Gods leiding

[annvisser]

misschien wel idd.. maar weten zal ik nooit vermoed ik. Vaak heb ik het gevoel dat ik er lijnrecht tegen in ga, dat ik het dus ontzettend verkeerd doe. Maar als je het zo ervaardde, dat het Gods leiding was dat hij in je leven kwam, wie ben ik dan om daar tegen in te gaan? En waarom voel je dat dan opeens niet meer zo.. Ik vraag me dan af of die eerdere momenten niet een vlaag van.. geluk waren! Natuurlijk, als je gelukkig bent en het gaat goed in het leven, wie is God er dan niet dankbaar voor..

[Annelies20]

Ik heb de reacties gelezen en wil hier graag ook op reageren:
Een vriendin van mij was stapelverliefd op een jongen. Maar hij zag haar niet staan. Je kunt begrijpen hoe ze zich voelde. Maar ze gaf de moed niet op. Ze is gaan bidden. Elke avond, een jaar lang. Nu is ze heel gelukkig met deze jongen. Het klinkt als een sprookje, maar wat ik ermee wil zeggen is dat God echt wel de leiding neemt. Het is alleen hoe jij dat ziet. Als jij er niet voor open staat dat het Gods leiding is, dan zie je dat ook niet.
Ik las ook ergens een reactie van iemand die zich afvroeg of het ook Gods leiding was dat het weer uitging met een relatie. Ik heb zelf kort geleden ervaren dat een relatie ook kan uitgaan. Eerst snapte ik niet wat Gods plan hiermee was. Waarom moest het nu over gaan? Als ik nu terugkijk, dan zie ik dat God me heeft geholpen om een ander mens te worden, want dat ben ik geworden door die relatie. Ik ben mezelf gaan ontwikkelen... Ook daar heeft God dus een plan mee, maar ook daar moet je je weer voor openstellen. God heeft jouw en mijn leven in Zijn handen en soms snappen we die leiding niet helemaal, maar we moeten de regie van ons leven in Zijn handen leggen. En dat is niet altijd even makkelijk!

[annvisser]

Dus, je legt je leven in Zijn handen, krijgt verkering, en pakt het weer uit Zijn handen.. terwijl je het ervoer als Zijn leiding..
Dat spoort toch niet met elkaar ??

[Aragorn]

Ieder zn meug, Aragorn!! De een (zoals jij) wil nog heerlijk genieten van zijn studententijd, een ander heeft van jongs af aan al veel meer zin in huismoeder spelen en een gezin stichten (lees: zoekt naar geborgenheid).
Of het triest is? Dat weet ik niet. Achteraf ben ik blij dat ik toen nog geen verkering had, maar anderen zijn er echt gelukkig mee geworden. Ook best!
En by the way zou het prima kunnen dat dit soort verlangens meer bij meisjes dan bij jongens voorkomen. En jij bent nog steeds een jongen volgens mij, dus misschien kun je het daarom ook minder begrijpen??

Ik geloof best dat er mensen zijn die daar gelukkig mee worden, daar wil ik verder niets aan af doen. Maar persoonlijk denk ik wel dat je heel veel kansen laat liggen om je te ontwikkelen als je zo jong al gericht bent op het vinden van een partner. Zoals gezegd was ik ook 16, en ik vond het ook allemaal leuk enzo, maar toch was ik er niet expliciet naar op zoek en ik ben ook blij dat het niet altijd aan gebleven is. Omdat je dan veel minder leert dan wanneer je weer eens alleen staat en kunt nadenken over wat je nu wil met je leven en met evt. relaties.

Maar ach, verder ieder z'n meug ja.

Dus, je legt je leven in Zijn handen, krijgt verkering, en pakt het weer uit Zijn handen.. terwijl je het ervoer als Zijn leiding..
Dat spoort toch niet met elkaar ??

Dat hoeft niet tegenstrijdig te zijn natuurlijk. Je kunt van een relatie iets leren, en ook van het verbreken ervan. Zo heb ik het iig altijd ervaren, alles wat je doet en overkomt vormt je verder tot wie je uiteindelijk bent. Dat hoeft niet zozeer met Gods leiding te maken te hebben, als wel met levenservaring die ieder mens opdoet (mits je ervoor openstaat om lering te trekken uit je ervaringen).

