Hoi John,
Bedankt voor je reacties. Vooral je laatste kan ik wel waarderen. Idd heeft Jezus zelf, o.a. in de Bergrede, de wet haar ware betekenis weer gegeven. De tien geboden zijn iet slechts naar de letter de wil van God, maar ze moeten geestelijk uitgelegd worden. Overigens zegt dit volgens mij niet dat de letterlijke betekenis van de tien geboden niet meer geldig zou zijn. Je zegt zelf ook dat de eis van God die Jezus geformuleerd heeft in de Bergrede voor de mens niet haalbaar is, maar dat hij er wel naar moet streven. Ik zeg er dan bij, uit liefde tot God, en uit het geloof, want al wat uit het gelof niet is, dat is zonde. (goede opmerking LPJ).
Maar hoe zit dat met een niet-christen. Hij weet misschien geeneens wat hij zegt en het vloeken op zich is misschien geen zonde voor hem. Laat onverlet staan dat deze persoon wel zijn doel mist, maar dat is onafhankelijk van de woorden die hij gebruikt. Immers als je niet weet wat woorden betekenen kun je ze niet denken en uitspreken. Als je wel weet wat het beteken, natuurlijk wel.
- Als je niet weet wie Jezus is kun je zijn Naam niet ijdel gebruiken, maar wel het woord jezus.
- Misschien vloek ik ook wel in het chinees, maar niet bewust, omdat ik geen chinees ken - zou ik het echter weten, dan zou ik proberen het gebruik van dat woord te vermijden, net zoals ik dat probeer met Nederlandse vloeken waarvan ik weet wat de betekenis is.
Het lasteren van de Naam van God, is op zich zonde. Lev. 24:16 wijst daar volgens mij duidelijk op. Het maakt niet uit wie er vloekt, wie vloekt zal gedood worden. Bovendien is het al zonde dat wij niet weten wie God is. We mogen simpelweg niet onwetend zijn over wie God is. De mens is deze kennis zelf verloren door de zondeval. Je kunt dat afdoen met een opmerking over verschillende talen, maar laten we het gewoon houden bij onze eigen taal. En vloeken in onze eigen taal. De naam van Jezus gebruiken als stopwoord is op zich zonde, al weet de persoon zelf niet wie Jezus is.
Leviticus 24:16 schreef:En wie den Naam des HEEREN gelasterd zal hebben, zal zekerlijk gedood worden; de ganse vergadering zal hem zekerlijk stenigen; alzo zal de vreemdeling zijn, gelijk de inboorling, als hij den NAAM zal gelasterd hebben, hij zal gedood worden.
Inderdaad is de intentie van ons doen en laten het belangrijkste, maar de uitwendige zonde is en blijft op zichzelf wel zonde. Laat ik daarbij denken aan het gouden kalf wat Aäron maakte voor het volk, want zij wilden God dienen (de intentie was goed!), maar het ging in tegen het letterlijke gebod van God en God was er, zachtjes uitegdrukt) beslist niet blij mee!
Het punt van surfer,
ik denk dat iemand, om dicht bij het antwoord op die vraag te komen, een levende relatie met God moet hebben.
Ik denk dat ook al hebben we geen levende relatie met God, we evengoed ons er van bewust kunnen zijn, dat we dingen doen die we niet mogen doen. Ik denk dan aan het geweten. En op dit punt zou ik ook de bijbel niet willen onderschatten. Hoewel de belangrijkste boodschap van de Bijbel pas verstaan kan worden in een levende relatie met God, is de Bijbel wel duidelijk over wat zonde is en wat niet. Ook voor de ongelovigen. Dat zij het niet geloven, maakt hun straf slechts zwaarder. De ongelovige lezer heeft geweten wat zonde is (en weet het ook nog in zijn geweten, genoegzaam om niet onschuldig gehouden te worden).
Nog een laatste reactie op Johns allereerste reactie.
Je noemt een aantal risico's van een al te expliciete zondeleer.
