Berichtdoor parsifal » 05 jul 2003 00:01
Wilko,
In het dankgebed na de doop staat: “Wij danken en loven U dat Gij ons en onze kinderen … tot Uw kinderen aangenomen hebt.” Nu maakt dit niet dat ieder gedoopt mens automatisch in de hemel komt of automatisch echt Christen is. Maar het is wel hoe God ons ziet denk ik. Als je kijkt Hoe Christus over de kinderen spreekt, hoe Hij over Jeruzalem spreekt, als je kijkt hoe Paulus de kinderen er bij betrekt, als je kijkt naar de positie van kinderen in het oude testament, dan zie ik niet anders dan dat God de mens als Zijn kinderen benadert. Ik heb het idee dat ds Kievit een puur baptisten standpunt aanhangt, alleen doopt hij wel kinderen, maar het is in werkelijkheid compleet betekenisloos. Als God onze Vader wil zijn, mogen we Hem als Vader benaderen, want het gaat om Zijn wil. We moeten dit wel oprecht doen. Dus niet als een soort losse formule, waarbij God alleen sinterklaas is.
Het probleem wat ik zie is dat we met dit soort stukken (en ik weet niet of ze uit hun verband zijn gerukt) echt eerst iets in ons zelf kunnen gaan zoeken voor we naar een liefdevolle God toekunnen gaan. De hoogmoed noemt zichzelf dan nederigheid, maar het is het niet willen geloven dat God’s genade echt vrij is. Christus staat al klaar.
Even half off-topic: Wat me trouwens ook opvalt is dat men het willen van God in het doopformulier niet absoluut wil zien (terecht naar mijn mening) maar als het gaat om de wil van God met betrekking tot de zaligheid van een ieder, dan moet er opeens wel absoluut gekeken worden naar het willen (en niet absoluut naar allen). Dit is m.i. niet consequent.
Vaya con Dios,
parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
[...] "Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Als je er naar verlangt dat Hij jouwn Vader is...
