God liefhebben, en je naaste haten?

[annvisser]

Dank je wel allemaal voor de reactie's..
Ik weet ook wel met mijn verstand, dat het niet goed is iemand te haten.
Haat is ook een vreselijk woord, en ik heb tot voor kort ook nooit gedacht, dat ik zulke gevoelens kon hebben.
Maar het is gewoon zo ontzettend moeilijk dat je weet, dat ook ik niets ben, en dat God er toch voor mij wil zijn, en dat ook ik zonden heb, en dat God die wil vergeven, maar dat ik dat bij een ander niet kan!

[André]

....dat ook ik niets ben..

Ik denk toch dat je daar een klein beetje mee moet 'oppassen' want je bent wel degelijk iets, b.v. een kind van God, dat is toch héél wat?
En het andere 'gevaar' wat in zo'n uitspraak zou kunnen zitten is dat je een 'waardeloos' zelfbeeld zou kunnen gaan krijgen.

[Klaas]

en dat ook ik zonden heb, en dat God die wil vergeven, maar dat ik dat bij een ander niet kan!

Ik kan me dat wel enigszins voorstellen. Ik vind het alleen moeilijk om hier verder heel veel over te zeggen omdat ik niet weet wat de achtergronden zijn (ik bedoel dat niet als oproep om meer te zeggen dan je eigenlijk wilt). Als onderstaande dan ook te makkelijk of misschien juist te zwaar overkomt dan ligt dat daaraan.

Allereerst zou ik willen zeggen dat er niets mis mee is dat je die spanning voelt. Zoals André terecht ook aangeeft is niet-vergeven nooit gewoon. De regel van het Koninkrijk is dat je elkaar vergeeft. Zoals gezegd lukt dat niet altijd maar dan is dat niet normaal maar een uiting van de gebrokenheid waarin we leven (ik heb er in deze context moeite mee om van zonde te spreken).

Wat je in ieder geval voor ogen moet houden is dat dat komen tot het schenken van vergeving een langdurig proces kan zijn. Daarbij spelen allerlei factoren een rol: denk b.v. aan je karakter maar ook aan de ernst van datgene wat je is aangedaan. Daarnaast is de invloed van de houding van de ander van niet te onderschatten belang. Daarnaast kan het goed zijn dat het iets is waar je in je eentje niet uitkomt. Het kan heel goed zijn om hierover te praten met iemand die je kunt vertrouwen. En misschien is het wel nodig dat je hulpverlening inschakelt.

Nogmaals het is wat lastig om concrete dingen te zeggen, maar bedenk goed dat ook met Gods hulp alle problemen niet van de ene op de andere dag verdwenen zijn.

[Harriette]

Alle geboden zijn bedoeld voor ons eigen bestwil. zo ook de geboden:
"heb je naaste lief als jezelf." en "Vergeef een ander".

Lange tijd heb ik gedacht dat het vergeven van een ander een langdurig iets mag zijn, zodat je het kan verwerken enz.. en dat je dan op een punt komt van vergeven.

Heel veel is mij vroeger aangedaan wat je echt maar niet zo vergeeft. Maar ik merkte dat er dan een bitterheid ontstaat waardoor je deur voor liefde toesluit. Ook de deur naar God om te kunnen ontvangen. Ik heb toen echt in mijn hart deze mensen vergeven omdat ik gewoonweg niet zonder God kan.
En ik kon ze vergeven, door er voor te kiezen en het uit te spreken, God bidden om heel veel liefde voor die personen, en ik kon ze werkelijk liefhebben. Voor mij was dat iets wat echt vanuit God kwam want ik kon dat echt niet zomaar. Ik ervaarde vanaf dat moment Gods Liefde weer.
Totdat ik jaren later erachter kwam dat er iets mis was met mijn boosheid, ik kon niet echt boos zijn, ik had veel verdriet gehad, maar boos.. nee. In alle hevigheid kwam die boosheid naar boven, en moest ik opnieuw vergeven. Ik begon toen te twijfelen of ik die mensen wel echt had vergeven toen, want ik was nu toch wel zo kwaad...
Ik heb het een poosje de tijd gegeven om boos te zijn, dat recht had ik toch? om te voelen wat me is aangedaan, om het te verwerken enz... maar het werd erger en erger. Het gaat zich vastzetten in je denken, je wil en je gevoel, je ziel dus. Het werd bitterheid.
Ik moest kiezen, ondanks dat ik zo boos was, om deze boosheid gewoon los te laten, en vergeven, vergeven, vergeven, net zolang tot ik echt liefde ervaarde voor ze. Misschien komt het wel weer ooit terug, dan zal ik het toch weer opnieuw moeten doen.

