een belijdenis te midden van de gemeente. In de loop van de zeventiende eeuw, toen de Gereformeerde Kerk in ons land een publieke kerk was geworden, trad een veruitwendigt op in het afleggen van de openbare geloofsbelijdenis. Velen zagen het belijdenis doen als een formeel gebeuren, waardoor men lidmaat van de kerk werd. Het ging dan niet meer om een belijden van het persoonlijke geloof, maar om een instemmen met de geloofswaarheden van de kerk. Men sprak lange tijd ook niet over de openbare geloofsbelijdenis, maar over de bevestiging van lidmaten. Ook werd de openbare geloofsbelijdenis ontkoppeld van deelname aan het avondmaal. In de negentiende eeuw kreeg het belijdenis doen het karakter van het volwassen worden. Dat bracht een verschuiving naar een hogere leeftijd met zich mee. Het gaat dan om het gebeuren rond Palmpasen, waardoor nieuwe lidmaten de rechten en plichten kregen die bij een volwaardig lidmaatschap van de kerk behoorden. Met het voortschrijden van de secularisatie is het vanzelfsprekende karakter van het doen van belijdenis verdwenen. Het afleggen van de openbare geloofsbelijdenis is veel meer een bewuste keus geworden.