1 - mensen gaan zich afzonderen van de zonde, en daarmee dus ook van de zondaars, terwijl wij allen zondaars zijn, en God van zondaars houdt (maar een hekel heeft aan de zonde). Deze valkuil is overduidelijk betreden door de Farizeeers, die geen omgang wilden hebben met al wat naar de zondige wereld riekte ...
2 - als mensen zonde definieren zetten ze daar een hek om heen, want hekken plaatsen kunnen mensen heel goed. Je mag niet zus, je mag niet zo; en het wetticisme is geboren. Met een hek om Gods wetten heen, kun je vroom gedrag tentoonstellen, zonder Gods leiding in jouw leven. Je kelk lijkt aan de buitenkant schoon, maar van binnenin ben je een en al zonde.
w.b. 1. wil ik opmerken dat dit het gevolg is van een onjuist verstaan van de wet van God, namelijk als zou er alleen een uitwendige gehoorzaamheid gevraagd worden aan de letterlijke tien geboden. Dat is idd de dwaling van de Farizeeers. Als de wet wel goed verstaan wordt in zijn geestelijke betekenis, dan zullen we beseffen dat we geen haar beter zijn dan alle andere mensen. Het was dan ook niet mijn bedoeling een wetboek te formuleren van uitwendige wetten en regeltjes, maar om te zien hoever de levensheiliging zich uitstrekt.
w.b. 2, het lijkt mij goed om de zonde te benoemen en ze te vermijden waar mogelijk. Dan mogen er volgens mij best hekken gezet worden als het gaat om de uitwendige zonde, maar nogmaals wanneer de wet naar haar geestelijke zin uitgelegd wordt, zal het duidelijk zijn, dat niemand zich als een schone kelk mag beschouwen. De vraag naar wat zonde is, lijkt mij daarom legitiem en noodzakelijk.
Jezus ging heel anders om met de zonde.
1 - Hij kwam bij zondaars, op plaatsen waar zonde gebeurde en sprak met hen, vanuit de Liefde van God
mee eens.
2 - Hij verwijderde het hek om de zonde, want
a - Hij geneesde zieken en raapte aren op de sabbat, en
b - Hij verklaarde de niet-fysiek uitgevoerde zonden tot zonde (zie bergrede, mat.5) en
c - Hij legde vooral de nadruk op de zonde in ons (hart) en minder op de uiterlijke zonde, omdat Hij de laatste als een gevolg van de zonde in ons zag.
Ik zou zeggen dat Hij het door de Farizeeers gebouwde hek rond de zondaars verwijderde, de zonde zelf heeft Hij nooit toegestaan. Hij heeft de onjuiste uitleg van de Farizeeers over de wet aan de kaak gesteld. En hoewel Jezus de nadruk legde op de zonde in ons hart en minder op de uiterlijke zonde, bleef Hij de uitwendige zonde duidelijk wel als zonde benoemen.
Ik heb het idee, en als het niet zo is, dan moet je het maar zeggen, dat je van mening bent dat Jezus de uitwendige zonde niet zo erg vindt, maar de inwendige wel. De inwendige zonde kunnen we echter weinig aan doen. Ik vraag me af hoe je vanuit deze gedachten zinvol na kunt denken over levensheiliging.
3 - Jezus gaf aan dat je Gods leiding in je leven nodig hebt om God te kunnen volgen;
Gods leiding volgen is het doel van je leven volgen; dit missen is zonde.
In die zin is het je afkeren van zondaars zonde, want je keert je af van mensen waar God (ook) van houdt.
In die zin ligt wetticisme erg dicht bij de zonde, omdat het een leven zonder God stimuleert.
De eerste twee zinnnen stem ik met je in, in de laatste zin zou ik het woord wetticisme vervangen door Farizeeisme, je kunt ook vanuit het wetticisme zondaars gaan helpen; nl, omdat God dat zegt, maar niet vanuit de liefde van God. En alles wat niet vanuit de liefde tot God gedaan wordt is zonde.
The one thing you can give and still keep is your word.
) i.p.v. de Gods maatstaven die Jezus vertelt.
)
