vertaalfoutjes in de Bijbel of gewone fouten?

[reform]

Het idee is dat jouw visie uitgaat van aannamen die niet algemeen inzichtelijk zijn en je bovendien een uitlegkader hanteert dat niet falsificeerbaar is.

Mijn aannamen zijn wel inzichtelijk en zijn falsificeerbaar. Op dit moment falsificieer ik de aanname niet, omdat dat totaal niet nodig is.

Je haalt hier verschillende zaken door elkaar.
1. De theorie met de minste aannames en met de simpelste verklaring is de beste.
2. Als je een object door eigenschappen van het object zelf kunt analyseren en kunt laten zien hoe het werkt, heb je geen externe verklaringen nodig.
3. Jouw hypothese over cultuurverschillen is door mij gefalsificeerd omdat er geen enkele historisch argument voor te verzinnen is (want er is geen enkele historische bron voor).
4. 'Q aantonen' is een kwestie van inductie en ik heb al vele malen uiteengezet dat de 'tweebronnenhypothese' een heel goede theorie is.

Dan heb ik net zoveel aannamen als jij (Eerst heb ik aangenomen dat er geen verschillen zijn (onfeilbaarheid) tussen Math. en Mar. Daarna neem ik aan dat er cultuurverschillen zijn tussen Romeinen en Joden omtrent sandaal en staf, maar die assumptie neem ik niet zomaar. Het is een kwestie van deductie (er zijn cultuurverschillen tussen Joden en Romeinen). Uit deductie leidt ik af dat er ook verschillen zijn omtrent sandaal en staf/stok.

Jij hebt er ook 2.
Bron Q moet je aannemen. En daarna moet je aannemen dat Marcus en Mattheus daadwerkelijk tegenstrijdig zijn van elkaar. Zonder die aanname, valt je verklaring als een pudding in elkaar. Bron Q vind ik echt geen probleem. Maar de 2e aanname daar heb ik heel veel moeite mee. Een verschil constateren is niet gelijk aan een tegenstrijdigheid concluderen. Wanneer gaat dat eens tot jou door gaat dringen.....
2. Dat kan alleen als je eerst hebt aangenomen dat Marcus en Mattheus daadwerkelijk tegenstrijdig met elkaar zijn.
3. Jouw hypothese is gefalsificieerd omdat ik niet aan hoeft te nemen dat Marcus en Mattheus daadwerkelijk tegenstrijdig met elkaar zijn. We kunnen van te voren niet beoordelen of Marcus en Mattheus daadwerkelijk tegenstrijdig zijn. Om een verklaring te verzinnen zullen we iets moeten aannemen. Jij neemt aan dat het tegenstrijdig is...ik niet.
4. Nog een keer (herhaling is tenslotte de beste leermeester) dat inductieverhaal van je is alleen mogelijk als je eerst hebt aangenomen dat Marcus en Mattheüs op het punt van de sandaal/stok tegenstrijdig zijn!

Dus de Bijbel is God voor jou? Dat is in strijd met het tweede gebod.

Ik heb de bijbel niet gelijk getrokken met God. Ik zeg alleen dat de enige SCHRIFTELIJKE manier waarop God zich openbaart via de bijbel is.

Waarom vindt jij het eingenlijk niet nodig om een onfeilbaar woord te hebben? Het gaat hier om de routebeschrijving naar de hemel! Daar mogen dan toch geen fouten inzitten!!??

[Antiblob]

Reform, hoe ga je om met het eerste verschil in de allereerste post van dit topic? In het ene bijbelboek staat 700/1700 (SV/NBG-NBV) en in het andere 7000. Waarom valt dit volgens jou niet onder een fout?

[Collateral]

Mijn aannamen zijn wel inzichtelijk en zijn falsificeerbaar.

Ik heb je in mijn vorige posting al uitgelegd dat dat niet zo is. Enig idee wat falsificeerbaarheid inhoudt?

Het is een kwestie van deductie (er zijn cultuurverschillen tussen Joden en Romeinen). Uit deductie leidt ik af dat er ook verschillen zijn omtrent sandaal en staf/stok.

En wat deductie inhoudt begrijp je kennelijk ook niet. Ik raad je nogmaals de cursus Wetenschapsfilosofie (of, in dit specifieke geval beter nog: Logica) aan.

1) Deductie is afleiden. 'Uit deductie afleiden' klopt dus niet (het is net zo logisch als 'ik ben er niet wegens afwezigheid').
2) Deduceren is een algemene regel toepassen op een specifiek geval. Bijvoorbeeld: alle eenden hebben een snavel; Donald Duck is een eend; dus heeft Donald Duck een snavel. Wat jij doet is echter geen geldige vorm van deductie: je leidt je verificatie af uit een regel die slechts een mogelijkheid aangeeft. Het is namelijk geen regel dat alle gebruiken tussen Romeinen en Joden verschilden.

