Cor schreef:Belijdenis doen is het op je nemen van de verantwoordelijk, die je ouders zijn aan gegaan bij de doop, daar zeiden ze "ja" op de doop vragen.
Dus die neem je over van je ouders.
Verder is het een belijden dat je voor een kerk kiest, - je stelt in een bepaalde leer, dus van die kerk waar je belijdenis doet, - je zet onder de tucht van een kerk, waar ieder gemeente lid je ook op aan mag spreken.
Maar het allerbelangerijkste is dat je voor de gemeente, kiest voor God, en je verdere leven aan hem wilt wijden.
Dit alles goed en wel, maar wat ik bedoel is :
Toen het belijdenis doen ingesteld werd, door wie dan ook, moeten ze dat toch gedaan hebben op bijbelse gronden en teksten kunnen aanwijzen waar op ze dat baseren ? Anders zou het een zuiver menselijke instelling zijn.
En je haalt nu een nieuw punt aan : "Je ouders zeiden "Ja" op de doopvragen.
Nu wil ik het even niet hebben over baby- of volwassendoop, maar ook dát kan ik niet vinden in de bijbel, dat kun je het beste zien bij de kamerling, als hij zegt : Wat is er tegen dat ik gedoopt wordt ? Dan zegt Filippus alleen : Indien gij van harte gelooft. Dus geen examen vooraf van een kerkeraad.
Ik heb zelf op jeugdige leeftijd ook belijdenis gedaan, omdat het zo hoorde als je de belijdeniscathechisatie doorlopen had.
Maar later ga je nadenken en je afvragen : Waar kan ik dat vinden in de bijbel, dat je dan meteen aan een kerk verbonden bent. Als je het begrip belijdenis doen al kunt vinden.
Bij ons in de gemeente komen regelmatig mensen die zich volwassen, door onderdompeling willen laten dopen, omdat ze dat de juiste manier vinden, maar toch Gereformeerd willen blijven en hun kerk niet willen
verlaten, en dat bij hun de gelegenheid daar niet voor is, natuurlijk met medeweten van hun dominee. Dat wordt dan toegestaan, omdat je bij ons door de doop niet automatisch lid van onze kerk wordt, maar voor een leven met God gekozen hebt, en daar doe je belijdenis van.
p.s Ik ben nu bij een Evang. Gemeente aangesloten.
.
