Berichtdoor Galateia » 28 mei 2008 10:02
Spannend hoor, Laura! Ik denk echt zo'n beetje elke dag aan jullie. 10 juni nadert nu echt snel...
Gisteren zijn we naar de informatie-avond geweest en we hebben 2 uur lang een soort college gehad over HIV en Hepatitis B. Mijn oren suizen nog na.
Het was heel goed: een heel realistisch beeld werd er geschetst: ziekteverloop, oorzaken, diagnostiek, therapie, bijwerkingen, echt alles is behandeld door een hele lieve en bekwame kinderarts van het Emma Kinderziekenhuis in Amsterdam. Zij werkt daar op de HIV-afdeling en is recentelijk gepromoveerd op dit onderwerp.
Verder waren er twee ouderparen aanwezig, waarvan het ene stel een kindje heeft geadopteerd waarvan van tevoren bekend was, dat het HIV-positief was , het andere stel kwam er pas in Nederland achter. Ze hebben heel eerlijk en open verteld over wat het met hen deed en hoe ze in het dagelijks leven ermee omgaan.
Er zijn me 4 dingen heel duidelijk geworden na deze avond:
1. Wat zijn het prachtige kinderen. Mijn hart barst uit elkaar van liefde.
2. Wie een kind adopteert uit een risico-gebied moet al bij voorbaat rekening houden met het risico dat het kindje besmet zou kunnen zijn. Bij kinderen jonger dan 18 maanden is er eigenlijk geen uitsluitsel te geven (ivm anti-stoffen van de moeder die er nog zijn). De enige test die echt uitsluitsel geeft is erg duur en wordt in die landen daarom niet gebruikt.
3. Een kindje dat geen behandeling krijgt, is ten dode opgeschreven. De kans om de volwassenheid te bereiken is ongeveer gelijk aan 0.
4. Hepatitis B vind ik veel 'enger' dan HIV: de besmettelijkheid is enorm en de gevolgen voor het kind zelf zijn ernstiger, de behandeling minder succesvol, etc.
Er bestaat veel onduidelijkheid over de wetgeving op dit gebied: pas kort geleden zijn de eerste HIV-besmette kinderen naar Nederland geadopteerd, allen in combinatie met broertje(s)/zusje(s) die niet besmet zijn. Het was bij wet verboden een besmet kindje te adopteren. Na die uitzonderingen is er in de wetgeving meer ruimte gekomen, maar voor elke plaatsing moet toestemming aangevraagd worden bij justitie. Veel is ons toch nog steeds onduidelijk, maar feit blijft dat er HIV-besmette kindjes geadopteerd worden, dus kennelijk is het gewoon mogelijk.
Een keuze die we nu moeten maken, is: geven we aan dat ze ons mogen polsen bij een kindje dat HIV of Hepatitis positief is? Een keuze die ons hart natuurlijk allang gemaakt heeft.
Een nuttige avond, maar heftige avond.
In de auto op de terugweg hebben we weer onze vragen de hemel ingeslingerd, die we al zo vaak geroepen hebben: Welke plannen heeft God toch met ons? Wat heeft Hij toch voor wonderlijke dingen in ons hart gedaan? Welke prachtige kinderen zal Hij aan onze zorg toevertrouwen?
Vol vertrouwen op Hem zijn we gaan slapen en we hebben heerlijk liggen dromen.
Zolang de aarde kinderen geeft
die morgen moeten sterven
teveel zijn in hun eigen land
zullen zij hun namen kerven
in het hart van een vreemde