Waarom vindt jij het eingenlijk niet nodig om een onfeilbaar woord te hebben? Het gaat hier om de routebeschrijving naar de hemel! Daar mogen dan toch geen fouten inzitten!!??

Daar heb ik je al een paar keer antwoord op gegeven (waar je nog niet op hebt gereageerd). Maar de Bijbel zelf spreekt je ook tegen: 'De letter doodt, maar de Geest maakt levend.' (2 Kor. 3:6b.) Je kunt je dus kennelijk beter op de Geest richten.

Er is mij geen enkele bijbeltekst bekend die ondubbelzinnig aangeeft dat de (gehele) Bijbel zoiets is als een routebeschrijving naar de hemel. Daarentegen zijn er wel teksten te noemen die manen tot voorzichtigheid jegens zulke aannamen.
De Bijbel zou een hulpmiddel kunnen zijn voor God om je wijzer te maken, maar zoals jij er mee omgaat maak je er mijns inziens een afgod van. Dat is misschien iets minder ingrijpend dan Cicero suggereerde, maar hij heeft wel een punt.

[reform]

Ik heb je in mijn vorige posting al uitgelegd dat dat niet zo is. Enig idee wat falsificeerbaarheid inhoudt?

Als de bijbel daadwerkelijk tegenstrijdig is, dan laat ik de onfeilbaarheidsaanname los. Zolang de onfeilbaarheidsaanname werkt, ga ik er ook vanuit. Jij neemt zomaar aan dat je de onfeilbaarheidsaanname los mag laten. Als je die loslaat krijg je ook andere resultaten en verbaast het mij niet dat er dan tegenstrijdigheden zijn.

2) Deduceren is een algemene regel toepassen op een specifiek geval. Bijvoorbeeld: alle eenden hebben een snavel; Donald Duck is een eend; dus heeft Donald Duck een snavel. Wat jij doet is echter geen geldige vorm van deductie: je leidt je verificatie af uit een regel die slechts een mogelijkheid aangeeft. Het is namelijk geen regel dat alle gebruiken tussen Romeinen en Joden verschilden

Heb ik gezegd dat het volledigheidsdeductie is? Dat heb je alleen in de wiskunde. Ik gebruikte het voorbeeld om aan te geven dat zowel ik als Cicero gebruik maken onvolledigheidsinductie/deductie.

Daar heb ik je al een paar keer antwoord op gegeven (waar je nog niet op hebt gereageerd). Maar de Bijbel zelf spreekt je ook tegen: 'De letter doodt, maar de Geest maakt levend.' (2 Kor. 3:6b.) Je kunt je dus kennelijk beter op de Geest richten.

Ik vroeg het ook niet aan jou. Jij gelooft sowieso niet in de essentiële dingen van de bijbel. Jij bent een ster om teksten uit zijn verband te rukken. Als je graag wil weten, wat er met die tekst wordt bedoeld, moet je eens orthodoxe kantekeningen er bij halen.

Er is mij geen enkele bijbeltekst bekend die ondubbelzinnig aangeeft dat de (gehele) Bijbel zoiets is als een routebeschrijving naar de hemel.

Beeldspraak....wie in Hem gelooft ontvangt het eeuwige leven.

Daarentegen zijn er wel teksten te noemen die manen tot voorzichtigheid jegens zulke aannamen.

Vertrouwt niet op prinsen, op des mensen kind, bij hetwelk geen heil is.
Je mag wel op mensen vertrouwen, alleen niet op mensen die zeggen dat zij het heil zijn.

De Bijbel zou een hulpmiddel kunnen zijn voor God om je wijzer te maken, maar zoals jij er mee omgaat maak je er mijns inziens een afgod van. Dat is misschien iets minder ingrijpend dan Cicero suggereerde, maar hij heeft wel een punt.

Ik zie niet in waarom ik de bijbel als een afgod gebruik. Ik vereer de Bijbel an sich niet. Het is wel de enige schriftelijke manier waarop God zich openbaart. Hoe zou ik God anders moeten leren kennen? Dat sluit zeker niet uit dat God zich ook op andere manieren openbaart. Als dat schriftelijke niet klopt, waarom zou ik er dan nog in geloven? Als het ene niet klopt, waarom zou de opstanding dan wel kloppen?
Jouw uitlegmethode van de bijbel leidt volgens mij niet tot Jezus. Dus mijn inziens een verkeerde methode. Hoe leg je deze tekst uit?
Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij.

[Collateral]

Ik heb je in mijn vorige posting al uitgelegd dat dat niet zo is. Enig idee wat falsificeerbaarheid inhoudt?