Ik blijf 'Gods leiding' een uiterst vaag begrip vinden waar ik eigenlijk weinig mee kan. Je hebt voor een groot gedeelte je leven zelf in de hand, en de rest wordt door omgevingsfactoren bepaald. Daarin kun je betere en slechtere (of zo je wilt: meer of minder volgens Gods ideeën) keuzes maken, en als er zoiets is als een groot Goddelijk plan zal dat zowel de goede als de slechte keuzes moeten omvatten en kun je niet in het ene geval wel en in het andere geval niet van Goddelijke leiding spreken.

Het voelt misschien lekker, maar het blijft inconsistent.

[MissF]

Ik heb de reacties gelezen en wil hier graag ook op reageren:
Een vriendin van mij was stapelverliefd op een jongen. Maar hij zag haar niet staan. Je kunt begrijpen hoe ze zich voelde. Maar ze gaf de moed niet op. Ze is gaan bidden. Elke avond, een jaar lang. Nu is ze heel gelukkig met deze jongen. Het klinkt als een sprookje, maar wat ik ermee wil zeggen is dat God echt wel de leiding neemt. Het is alleen hoe jij dat ziet. Als jij er niet voor open staat dat het Gods leiding is, dan zie je dat ook niet.
Ik las ook ergens een reactie van iemand die zich afvroeg of het ook Gods leiding was dat het weer uitging met een relatie. Ik heb zelf kort geleden ervaren dat een relatie ook kan uitgaan. Eerst snapte ik niet wat Gods plan hiermee was. Waarom moest het nu over gaan? Als ik nu terugkijk, dan zie ik dat God me heeft geholpen om een ander mens te worden, want dat ben ik geworden door die relatie. Ik ben mezelf gaan ontwikkelen... Ook daar heeft God dus een plan mee, maar ook daar moet je je weer voor openstellen. God heeft jouw en mijn leven in Zijn handen en soms snappen we die leiding niet helemaal, maar we moeten de regie van ons leven in Zijn handen leggen. En dat is niet altijd even makkelijk!

Heb zo'n idee dat ik jou ken... kan dat??

Het verhaal wat je schrijft komt wel gedeeltelijk overeen met mijn 'lovestory'. Na een hele tijd gebeden, en half nog op mezelf vertrouwen, dat ik het allemaal wel voor mekaar zou krijgen, gaf ik de moed alleen op. EN toen kwam God en liet me hem weer zien, en hij mij, en tja.... nu horen we bij elkaar

[Pivo]

Ik denk dat je moet uitkijken voor een oorzaak-gevolg redenering. Het is volgens mij niet zo dat als je maar bid voor degene waar je verliefd op ben, het dan ook een relatie wordt. Dat is niet het lot in Gods hand leggen! Het is beter om God te bidden voor leiding in je leven dan zal er op Zijn tijd ook iemand op je weg komen. Wanneer het de bedoeling is dat je alleen blijft is dat ook Gods leiding en zal je daar ook vrede mee hebben.

[Smurffie]

Ik denk dat je moet uitkijken voor een oorzaak-gevolg redenering. Het is volgens mij niet zo dat als je maar bid voor degene waar je verliefd op ben, het dan ook een relatie wordt. Dat is niet het lot in Gods hand leggen! Het is beter om God te bidden voor leiding in je leven dan zal er op Zijn tijd ook iemand op je weg komen. Wanneer het de bedoeling is dat je alleen blijft is dat ook Gods leiding en zal je daar ook vrede mee hebben.

Vanuit een christelijk oogpunt gezien kan ik het hier wel mee eens zijn, ja.

[Pivo]

Ik denk dat je moet uitkijken voor een oorzaak-gevolg redenering. Het is volgens mij niet zo dat als je maar bid voor degene waar je verliefd op ben, het dan ook een relatie wordt. Dat is niet het lot in Gods hand leggen! Het is beter om God te bidden voor leiding in je leven dan zal er op Zijn tijd ook iemand op je weg komen. Wanneer het de bedoeling is dat je alleen blijft is dat ook Gods leiding en zal je daar ook vrede mee hebben.

