Moderator: Moderafo's
Wishori Wasesu schreef:Ik ben geen voorstander van het doneren van lichaamsdelen.
Voor mij is een voornamelijke reden die ik niet gehoord heb, de waarde die ik hecht aan de aanwezigheid en acceptatie van de dood als onderdeel van mijn leven en daarmee in het leven van anderen. Ik wil de dood niet stoppen of uitstellen als het daar de tijd voor is.
Dat betekent niet dat ik lijdelijk mijn leven wil ondergaan zonder mijn verstand te gebruiken in deze keuze, maar ik ben idealiter wel voor een begrenzing aan onderzoek en het onuitputtelijk zoeken naar oplossingen om mensen 'op te knappen' of het dan gaat om levensbelang of beperkingen.
Ik zie het verloop van mijn leven als mijn kans om Gods bedoeling daarmee te accepteren en doneren is voor mij persoonlijk geen mogelijkheid daarin.
Rianne88 schreef:Ben nog geen 18, maar wil wel gelijk zo'n geval invullen. Ze mogen van mij dan alles gebruiken, maar ik denk alleen dat ik mijn hersenen wil houden... Weet niet hoever ze daar mee zijn, maar vind dat een raar idee.
MrSokkie schreef:Wishori Wasesu schreef:Ik ben geen voorstander van het doneren van lichaamsdelen.
Voor mij is een voornamelijke reden die ik niet gehoord heb, de waarde die ik hecht aan de aanwezigheid en acceptatie van de dood als onderdeel van mijn leven en daarmee in het leven van anderen. Ik wil de dood niet stoppen of uitstellen als het daar de tijd voor is.
Dat betekent niet dat ik lijdelijk mijn leven wil ondergaan zonder mijn verstand te gebruiken in deze keuze, maar ik ben idealiter wel voor een begrenzing aan onderzoek en het onuitputtelijk zoeken naar oplossingen om mensen 'op te knappen' of het dan gaat om levensbelang of beperkingen.
Ik zie het verloop van mijn leven als mijn kans om Gods bedoeling daarmee te accepteren en doneren is voor mij persoonlijk geen mogelijkheid daarin.
Dat je je eigen dood niet wilt uitstellen kan ik begrijpen; als de tijd daar is, is de tijd daar. Maar waarom dat wil zeggen dat je je dood niet extra waardevol kan maken door het lijden van een ander te verlichten (die bijvoorbeeld een normaal leven kan leiden met een van jouw nieren) snap ik dan weer niet.
Wat je dan kan zeggen is dat je wel wilt doneren, maar niet wilt ontvangen.
Wishori Wasesu schreef:De nuance in mijn idee m.b.t. uitstellen, betekent dat ik in mijn geloof betrek dat God er naar mijn overtuiging verschil in maakt of iets nodig is of niet. Lijden moet nooit het laatste/hoogste woord krijgen, maar acceptatie van het bestaan ervan en de nood ervoor om daarin Gods bedoeling met ons te zien, is wel op zijn plaats, lijkt mij. Over een normaal leven in verhouding tot lijden, wil ik daarom geen uitspraak doen, want daar heeft God naar mijn idee alleen zicht op. Niet doneren is voor mij daarom een manier om te laten blijken dat ik dit leven niet, maar alleen het eeuwig leven boven de dood stel. Is het dan niet onnodig lijden? Ik kan geen volmondig ja of nee zeggen, maar ik sluit nee niet uit.
MrSokkie schreef:En zoals ik al zei: dat je een doel probeert te zien in je eigen lijden is nastrevenswaardig; echter die lijn kan je mijns inziens niet doortrekken naar het lijden van een ander. Daar heeft God misschien ook wel een doel mee, maar dat plan kan ook zijn jou te bewegen tot een daad van naastenliefde. Zomaar tegen een nierpatiënt zeggen: "Ik ga je niet helpen want God heeft een plan" dat lijkt me nou niet echt de bedoeling.
amigo schreef:nee tuurlijk niet jij wel?
MrSokkie schreef:Wishori Wasesu schreef:Ik geloof dat het wel zo simpel mag zijn.
Als het dan toch zo simpel is... dus als jij iemand op straat een hartaanval ziet krijgen bel jij niet 112, want je zou eens tegen Gods plan ingaan?
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 17 gasten