Als de bijbel daadwerkelijk tegenstrijdig is, dan laat ik de onfeilbaarheidsaanname los. Zolang de onfeilbaarheidsaanname werkt, ga ik er ook vanuit. Jij neemt zomaar aan dat je de onfeilbaarheidsaanname los mag laten. Als je die loslaat krijg je ook andere resultaten en verbaast het mij niet dat er dan tegenstrijdigheden zijn.

Tja, jij laat ook aannamen los. Dat de aarde plat is, bijvoorbeeld. Als je die aanname loslaat krijg je ook andere resultaten en verbaast het mij niet dat je dan gaat geloven in een ronde aarde...

Ik laat geen aannamen los; ik heb ze eenvoudigweg niet 'vast'. Je doet nu alsof ik een neutrale positie verlaat, maar het tegenovergestelde is het geval. Jij bent degene die je neutraliteit verliest door een aanname te doen waarvoor je geen gegronde reden hebt, ik niet. Ik blijf neutraal en doe de aanname niet.

Verder heb ik in mijn op één na laatste posting (die waar je voor het gemak maar helemaal niet op hebt gereageerd) al uitgelegd hoe je jezelf voor de gek kunt blijven houden met die onfeilbaarheidsaanname - en waarom dat niet wetenschappelijk is.

En, last but not least: je geeft geen antwoord op mijn vraag.

2) Deduceren is een algemene regel toepassen op een specifiek geval. Bijvoorbeeld: alle eenden hebben een snavel; Donald Duck is een eend; dus heeft Donald Duck een snavel. Wat jij doet is echter geen geldige vorm van deductie: je leidt je verificatie af uit een regel die slechts een mogelijkheid aangeeft. Het is namelijk geen regel dat alle gebruiken tussen Romeinen en Joden verschilden

Heb ik gezegd dat het volledigheidsdeductie is? Dat heb je alleen in de wiskunde. Ik gebruikte het voorbeeld om aan te geven dat zowel ik als Cicero gebruik maken onvolledigheidsinductie/deductie.

Ga je (nogmaals) eerst eens verdiepen in wat deductie inhoudt, voordat je je erop beroept...

Ik weet niet wat je bedoelt met het onderscheiden van 'volledigheidsdeductie' en 'onvolledigheidsdeductie'. Google weet het ook al niet, want beide woorden zijn niet te vinden. Deductie is gewoon deductie. Lees dit eens.

Verder heb ik even gekeken wat voor deductie Cicero erop na houdt, en nee, dat is geen deductie. Hij heeft het over inductie, de tegenhanger van deductie. Nu zou je je er vervolgens op kunnen beroepen dat jij dat ook doet, maar dan verwijs ik je al op voorhand terug naar mijn kritische opmerkingen over de falsificeerbaarheid van jouw methode. De tweebronnenhypothese is overigens goed falsificeerbaar.

Daar heb ik je al een paar keer antwoord op gegeven (waar je nog niet op hebt gereageerd). Maar de Bijbel zelf spreekt je ook tegen: 'De letter doodt, maar de Geest maakt levend.' (2 Kor. 3:6b.) Je kunt je dus kennelijk beter op de Geest richten.

Ik vroeg het ook niet aan jou. Jij gelooft sowieso niet in de essentiële dingen van de bijbel. Jij bent een ster om teksten uit zijn verband te rukken. Als je graag wil weten, wat er met die tekst wordt bedoeld, moet je eens orthodoxe kantekeningen er bij halen.

Die geschreven zijn door contraremonstranten? Ach, jij gelooft (als remonstrant) sowieso niet in de essentiële dingen van de gereformeerde leer. En ja, als verbanden duidelijk gericht zijn om een subjectieve overtuiging hoog te houden, dan ruk ik teksten daar graag uit.

Overigens blijft mijn argument hoe dan staan, zo je wilt in een iets gewijzigde vorm. Een routebeschrijving (naar de hemel, zoals je de Bijbel zo graag ziet) is namelijk niets anders dan een verzameling wetten. Doe dit (ga hier rechtsaf), doe dat (rij 3500m tot de volgende afslag). Terwijl die wetten je niet 'levend maken', maar (eerder) de realisatie dat je dat van jezelf niet kunt. Maar dat is misschien een te orthodox antwoord voor jou.

Er is mij geen enkele bijbeltekst bekend die ondubbelzinnig aangeeft dat de (gehele) Bijbel zoiets is als een routebeschrijving naar de hemel.

Beeldspraak....wie in Hem gelooft ontvangt het eeuwige leven.

Kun je jezelf iets duidelijker maken? 'Wie in Hem gelooft ontvangt het eeuwige leven' zegt in ieder geval niets over de Bijbel zelf.

Daarentegen zijn er wel teksten te noemen die manen tot voorzichtigheid jegens zulke aannamen.