Vanuit een christelijk oogpunt gezien kan ik het hier wel mee eens zijn, ja.

Vanuit wel oogpunt niet?

[Aragorn]

Ik denk dat je moet uitkijken voor een oorzaak-gevolg redenering. Het is volgens mij niet zo dat als je maar bid voor degene waar je verliefd op ben, het dan ook een relatie wordt. Dat is niet het lot in Gods hand leggen! Het is beter om God te bidden voor leiding in je leven dan zal er op Zijn tijd ook iemand op je weg komen. Wanneer het de bedoeling is dat je alleen blijft is dat ook Gods leiding en zal je daar ook vrede mee hebben.

En als je er niet voor bidt, leidt God dan je leven niet?

[annvisser]

idd.. daar had ik het pas ook met iemand over!
Ik kreeg de vraag/opmerking naar me toe, "Iedereen weet dat je "moet, mag" bidden. Maar je leven is toch al uitgestippelt, God weet toch al wat er gaat gebeuren, waarom zou je dan bidden?"

[Raido]

uitgestippeld.. ik vind dat er een verschil is tussen het weten van God (God weet inderdaad alles) en het vastleggen/plannen/uitstippelen (dat klinkt alsof God voor jou en mij een groot masterplan heeft gemaakt en ons als een soort schaakstukjes van 1 naar 2 zet, wat wegen hier en daar laat kruisen, mensen elkaar laat ontmoeten enzovoort). Ik geloof daar persoonlijk niet zo in.

Er zijn uiteraard dingen die God stuurd, maar God werkt grotendeels gewoon via een logische weg. Ik heb 3 maand terug via internet iemand leren kennen. Ik zocht wat op internet en kwam op een site (ging helemaal niet over dat wat ik zocht, google maakte een fout), ik zag daar een topic en melde mij even aan om iemand goed zijn gram te geven, ik kwam daar wat vaker en zag dat iemand christen was en metal luisterde, nou ja altijd leuk ik heb haar toegevoegd. Als je nu kijkt, na drie maand (3 msn archive-logs verder) wij hebben zoveel gemeen, qua humor (onbedoeld dubbelzinnig, Bert Visscher en gewoon loos doen), qua geloof (worstel de worstel), qua psychische gesteldheid (exact hetzelfde, gewoon echt hetzelfde), qua karakter (net als ik) dan geloof ik gewoon niet echt meer in dat alles maar zomaar gebeurd. Toeval is God Incognito..

Je kunt dan twee kanten op, of God heeft van eeuwigheid besloten dat ik zou googlen, dat er een verkeerd resultaat kwam, dat ik moest reageren, dat ik daar iemand leerde kennen en dat dan ook zal gebeuren. Of je ziet het anders, ik zocht op google, kwam op een site, leerde iemand kennen die ook nog eens erg veel op mij lijkt (soulmates ) God maakt gewoon hier een daar linkjes die je soms oppakt..

Zware regenval had tot een overstroming geleid en huizen warden geëvacueerd. Een gelovige man in het dorp bleef achter in zijn huis en bad. Het water rees en hij ging naar de tweede verdieping toe. Toen hij God vroeg om hulp in zijn gebed kwam er een boot langs zijn raam. Een van de mannen in de boot riep naar hem dat ze voor hem gekomen waren hem te redden, de gelovige man echter glimlachte en zei:
“Bedankt, maar ik heb jullie niet nodig! Ik vertrouw op God, hij zal me wel helpen!”
De mannen schudde hun hoofden en roeiden verder.
Het water bleef stijgen en de man ging naar de zolder van zijn huis. Daar bleef hij bidden. Heel het dorp was nu zonder bewoners en alle reddingsteams waren verdwenen. Toen kwam er op miraculeuze wijze nog een boot voorbij.
“Blij dat we je gevonden hebben! Dit is je laatste kans, spring in de boot en je zult veilig zijn.”
En wederom stuurde de man hem weg.
“Ik vertrouw God, ik bid en hij zal me helpen, hij zal me redden van de verdrinkingsdood!”
Hij kon absoluut niet overtuigd worden.
Nog steeds steeg het water.
Uiteindelijk hoorde hij een zoem, dat gezoem werd steeds harder en het bleek een helikopter te zijn.
Iemand in de helikopter gooide een touw naar beneden en riep:
“Pak dat touw, dan trekken we je de helikopter in en zijn we hier weg! Snel, dit is je laatste kans! Als je blijft zul je verdrinken”.
Nog steeds bleef de man volharden in zijn gebed als enigste hulp en stuurde de helikopter weg. Even later kwam het water tot zijn kin, zijn neusgaten en uiteindelijk verdronk hij.
Na zijn dood ontmoette hij Petrus bij de poorten van de Hemel en was boos.
“Waarom ben ik gestorven? Ik had zo’n sterk geloof en ik heb de hele tijd gebeden om Gods hulp, waarom moest ik verdrinken?!”
Petrus krabte aan zijn hoofd en keek vertwijfeld:
“Tuurlijk, we kregen je oproep. God stuurde twee boten en een helikopter? Hoe komt het dat ze je niet bereikten?”