M'n point is: als je een ander niet vergeeft, sluit je de deur naar Gods Liefde ook. En ... vergeven is iets wat je moet blijven doen, soms voor hetzelfde.
Dat je dan niet bekeerd kunt zijn... dat geloof ik niet, maar het past niet bij een kind van God. Ik denk dat je op dat moment dan niet genoeg leeft vanuit die vergeving. Vanuit genade dus.


Iets eerder zag ik staan: ik heb ze niet vergeven maar ben wel vrienden.. dat lijkt me niet mogelijk, want niet vergeven kies je voor omdat je nog boos bent toch?

DOE je dan gewoon vriendelijk, maar je wilt binnenin niet vergeven? Of je bent vrienden, en wilt wel vergeven, maar hebt dat niet openlijk gedaan? Of je bent er niet werkelijk zo boos om dat je moet vergeven?

Harriette

[Stefanus]

Ik zit dan hier een beetje mee: Als diegene die je wat aan gedaan heeft geen berouw heeft, en jij vergeeft hem/haar, dan heeft het toch weinig nut? God vergeeft toch ook niet, als je geen berouw toont?

[Harriette]

Ik zit dan hier een beetje mee: Als diegene die je wat aan gedaan heeft geen berouw heeft, en jij vergeeft hem/haar, dan heeft het toch weinig nut? God vergeeft toch ook niet, als je geen berouw toont?

Als je moet wachten tot die ander berouw heeft, kun je soms lang wachten..

vergeven heeft te maken met de gesteldheid van jouw hart, niet van de ander, dat is zijn/haar eigen verantwoordelijkheid.

Wat het wel moeilijker maakt als je iemand vergeeft die geen berouw heeft.. is dat die ander je op datzelfde punt blijft kwetsen.. dus dat je opnieuw en opnieuw diegene moet vergeven, omdat je elke keer weer geconfronteerd wordt met dezelfde pijn, en weer opnieuw kwaad wordt.

Soms is het dan beter, indien mogelijk, er voor te kiezen deze mensen geen deel uit te laten maken van je intieme vriendenkring.

Ik besef heel goed dat dat niet altijd mogelijk is omdat diegene bijv. een naast familielid is, en die kun je dan niet uit je leven bannen.

Bij mij is dit dus een naast familielid, wat het zeker heel moeilijk maakt, omdat je al van te voren weet dat het weer gaat gebeuren. Ik probeer achter het gedrag van de ander te kijken, naar de redenen waarom diegene dat doet, en vaak zie je dan ook dat diegene zelf gekwetst, beschadigd en/of beperkt is. Vaak zit ook daar pijn achter. Als je daar oog voor krijgt, verzacht het de pijn soms een beetje. Maar toch weer opnieuw vergeven.

Van alle teksten in de bijbel over vergeven van ons(NT), is er maar één plaats die het heeft over vergeven na berouw van de andere kant:
Luk 17:3 Ziet toe op uzelf! Indien uw broeder zondigt, bestraf hem, en indien hij berouw heeft, vergeef hem. 4 En zelfs indien hij zevenmaal per dag tegen u zondigt en zevenmaal tot u terugkomt en zegt: Ik heb berouw, zult gij het hem vergeven.

Lukas 11:4 zegt het zo mooi: en vergeef ons onze zonden, want ook wijzelf vergeven een ieder, die ons iets schuldig is; en leid ons niet in verzoeking.
Als diegene berouw zou hebben en vergeving vragen, is hij ons niet meer iets schuldig toch?