Vertrouwt niet op prinsen, op des mensen kind, bij hetwelk geen heil is.
Je mag wel op mensen vertrouwen, alleen niet op mensen die zeggen dat zij het heil zijn.

Je verdraait de boel.

De Bijbel zou een hulpmiddel kunnen zijn voor God om je wijzer te maken, maar zoals jij er mee omgaat maak je er mijns inziens een afgod van. Dat is misschien iets minder ingrijpend dan Cicero suggereerde, maar hij heeft wel een punt.

Ik zie niet in waarom ik de bijbel als een afgod gebruik. Ik vereer de Bijbel an sich niet.

Nee, maar je geeft haar wel erg veel autoriteit, terwijl je dat niet door God is opgedragen. In die zin geef je de Bijbel wat mij betreft te veel eer.

Het is wel de enige schriftelijke manier waarop God zich openbaart. Hoe zou ik God anders moeten leren kennen?

Denk jij dat je iemand goed kent als je alleen over hem/haar hebt gelezen? Denk je dat dat lezen überhaupt nog iets waard is als je diegene persoonlijk door en door kent? En dan hebben we het ook nog eens over God, waar woorden nooit recht aan kunnen doen.

Als dat schriftelijke niet klopt, waarom zou ik er dan nog in geloven? Als het ene niet klopt, waarom zou de opstanding dan wel kloppen?

Als je de betekenis van de opstanding uit woorden moet halen (woorden die je nota bene eerst nog even zelf moet interpreteren), waarom zou jouw geloof dan wel kloppen?

Jouw uitlegmethode van de bijbel leidt volgens mij niet tot Jezus. Dus mijn inziens een verkeerde methode. Hoe leg je deze tekst uit?
Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij.

De tekst is wat mij betreft te oud om stellige uitspraken over te doen, maar ik kan me voorstellen dat de mens Jezus hier vanuit zijn werkelijke wezen - dat, zoals bij alle mensen, in God ligt - spreekt. Dan zegt hij dus eigenlijk: de weg tot God is God; een formulering die je ook in andere mystieke stromingen tegenkomt. Maar dit klinkt jou waarschijnlijk allemaal te mystiek in de oren.

[reform]

Ik laat geen aannamen los; ik heb ze eenvoudigweg niet 'vast'. Je doet nu alsof ik een neutrale positie verlaat, maar het tegenovergestelde is het geval. Jij bent degene die je neutraliteit verliest door een aanname te doen waarvoor je geen gegronde reden hebt, ik niet. Ik blijf neutraal en doe de aanname niet.

Je begrijpt er ook weinig van hè. Ik heb een aanname die op dit moment voor mij vaststaat. Zodra blijkt dat de bijbel tegenstrijdig is, laat ik die aanname los. Jij hebt die aanname niet. Jij neemt op dit moment aan dat de bijbel feilbaar is. Die aanname hoeft voor jou ook niet vast te staan, als blijkt dat de bijbel wel onfeilbaar is. Collateral als je uitspraken doet en met verklaringen komt, heb je je neutraliteit al sowieso verloren. Zonder aannamen geen uitspraken/verklaringen. Je gaat toch hopelijk niet beweren dat jij uitspraken kan doen/conclusies trekken zonder aannamen?

Verder heb ik in mijn op één na laatste posting (die waar je voor het gemak maar helemaal niet op hebt gereageerd) al uitgelegd hoe je jezelf voor de gek kunt blijven houden met die onfeilbaarheidsaanname - en waarom dat niet wetenschappelijk is.

En, last but not least: je geeft geen antwoord op mijn vraag.

Ik houd mijzelf niet voor de gek....als jij aanneemt dat de bijbel op dit moment niet onfeilbaar is, mag ik dan niet aannemen dat de bijbel op dit moment wel onfeilbaar is.

Ga je (nogmaals) eerst eens verdiepen in wat deductie inhoudt, voordat je je erop beroept...

Ik weet niet wat je bedoelt met het onderscheiden van 'volledigheidsdeductie' en 'onvolledigheidsdeductie'. Google weet het ook al niet, want beide woorden zijn niet te vinden. Deductie is gewoon deductie. Lees dit eens.

Verder heb ik even gekeken wat voor deductie Cicero erop na houdt, en nee, dat is geen deductie. Hij heeft het over inductie, de tegenhanger van deductie. Nu zou je je er vervolgens op kunnen beroepen dat jij dat ook doet, maar dan verwijs ik je al op voorhand terug naar mijn kritische opmerkingen over de falsificeerbaarheid van jouw methode. De tweebronnenhypothese is overigens goed falsificeerbaar

Heb ik gezegd dat Cicero het over deductie heeft? Beter lezen Collateral. Mijn deductie is zoals ik al heb toegegeven onvolledig. Dat van Cicero ook. Dat is het enige punt wat ik wil maken. Alleen bij wiskunde is er sprake van volledige inductie/deductie. Misschien moet je op het inductieverhaal van Cicero wat commentaar gaan leveren.

