Ik vind je visie heel interessant, Klaas, maar ik vraag me af: is het dus onmogelijk dat de wetenschap bewijzen levert voor dingen die niet overeenkomen met ons geloof? Zonee, wat doe jij daar dan mee? blijf je geloven of pas je je geloof aan aan de wetenschap?
Omdat ik denk dat e.e.a. daar een beetje afleidt van de oorspronkelijke discussie en omdat dit m.i. vragen zijn die wel wat aandacht verdienen wijdt ik er maar een apart onderwerp aan.
Disclaimer voor een ieder die dit leest: Let op! Ik ga niet vertellen hoe alles in elkaar zit. Ik geef slechts mijn mening. Het staat je dus volledig vrij om met me van mening te verschillen. Ik hoop echter wel dat we daar dan beargumenteerd over kunnen discussiëren en niet blijven steken in loze kreten.
De eerste vraag is dus of de wetenschap bewijzen kan leveren voor zaken die strijdig zijn met ons geloof. Mijn eerste reactie is dan: dat hangt er maar vanaf wat je gelooft. Dat lijkt misschien een beetje flauw maar ik denk dat daar wel een groot verschil in zit als we naar verschillende christenen kijken. Een belangrijk punt daarin is je visie op de bijbel.
In reformatorisch en evangelisch Nederland dien je tegenwoordig geloof ik te geloven dat de bijbel onfeilbaar is. Die onfeilbaarheid moet dan ook nog eens een letterlijke onfeilbaarheid zijn. Niet alleen t.a.v. geloofszaken kunnen we aan op de bijbel; alles wat in de bijbel staat dienen we letterlijk te nemen. Dat houdt ook in dat als de bijbel uitspraken doet over natuurwetenschappelijke zaken dit wetenschappelijk correct is. Belangrijkste voorbeeldje in dezen is uiteraard de schepping. Volgens bovenstaande visie dient deze letterlijk in zes dagen van 24 uur te hebben plaatsgevonden.
Het zal duidelijk zijn dat je met zo'n visie nogal eens oploopt tegen de resultaten van de wetenschap. Hoewel je de claims van sommige wetenschappers wel eens met een korreltje zout moet nemen omdat ze uitspraken doen die volledig buiten hun vakgebied vallen, kun je niet ontkennen dat de resultaten van de wetenschap nogal eens op gespannen voet staan met de bijbel. Tenminste, als je de bijbel leest zoals hierboven beschreven. Hoe je, als je deze visie aanhangt, om dient te gaan met de bijbel lijkt me duidelijk. Hoe je echter om dient te gaan met de wetenschap blijft echter moeilijk. Vaak zie je dan ook dat mensen blijven steken in een soort ontkenningsfase: het is allemaal toch niet waar...
Persoonlijk geloof ik niet in een dergelijke letterlijk nemen van de bijbel. Ik geloof niet dat je persé moet geloven in een schepping van 6x24uur of in een aarde die op pilaren rust en evenmin in een zon die om de aarde draait. Enerzijds vind ik voor een dergelijk moeten nl. geen aanleiding in de bijbel (de bijbel claimt nergens een encyclopedie te zijn) en anderzijds weet ik me gesteund door de kerkgeschiedenis (denk aan conflict rond Galileï).
Als het gaat om de zintuiglijk waarneembare werkelijkheid hecht ik veel waarde aan de uitkomsten van wetenschappelijk onderzoek. Ik geloof echter dat de werkelijkheid niet beperkt is tot wat waarneembaar is. Ik geloof in een werkelijkheid achter de werkelijkheid, een soort geestelijke werkelijkheid. Ik denk dat de bijbel ons juist informeert over die geestelijke werkelijkheid. En ik geloof dan ook dat de bijbel ons wat dat betreft betrouwbare informatie geeft. Het zal duidelijk zijn dat ik met deze houding de wetenschap met veel minder scepsis bekijk. Helaas menen sommige wetenschappers ons ook het e.e.a. te kunnen vertellen over die geestelijke werkelijkheid. Als dat gebeurt moet je m.i. echter altijd errug voorzichtig zijn

Een ander aspect wat ik even aan wil stippen zijn de wonderen. Vaak wordt gedacht dat deze ook in strijd zijn met de wetenschap. Het is immers wetenschappelijk bewezen dat water niet in wijn kan veranderen en dat dode mensen niet levend kunnen worden? Moet ik, met het gezag dat ik toeken aan de wetenschap, dan ook maar stellen dat we dit soort verhalen niet letterlijk moeten nemen? Ik geloof van niet. De wetenschap stelt dat er natuurwetten zijn en het kenmerk van deze wetten is dat de natuur zich eraan houdt. Wonderen zijn echter zaken die dwars tegen die wetten ingaan en zijn daarom, volgens veel wetenschappers, onmogelijk. Hier wreekt zich echter het feit dat de wetenschap zich (terecht) aleen bezighoudt met de 'zichtbare' werkelijkheid. De fout die gemaakt wordt is nl. niet dat een eventuele onzichtbare werkelijkheid buiten beschouwing gelaten wordt, maar dat het bestaan ervan ontkend wordt. Juist in deze onzichtbare werkelijkheid (God) ligt volgens christenen de oorzaak van wonderen. Met andere woorden: de wetenschap kan aantonen dat de natuur zich in principe altijd houdt aan de natuurwetten maar ze kan niet aantonen dat er niet 'van buitenaf' kan worden ingegrepen in onze werkelijkheid.
Ik voel dan ook geen enkele aandrang om op basis van wetenschappelijk onderzoek mijn geloof in b.v. de opstanding aan te passen. Ook achtik het niet onmogelijk dat iemand 3 dagen in een walvis zit. Het is echter een heel andere vraag of dit, omdat het mogelijk is, ook daadwerkelijk zo gebeurd is. Maar dat is een heel andere vraag waar we wellicht later nog aan toe komen.
Klaas