2 kor 2:10 zegt: Wie gij nu iets vergeeft, die vergeef ik het ook; want heb ik iets vergeven, gesteld dat ik iets vergeven heb, dan was het om uwentwil voor het aangezicht van Christus, opdat de satan op ons geen voordeel mocht behalen.

[Klaas]

vergeven heeft te maken met de gesteldheid van jouw hart, niet van de ander, dat is zijn/haar eigen verantwoordelijkheid.

Op zich heb je daarin gelijk, maar je moet denk ik niet vergeten dat vergeving in de bijbel in de context van het herstel van relaties staat. God vergeeft ons onze zonden niet als doel an sich. Hij wil met ons een liefdevolle relatie aangaan en daarvoor is ons berouw en Zij vergeving nodig.

Je kunt dus niet zeggen dat je 'klaar' bent als je de ander vergeven hebt; er is en blijft nog steeds gebrokenheid als de relatie niet hersteld is. Ik bedoel dit overigens absoluut niet als kritiek naar jou toe; je geeft zelf immers al aan die blijvende gebrokenheid nog steeds te ervaren. Ik wilde alleen de begrippen vergeving en berouw in een wat bredere context zetten.

[Stefanus]

ah, allebei duidelijk (antwoord en aanvulling)

[annvisser]

Maar als je dus geen vergeving KUNT geven..

hoe moeten we dan 1 johannes 3 opvatten?

Bijv -->
Een ieglijk, die zijn broerder haat, is een doodslager; en gij weet, dat geen doodslager het eeuwige leven heeft in zich blijvenden..

die zijn broerder niet liefheeft, blijft in den dood

Hier staat toch duidelijk, geen bekering mogelijk dan!

[johannes1]

het stokpaardje, wat denk je van de moordenaar aan het kruis

[Klaas]

Maar als je dus geen vergeving KUNT geven..

hoe moeten we dan 1 johannes 3 opvatten?

Als je iemand niet KUNT vergeven kun je nog altijd God om vergeving vragen. Ik denk dat Jezus' offer ook dit bedekt.

[JJM]

er staat in de bijbel. die zijn broeder haat en mij liefheeft kan het eeuwige leven niet binnengaan. want als hij zijn broeder haat kan hij GOD nooit liefhebben.

[essieee]

Ik zit dan hier een beetje mee: Als diegene die je wat aan gedaan heeft geen berouw heeft, en jij vergeeft hem/haar, dan heeft het toch weinig nut? God vergeeft toch ook niet, als je geen berouw toont?

Ik herken het wel...
Ik moet namelijk iemand vergeven die dood is.....Errug moeilijk...omdat er van berouw/ excuses ook geen sprake kan zijn dan....

[Gerdien B.]

wat herken ik weer veel bij jou Essieee

ik moet ook iemand vergeven die nooit berouw heeft getoont. Zelfs vond dat ik overdreef, maar onder tussen leeft deze persoon ook niet meer.

Eerlijk gezegt merk ik nu nog dat ik die persoon best wel haat, omdat hij nooit heeft in willen zien wat hij mij (maar ook anderen) daarmee heeft aangedaan.

Is dat een reden dat ik God niet kan lief hebben?
God is mijn alles en ik mag weten dat ik Zijn kind ben.

[Harriette]

Maar als je dus geen vergeving KUNT geven..

hoe moeten we dan 1 johannes 3 opvatten?

Bijv -->
Een ieglijk, die zijn broerder haat, is een doodslager; en gij weet, dat geen doodslager het eeuwige leven heeft in zich blijvenden..

die zijn broerder niet liefheeft, blijft in den dood

Hier staat toch duidelijk, geen bekering mogelijk dan!

in de nbg staat het zo:15 Een ieder, die zijn broeder haat, is een mensenmoorder en gij weet, dat geen mensenmoorder eeuwig leven blijvend in zich heeft.

je kunt misschien eeuwig leven wel tijdelijk in je hebben ??? maar het ook kwijtraken door niet te vergeven???