Die geschreven zijn door contraremonstranten? Ach, jij gelooft (als remonstrant) sowieso niet in de essentiële dingen van de gereformeerde leer. En ja, als verbanden duidelijk gericht zijn om een subjectieve overtuiging hoog te houden, dan ruk ik teksten daar graag uit.

Overigens blijft mijn argument hoe dan staan, zo je wilt in een iets gewijzigde vorm. Een routebeschrijving (naar de hemel, zoals je de Bijbel zo graag ziet) is namelijk niets anders dan een verzameling wetten. Doe dit (ga hier rechtsaf), doe dat (rij 3500m tot de volgende afslag). Terwijl die wetten je niet 'levend maken', maar (eerder) de realisatie dat je dat van jezelf niet kunt. Maar dat is misschien een te orthodox antwoord voor jou.

Paulus bedoelt ermee dat de letter als zodanig alleen veroordeeld. De tien geboden kunnen alleen veroordelen, want daar beantwoorden wij niet aan. De Geest bewerkstelligt de wedergeboorte. Als je in Jezus gelooft, krijg je de Heilige Geest. De letter is wel nuttig. Als je niet weet dat het verkeerd zit, kom je niet geloof. Maar de letter als zodanig leidt niet tot behoud.

Denk jij dat je iemand goed kent als je alleen over hem/haar hebt gelezen? Denk je dat dat lezen überhaupt nog iets waard is als je diegene persoonlijk door en door kent? En dan hebben we het ook nog eens over God, waar woorden nooit recht aan kunnen doen.

Zonder iets over hem te hebben gelezen, weet ik geen eens naar Wie ik toe zou moeten gaan.

Als je de betekenis van de opstanding uit woorden moet halen (woorden die je nota bene eerst nog even zelf moet interpreteren), waarom zou jouw geloof dan wel kloppen?

Zonder die woorden zou ik helemaal niet weten of er een opstanding is.

De tekst is wat mij betreft te oud om stellige uitspraken over te doen, maar ik kan me voorstellen dat de mens Jezus hier vanuit zijn werkelijke wezen - dat, zoals bij alle mensen, in God ligt - spreekt. Dan zegt hij dus eigenlijk: de weg tot God is God; een formulering die je ook in andere mystieke stromingen tegenkomt. Maar dit klinkt jou waarschijnlijk allemaal te mystiek in de oren.

Weet je op hoeveel aannamen deze verklaring is gebaseerd? Ik denk meer dan die van mij?

[Antiblob]

Ik heb een aanname die op dit moment voor mij vaststaat. Zodra blijkt dat de bijbel tegenstrijdig is, laat ik die aanname los.

Wat zou onder de categorie tegenstrijdig vallen? Als je het hebt over een onfeilbare bijbel, is dat dan ook de bijbel waar de mensheid nu toegang toe heeft? Of zijn we de onfeilbare bijbel verloren toen het redactieproces is begonnen?

[Collateral]

Ik laat geen aannamen los; ik heb ze eenvoudigweg niet 'vast'. Je doet nu alsof ik een neutrale positie verlaat, maar het tegenovergestelde is het geval. Jij bent degene die je neutraliteit verliest door een aanname te doen waarvoor je geen gegronde reden hebt, ik niet. Ik blijf neutraal en doe de aanname niet.

Je begrijpt er ook weinig van hè. Ik heb een aanname die op dit moment voor mij vaststaat. Zodra blijkt dat de bijbel tegenstrijdig is, laat ik die aanname los. Jij hebt die aanname niet. Jij neemt op dit moment aan dat de bijbel feilbaar is.

Onzin! Als ik geen 'ja' zeg, maak jij er gelijk van dat ik 'nee' zeg. Ik zeg op voorhand noch 'ja' noch 'nee'.

Die aanname hoeft voor jou ook niet vast te staan, als blijkt dat de bijbel wel onfeilbaar is. Collateral als je uitspraken doet en met verklaringen komt, heb je je neutraliteit al sowieso verloren. Zonder aannamen geen uitspraken/verklaringen. Je gaat toch hopelijk niet beweren dat jij uitspraken kan doen/conclusies trekken zonder aannamen?

Nope. Ik beweer alleen dat ik een stuk minder aanneem dan jij. Bovendien zie ik de relativiteit van mijn eigen aannamen wat meer in, denk ik.

Heb ik gezegd dat Cicero het over deductie heeft? Beter lezen Collateral.

