Omega schreef:De grootste groep mensen wil gewoon kerk kunnen zijn zonder gestoord te worden door gesteggel in de hogere regionen.
Daardoor heeft de PKN in deze vorm kunnen ontstaan, omdat iedereen zich louter met zijn eigen toko bemoeide en fanatieke progressieven zich opwerkten tot afgevaardigden in classes en synode. Dat is overigens ook het verwijt dat ik veel HHK-gemeenten maak. Zij hebben het vaak volledig laten afweten als het gaat om het sturen van afgevaardigden naar de meerdere vergaderingen.
En hadden bovendien blijkbaar geen enkel idee van wat al bijna 200 jaar de toegestane praktijk was binnen de NHK. Nu is er dan het
de jure argument dat volgens de papieren (de 3 formulieren van enigheid) al die vrijzinnigheid niet mag, maar al in 1816 (!), bij de eerste toespraak van de synodevoorzitter na het van kracht worden van het Algemeen Reglement, werd aangegeven dat het synodebestuur niet van zins was om trouw aan die belijdenis af te dwingen. Dit beleid is de hele 19e en 20e eeuw van kracht gebleven, met als gevolg de scheuringen van 1834, 1886 en 2004. De onwil en het onvermogen van de kerkleiding om de belijdenis van de kerk serieus te nemen, heeft ervoor gezorgd dat
de facto de NHK vrijzinnig was.
Dat men er nu genoeg van heeft dat de kerk nu ook de jure uit de band springt, zou je dan kunnen opvatten als de druppel die de emmer doet overlopen, maar principieel ben je dan denk ik niet zoveel anders bezig dan degenen die er in 1834 en 1886 al uitstapten. Overigens heb ik daar best begrip voor (ik kom zelf uit een afgescheiden nest

), al kies ik er voorlopig voor om het nog even in die zieke PKN uit te houden, omdat daar ondanks alles Gods Woord ook nog onverkort verkondigd wordt.
Omega schreef:Als je op deze manier in een organisatie het lidmaatschap aan je voormalige gemeenteleden niet eens gunt, dan vind ik wel dat het triest met de gereformeerde bond is gesteld.
Waarom denk je dat de GB uiteindelijk toch vrij vlot de PKN in stapte? In de HHK zou ze geen enkel bestaansrecht meer hebben, met alle personele en bestuurlijke gevolgen vandien. Het schijnt dat bondszetels heerlijk zacht zitten.
Puur getalsmatig: als het gehele GB-smaldeel zich bij de HHK had aangesloten, dan zaten degenen die nu in de bondszetels zitten, nu ook in de bestuurszetels van de HHK (omvang totale GB in de PKN: ca. 400.000 leden, die van de HHK: 70.000 leden, dus reken maar uit).
Nu kan dat natuurlijk liggen aan de inferieure kwaliteit van de bestuurszetels van de HHK (;)), maar me dunkt dat het lokkertje van synodepreases van de HHK zijn (het machtsdenken), niet de doorslaggevende faktor in het geheel was. Want binnen de PKN heeft de GB nu eenmaal minder te vertellen dan wanneer dit hele gedeelte van de voormalige Hervormde Kerk zich bij de HHK had aangesloten.
Laten we eerlijk zijn: de enige reden waarom de GB gescheurd is in de HHK en een smaldeel in de PKN, is een verschillende kerkvisie. Niets meer en niets minder. Die verschillende kerkvisie is er overigens ook al lang in de geschiedenis van de GB geweest: in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw is daar dacht ik ook al de nodige strijd over geweest binnen de bond. Daar komt nogeens bij dat de bond in de aanloop naar de kerkfusie kerkpolitiek gezien een scheve schaats heeft gereden, wat niet heeft bijgedragen aan haar geloofwaardigheid.
Speedy schreef:Waarom zou je nog samenwerking willen als er uit gesproken meningen zijn vanuit de Gereformeerde Bond.
Het volgende staat in het ND van 4/10/2005 "De Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk heeft schriftelijk laten weten te erkennen dat de Hersteld Hervormde Kerk de gereformeerde belijdenis als grondslag heeft, maar dat het op korte termijn uitnodigen van andere afgevaardigden strijdig is met de doelstelling van het COGG, namelijk de eenheid van kerken bevorderen."
en "Algemeen-secretaris P.J. Vergunst van de Gereformeerde Bond vindt dat er ,,iets wringt'', wanneer de Hersteld Hervormde Kerk bij het COGG zou aanschuiven. ,,Het COGG is een platform dat gericht is op kerkelijke eenheid. Die doelstelling is verder weg gekomen, nu er een nieuw kerkgenootschap bijgekomen is."
Als je op deze manier in een organisatie het lidmaatschap aan je voormalige gemeenteleden niet eens gunt, dan vind ik wel dat het triest met de gereformeerde bond is gesteld. De Gereformeerde Bond zou toch DE gesprekspartner moeten zijn, maar het lijkt er op dat de ware aard van het beestje boven het grasveld begint uit te komen.
Dit lijkt me een kwestie van timing en niet een principekwestie. Het lijkt me weinig vruchtbaar om in een tijd van kerkscheuring samen deel uit te maken van hetzelfde contactorgaan dat nota bene kerkelijke eenheid binnen de gereformeerde gezindte op het oog heeft. Het zou beter zijn om daar even mee te wachten, totdat het stof weer een beetje neergedwarreld is. Een kwestie van timing dus.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)