God is gewoon het meest in doodnormale dingen.

[spacy]

ik wil even 2 stukjes leiding (of juist niet) uit de Bijbel noemen

David en Batsheba, volgens mij was het echt niet Gods wil dat David op zo'n manier Batsheba toeeigende... goed God wist dat dit zou gebeuren , en heeft hieruit het koningsgelacht wel verder laten gaan. Maar dat is iets anders als Zijn leiding.

Waar je wel heel duidelijk Zijn leiding in ziet, is waar Josef in stilte van plan is van Maria te scheiden, waar dat dus echt niet Gods bedoeling was, en Hij juiste een engel er op uit stuurt om Josef op andere gedachten te brengen.

Ruth en Boaz vind ik ook een mooi verhaal waar 2 mijn inziens wel worden samengebracht.


of iets Gods leiding is geweest in het tot stand komen of het standhouden van een relatie vind ik in veel gevallen erg moeilijk te beoordelen, en daarbij is het handig voorzichtig zijn deze situaties bij een ander een uitspraak over te doen.
Als iemand dat in zijn eigen situatie Gods leiding wel ervaart, laat hem/haar daar dan dankbaar voor zijn, en als iemand het niet als zodanig ervaart heeft hij/zij daar ook alle redenen toe.

[Aragorn]

Waarom gaat iedereen er hier eigenlijk steeds vanuit dat Gods leiding altijd het persoonlijk goede voor ons inhoudt en dat het niet Gods leiding is als je het volledig vern**kt en daar ook geen positieve consequenties uit volgen?

[Raido]

Waarom gaat iedereen er hier eigenlijk steeds vanuit dat Gods leiding altijd het persoonlijk goede voor ons inhoudt en dat het niet Gods leiding is als je het volledig vern**kt en daar ook geen positieve consequenties uit volgen?

*roept in jubelstemming: zou de goede God iets slecht bewerkstelligen? dat zij verre!*

[spacy]

Waarom gaat iedereen er hier eigenlijk steeds vanuit dat Gods leiding altijd het persoonlijk goede voor ons inhoudt en dat het niet Gods leiding is als je het volledig vern**kt en daar ook geen positieve consequenties uit volgen?

omdat de mens sinds het begin van de schepping in zijn keuzes al de boel de soep in stuurt (netter nederlands)

Maar ben het wel met je eens dat waar Gods leiding is, het niet persee positieve gevolgen voor de mens hoeft te hebben.

Bijvoorbeeld net in vriendengroep hier gemerkt,
een meisje dat nogal in een negatieve spiraal zat, is er door een relatie weer heel erg boven op gekomen, die jongen heeft hier haar op allerlei manieren in gestimuleerd.
Maar het is uitgegaan, tot grote spijt van die jongen die er zo enorm veel moeite in had gestoken, en er vaak vrij weinig voor terug had ontvangen, in zijn ogen.
Nu heeft ze een nieuwe vriend.

Maar pas sinds kort kan hij er dankbaar op terug kijken, dat hoewel hij op het laatst door haar weg gestuurd is, hij zoveel voor haar heeft kunnen betekenen, en zij er in al die tijd zoveel beter van geworden is.

Dit is een stukje waarin ik dat dan zie als dat God deze jongen als instrument heeft gebruikt.