Je zei: 'Ik gebruikte het voorbeeld om aan te geven dat zowel ik als Cicero gebruik maken onvolledigheidsinductie/deductie.' Ik heb inderdaad over dat 'inductie' heen gelezen, maar snap nu helemaal niet meer waar je het in vredesnaam over hebt. Inductie is in principe onvolledig, maar deductie is dat niet. Wat je ermee probeert te zeggen is me dus volslagen onduidelijk, en waarom je überhaupt met de term 'deductie' komt ook.

Mijn deductie is zoals ik al heb toegegeven onvolledig. Dat van Cicero ook. Dat is het enige punt wat ik wil maken. Alleen bij wiskunde is er sprake van volledige inductie/deductie.

Wat is dat dan, 'onvolledige deductie'? Volgens mij bestaat er niet zoiets, maar aangezien je erover door blijft praten moet je het me maar eens uitleggen. Je kunt trouwens wel verkeerde redeneringen onder de noemer van deductie plaatsen, waar jij je aan schuldig maakt. Misschien bedoel je dat?

Logische inductie is per definitie onvolledig, dus kun je dat Cicero niet verwijten. In de wiskunde wordt het dan ook niet gebruikt. Ga alsjeblieft een cursus Wetenschapsfilosofie volgen... het discussiëert voor geen meter zo.

Misschien moet je op het inductieverhaal van Cicero wat commentaar gaan leveren.

Hij gebruikt het begrip correct en zijn methode is falsificeerbaar. Goed wetenschappelijk dus, en ik zie dan ook geen reden tot commentaar.

Denk jij dat je iemand goed kent als je alleen over hem/haar hebt gelezen? Denk je dat dat lezen überhaupt nog iets waard is als je diegene persoonlijk door en door kent? En dan hebben we het ook nog eens over God, waar woorden nooit recht aan kunnen doen.

Zonder iets over hem te hebben gelezen, weet ik geen eens naar Wie ik toe zou moeten gaan.

Hij is toch alomtegenwoordig? Waar wil je naartoe?

De tekst is wat mij betreft te oud om stellige uitspraken over te doen, maar ik kan me voorstellen dat de mens Jezus hier vanuit zijn werkelijke wezen - dat, zoals bij alle mensen, in God ligt - spreekt. Dan zegt hij dus eigenlijk: de weg tot God is God; een formulering die je ook in andere mystieke stromingen tegenkomt. Maar dit klinkt jou waarschijnlijk allemaal te mystiek in de oren.

Weet je op hoeveel aannamen deze verklaring is gebaseerd? Ik denk meer dan die van mij?

Leg uit.

[reform]

Onzin! Als ik geen 'ja' zeg, maak jij er gelijk van dat ik 'nee' zeg. Ik zeg op voorhand noch 'ja' noch 'nee'.

Prima, maar dan kan je ook niets concluderen. Geen aannamen, geen conclusies.

Je zei: 'Ik gebruikte het voorbeeld om aan te geven dat zowel ik als Cicero gebruik maken onvolledigheidsinductie/deductie.' Ik heb inderdaad over dat 'inductie' heen gelezen, maar snap nu helemaal niet meer waar je het in vredesnaam over hebt. Inductie is in principe onvolledig, maar deductie is dat niet. Wat je ermee probeert te zeggen is me dus volslagen onduidelijk, en waarom je überhaupt met de term 'deductie' komt ook.

Je geeft het verschil al zelf aan. Je hebt gelijk dat deductie altijd volledig is. Ik gebruik deductie (Van het algemene naar het bijzondere). Van de cultuurverschillen neem ik aan dat er ook bijzondere verschillen zijn tussen staf en sandaal (afgeleide van cultuurverschillen). Ik heb inderdaad nergens beweerd dat het volledige deductie. Als het niet volledig is het onvolledige deductie. Ik heb ook nog nooit van die term gehoord, maar nu wel . Cicero gebruikt inductie (dat is inderdaad in principe onvolledig). Dan zijn beide argumenten toch onvolledig.

Hij is toch alomtegenwoordig? Waar wil je naartoe?

Sluit alomtegenwoordigheid het nut van een boek uit?

Leg uit.

Om misverstanden te voorkomen, kan je dat beter zelf doen. De interpretatie van mij is gebaseerd op 2 aannamen.
- de onfeilbaarheid van de bijbel.
- het letterlijk nemen van de tekst.

[reform]

Onzin! Als ik geen 'ja' zeg, maak jij er gelijk van dat ik 'nee' zeg. Ik zeg op voorhand noch 'ja' noch 'nee'.

Prima, maar dan kan je ook niets concluderen. Geen aannamen, geen conclusies.

