Berichtdoor Kees » 30 aug 2003 13:14
Krully: 310703:
Waarom houden er zo weinig mensen van klassieke muziek??Ik ben zelf een grote klassiek fan, steeds als ik naar een stuk luister dan ontdek ik weer wat nieuws erin!
In welke stemming ik ook ben er is altijd wel een stuk wat bij je stemming past.
Wat vinden jullie nu van klassieke muziek??
Zijn er onder jullie ook klassiek liefhebbers??
Een paar mogelijke antwoorden op de vraag van Krully:
1. Zijn dat inderdaad weinig mensen? In verhouding tot het aantal liefhebbers van populaire muziek natuurlijk wel. Een reden kan zijn dat bij het beluisteren van klassieke muziek een ander soort aandacht wordt gevraagd dan bij het beluisteren van populaire muziek. Klassieke muziek kent een ander soort opbouw. De meeste populaire muziek heeft in zoverre iets weg van volksmuziek (maar ook van bijvoorbeeld kerkelijke muziek, de psalmen zoals ze in onze protestantse kerken gezongen worden, of de kerkmuziek van de oosterse kerken) dat er weinig of geen muzikale ontwikkeling bij zit. Een thema, een melodie, een ritme wordt vele malen nagenoeg ongewijzigd op een andere tekst herhaald. Klassieke muziek geeft meer als zodanig een verhaal, een betoog. De componist werkt een thema uit, voegt er dingen aan toe, switcht tussen majeur en mineur, of tussen soms ver verwijderde toonsoorten. Dit vergt een actieve luisterhouding, die niet door iedereen is op te brengen.
2. Muziek kent verschillende aspecten. Ik doel daarbij niet op toonhoogte, ritme, samenklank o.i.d. Het gaat hier om het extatische aspect, het symbolische aspect en het retorische aspect. Het extatische aspect betekent ongeveer dat je door het beluisteren of het meemaken van de muziek de controle over jezelf enigszins verliest. Dat merk ja al wanneer je onwillekeurig met je voet gaat meetikken op de maat of het ritme van de muziek. In extreme vormen zie je dit terug komen bij bepaalde religieuze muziek in meer charismatische kerkgenootschappen, maar evengoed in housemuziek. Het symbolische aspect van de mzuiek heeft te maken met de omstandigheden waaronder de muziek ten gehore wordt gebracht. Denk aan het Wilhelmus. Op zich is de muziek niet bijzonder, maar omdat het vaak bij plechtige gelegenheden wordt gespeeld 'hoort' het daar gewoon bij. Ook de psalmen in de eredienst hebben dat karakter in zekere mate. Klassieke muziek heeft meer van het retorische aspect. De componist en de uitvoerend musicus samen zorgen dat er voordracht plaatsvindt. In klassieke muziek, zeker vanaf ongeveer 1780, is dat laatste aspect heel belangrijk. In 20e-eeuwse klassieke muziek komt ook het wextatische aspect weer meer aan bod. Denk aan Prokofiev of Bartok. In de Symphony of Psalms van Stravinski speelt de componist bewust met het symbolische aspect. Niettemin is het juist dit retorische aspect dat vraagt om aandacht, om het volgen van waar de componist heen wil. Dit kost moeite en afzondering. Die tijd en die moeite gunnen veel mensen zich niet, en dan haken ze af.
Kan je er wat mee, Krully?