Je zei: 'Ik gebruikte het voorbeeld om aan te geven dat zowel ik als Cicero gebruik maken onvolledigheidsinductie/deductie.' Ik heb inderdaad over dat 'inductie' heen gelezen, maar snap nu helemaal niet meer waar je het in vredesnaam over hebt. Inductie is in principe onvolledig, maar deductie is dat niet. Wat je ermee probeert te zeggen is me dus volslagen onduidelijk, en waarom je überhaupt met de term 'deductie' komt ook.

Je geeft het verschil al zelf aan. Je hebt gelijk dat deductie altijd volledig is. Ik gebruik deductie (Van het algemene naar het bijzondere). Van de cultuurverschillen neem ik aan dat er ook bijzondere verschillen zijn omtrent staf en sandaal (afgeleide van cultuurverschillen). Ik heb inderdaad nergens beweerd dat het volledige deductie. Als het niet volledig is het onvolledige deductie. Ik heb ook nog nooit van die term gehoord, maar nu wel . Cicero gebruikt inductie (dat is inderdaad in principe onvolledig). Dan zijn beide argumenten toch onvolledig.

Hij is toch alomtegenwoordig? Waar wil je naartoe?

Sluit alomtegenwoordigheid het nut van een boek uit?

Leg uit.

Om misverstanden te voorkomen, kan je dat beter zelf doen. De interpretatie van mij is gebaseerd op 2 aannamen.
- de onfeilbaarheid van de bijbel.
- het letterlijk nemen van de tekst.

[reform]

Onzin! Als ik geen 'ja' zeg, maak jij er gelijk van dat ik 'nee' zeg. Ik zeg op voorhand noch 'ja' noch 'nee'.

Prima, maar dan kan je ook niets concluderen. Geen aannamen, geen conclusies.

Je zei: 'Ik gebruikte het voorbeeld om aan te geven dat zowel ik als Cicero gebruik maken onvolledigheidsinductie/deductie.' Ik heb inderdaad over dat 'inductie' heen gelezen, maar snap nu helemaal niet meer waar je het in vredesnaam over hebt. Inductie is in principe onvolledig, maar deductie is dat niet. Wat je ermee probeert te zeggen is me dus volslagen onduidelijk, en waarom je überhaupt met de term 'deductie' komt ook.

Je geeft het verschil al zelf aan. Het zou goed kunnen dat deductie altijd volledig is (is dat trouwens een voorwaarde voor deductie?). Ik gebruik deductie (Van het algemene naar het bijzondere). Van de cultuurverschillen neem ik aan dat er ook bijzondere verschillen zijn omtrent staf en sandaal (afgeleide van cultuurverschillen). Ik heb inderdaad nergens beweerd dat het volledige deductie is. Als het niet volledig is, is het onvolledige deductie. Ik heb ook nog nooit van die term gehoord, maar nu wel . Cicero gebruikt inductie (dat is inderdaad in principe onvolledig). Dan zijn beide argumenten toch onvolledig.

Hij is toch alomtegenwoordig? Waar wil je naartoe?

Sluit alomtegenwoordigheid het nut van een boek uit? Hoe weet je eigenlijk dat God alomtegenwoordig is? Waar haal je dat vandaan? Toch niet uit de bijbel.....?

Leg uit.

Om misverstanden te voorkomen, kan je dat beter zelf doen. De interpretatie van mij is gebaseerd op 2 aannamen.
- de onfeilbaarheid van de bijbel.
- het letterlijk nemen van de tekst.

[Cicero]

Het idee is dat jouw visie uitgaat van aannamen die niet algemeen inzichtelijk zijn en je bovendien een uitlegkader hanteert dat niet falsificeerbaar is.

Mijn aannamen zijn wel inzichtelijk en zijn falsificeerbaar. Op dit moment falsificieer ik de aanname niet, omdat dat totaal niet nodig is.

Het probleem is ook dat je iets als een axioma hanteert wat wetenschappelijk gezien pas resultaat kan zijn van onderzoek.

Dan heb ik net zoveel aannamen als jij (Eerst heb ik aangenomen dat er geen verschillen zijn (onfeilbaarheid) tussen Math. en Mar. Daarna neem ik aan dat er cultuurverschillen zijn tussen Romeinen en Joden omtrent sandaal en staf, maar die assumptie neem ik niet zomaar. Het is een kwestie van deductie (er zijn cultuurverschillen tussen Joden en Romeinen). Uit deductie leidt ik af dat er ook verschillen zijn omtrent sandaal en staf/stok.

Het verschil is dat jij slechts een mogelijkheid kan poneren (zonder enig bewijs) terwijl ik redeneer vanuit bekende grootheden.

Bron Q moet je aannemen.

Dat is een onderzoeksresultaat waarop je verder bouwt. Het is geen axioma waarachter je niet terug kan.

En daarna moet je aannemen dat Marcus en Mattheus daadwerkelijk tegenstrijdig zijn van elkaar.

Nee dat neem je niet zomaar aan want dat kun je gewoon zien. Kijk, een verschil is nog geen tegenstrijdigheid. Maar op het moment dat het verschil het beste verklaard kan worden met het uitlegkader van de traditiekritiek, is het mogelijk dat een verschil ook een tegenstrijdigheid blijkt te zijn.

3. Jouw hypothese is gefalsificieerd omdat ik niet aan hoeft te nemen dat Marcus en Mattheus daadwerkelijk tegenstrijdig met elkaar zijn. We kunnen van te voren niet beoordelen of Marcus en Mattheus daadwerkelijk tegenstrijdig zijn. Om een verklaring te verzinnen zullen we iets moeten aannemen. Jij neemt aan dat het tegenstrijdig is...ik niet.

Als je doelt op mijn hypothese mbt tot dit ene geval: het is irrelevant om aan te nemen of teksten tegenstrijdig zijn of niet. Het is gewoon een resultaat van je onderzoek.

4. Nog een keer (herhaling is tenslotte de beste leermeester) dat inductieverhaal van je is alleen mogelijk als je eerst hebt aangenomen dat Marcus en Mattheüs op het punt van de sandaal/stok tegenstrijdig zijn!

Onzin. Als ik het over inductie heb, heb ik het over de totstandkoming van de tweebronnenhypothese. De tweebronnenhypothese is op veel meer teksten gebaseerd en bovendien veel meer op de overeenkomsten dan op de verschillen.

Waarom vindt jij het eingenlijk niet nodig om een onfeilbaar woord te hebben? Het gaat hier om de routebeschrijving naar de hemel! Daar mogen dan toch geen fouten inzitten!!??

Dus jij denkt dat iedereen naar de hel gaat als Mt géén sandelen en stok voorschrijft en Mc wél?
Gods Woord is onfeilbaar. Maar de Bijbel is een menselijke neerslag van dat Woord, dat de weg van alle tekst is gegaan.

[reform]

Het probleem is ook dat je iets als een axioma hanteert wat wetenschappelijk gezien pas resultaat kan zijn van onderzoek

Een axioma is nooit gebaseerd als resultaat van onderzoek. Zonder axioma kan je niet werken.

Nee dat neem je niet zomaar aan want dat kun je gewoon zien. Kijk, een verschil is nog geen tegenstrijdigheid. Maar op het moment dat het verschil het beste verklaard kan worden met het uitlegkader van de traditiekritiek, is het mogelijk dat een verschil ook een tegenstrijdigheid blijkt te zijn.

JE MOET EERST WEL OF NIET AANNEMEN DAT MARCUS EN MATTHEUS OP HET PUNT VAN DE STOK EN SANDAAL DAADWERKELIJK TEGENSTRIJDIG ZIJN OM ER EEN VERKLARING VOOR TE GEVEN.

Dus jij denkt dat iedereen naar de hel gaat als Mt géén sandelen en stok voorschrijft en Mc wél?

Dit citaat bewijst al dat je totaal niet kan concluderen. Je weet ook al niet het verschil (in het voorbeeld van Mar en Mat) is tussen een conclusie en een aanname.
Het spijt me voor je, maar dan kan ik er beter mee stoppen.

[Cicero]

Het probleem is ook dat je iets als een axioma hanteert wat wetenschappelijk gezien pas resultaat kan zijn van onderzoek

Een axioma is nooit gebaseerd als resultaat van onderzoek. Zonder axioma kan je niet werken.

Ik begrijp niet wat je met die eerste zin bedoelt. De tweede zin is juist, maar dat betekent niet dat je alles maar tot axioma mag verklaren.

Als je geen eens het verschil weet tussen aannemen en concluderen...dat heeft discussiëren geen zin meer.

Dat verschil weet ik heus wel.

JE MOET EERST WEL OF NIET AANNEMEN DAT MARCUS EN MATTHEUS OP HET PUNT VAN DE STOK EN SANDAAL DAADWERKELIJK TEGENSTRIJDIG ZIJN OM ER EEN VERKLARING VOOR TE GEVEN.

Nee, voor een verschil kun je een verklaring zoeken. De tegenstrijdigheid zal dan later al of niet blijken.

Dit citaat bewijst al dat je totaal niet kan concluderen.

A de Bijbel is een routebeschrijving naar de hemel
B Als de routebeschrijving een foutje bevat kom je niet in de hemel
C Als je niet in de hemel komt dan kom je in de hel

[reform]

Nee, voor een verschil kun je een verklaring zoeken.

Dan ben ik erg benieuwd hoe jij een verklaring gaat zoeken zonder aannamen? Waar ga je beginnen en houd je op met het zoeken van verklaringen. Als je een verklaring zoekt, zal je eerst iets moeten aannemen.