misbruik in je jeugd

[Dorothee]

Hallo allemaal,

Ik ben nog maar net hier op het forum, maar ik wil jullie toch wat vragen.
Zijn er hier misschien mensen die, net als ik, te maken hebben gehad met sexueel misbruik in hun jeugd (of die er misschien nog mee te maken hebben?)
Zelf ben ik nog maar net bezig met de verwerking hiervan (ben nu 22) en ik heb gemerkt dat het me helpt om er met anderen over te praten, hoe moeilijk ik dat ook vind.
Zelf ben ik misbruikt van m'n 8e tot m'n 14e.
Nu is er gelukkig helemaal geen sprake meer van, maar loslaten kan ik het nog niet. Het spookt nog steeds door m'n hoofd, zonder dat het een rustig plekje heeft.
Misschien kunnen we ervaringen met elkaar bespreken?

Ik zou het erg fijn vinden!

Groetjes, Dorothee

[joris]

Sterkte ermee! Dat zal een moeilijke tijd voor je zijn. ik ga niet met bijbelteksten gooien want die zeggen je in een moeilijke tijd vaak iets heel anders dan mensen zonder moeilijke tijd.
Dus ik wens je Gods liefde en nabijheid toe. En ik hoop en bidt dat je met je moeiten naar JEzus gaat. LEg alles voor zijn troon neer, Hij zal je last en smaad en pijn dragen.

[Ikke21]

Dorothee echt heel veel sterkte ermee, het zal niet makkelijk voor je zijn om hier altijd over te praten. Nogmaals heel veel sterkte

[chaja]

Sterkte Dorothee,

Geef niet op als het ondragelijk lijkt... het duurt en duurt, maar op een dag kan je leven zonder dat het je beheerst. Dapper van je dat je het onderwerp hier aansnijdt. Er zullen er hier vast ook wat meer rondzweven.

groetjes chaja

[Jootje]

Ik heb er zelf (gelukkig) nooit mee te maken gehad, maar tijdens mijn werk kom ik geregeld in aanraking met de gevolgen ervan.
Ik hoop dat je het een plek in je leven kunt geven, en dat je er mee om leert gaan. Inderdaad is hierover praten heel belangrijk! Ga niet jezelf op zitten vreten en alles opkroppen!

Ik wens je heel veel sterkte toe!

Jootje

[Dorothee]

Bedankt voor jullie reacties! Gewoon het feit te weten dat ik ergens m'n verhaal kwijt kan is al een steun voor me.
Zo het onderwerp aansnijden roept ook al wel een heleboel reacties bij me op, gevoelens, gedachten enz. maar ik weet dat het erbij hoort. Ik moet er door heen.
Maar nogmaals bedankt!

Groeten, Dorothee

[meschianza]

Veel kracht toegwenst Dorothee!
Gelukkig heb ik geen idee wat jij hebt moeten doormaken. Het maakt me wel zo woedend, verdrietig en machteloos!! Ik hoor dit zoveel te veel in mijn omgeving. Ik hoop dat je iemand vind met wie je je pijn kan delen.

Ik bid voor jou en voor al die moedige kinderen bij wie hun kwetsbaarheid zo wordt geschonden.

[Omega]

Hoi Dorothee,

Je kunt je verhaal of je vragen hierover ook (anoniem) kwijt bij een van onze predikanten of onze maatschappelijk werkster, mevrouw Van Bodegraven. Inmiddels hebben we over dit onderwerp meer vragen gekregen: zie de vragenrubriek.

Veel sterkte toegebeden.

[Chloë]

Ha Dorothee,

ik kan je niet helpen vanaf hier, maar ik wil je zeggen dat ik voor je bid.
En zoek alsjeblieft een psycholoog!! Je zult zeggen dat het niet helpt maar ik weet (deels uit ervaring, al ben ik niet misbruikt in m'n jeugd) dat zo'n persoon heel goede therapie kan geven om dingen te verwerken.

Heel veel sterkte toegewenst,

liefs,
Chloë

[joris]

www.koinonia.nl

[Dorothee]

Hallo allemaal,

Ik zal weer even verder praten. Ik heb nu inderdaad een aantal gesprekken gehad bij een psychologe. In het begin vond ik dat wel heel moeilijk. Ik schaam me nog best wel om te vertellen wat er met mij gebeurd (gedaan) is. Maar het helpt me wel, ook al om me minder schuldig te voelen en te kijken hoe ik verder kan leven zonder dat het gebeurde me teveel beinvloedt.
Dus Joris, bedankt voor de link, maar het is niet nodig. De psych. waar ik nu ben is niet christelijk, maar ik ervaar dat nu nog niet echt als een probleem. Af en toe zit ik wel met de vraag waarom God dit allemaal heeft laten gebeuren, maar gelukkig kan ik daar met mensen over praten.
Er is in de afgelopen tijd al zoveel bij me naar boven gekomen, ik denk dat het maar goed is dat ik dat van te voren niet allemaal geweten heb. dan had ik er misschien nooit aan durven beginnen...

Groeten, Dorothee

[joris]

nogmaals: sterkte en ik bidt voor je.

[Evelien]

Hallo allemaal,

Ik zal weer even verder praten. Ik heb nu inderdaad een aantal gesprekken gehad bij een psychologe. In het begin vond ik dat wel heel moeilijk. Ik schaam me nog best wel om te vertellen wat er met mij gebeurd (gedaan) is. Maar het helpt me wel, ook al om me minder schuldig te voelen en te kijken hoe ik verder kan leven zonder dat het gebeurde me teveel beinvloedt.
Dus Joris, bedankt voor de link, maar het is niet nodig. De psych. waar ik nu ben is niet christelijk, maar ik ervaar dat nu nog niet echt als een probleem. Af en toe zit ik wel met de vraag waarom God dit allemaal heeft laten gebeuren, maar gelukkig kan ik daar met mensen over praten.
Er is in de afgelopen tijd al zoveel bij me naar boven gekomen, ik denk dat het maar goed is dat ik dat van te voren niet allemaal geweten heb. dan had ik er misschien nooit aan durven beginnen...

Groeten, Dorothee

De eerst aantal gesprekken zijn ook het moeilijkst. Maar later ga je het ervaren als een fijn en goede gesprekken. Het heeft zijn tijd nodig. Je moet een beetje elkaar leren aanvoelen en iemand (psyc.) in vertrouwen te nemen.

[Dorothee]

Nou, inderdaad Evelien. en ik kijk toch altjd eerst even de kat uit de boom! Eerst eens even kijken of zij wel iemand is aan wie ik mijn verhaal wil vertellen en bij wie ik bang, boos of verdrietig durf te zijn. Maar nu gaat het gelukkig goed.

[Evelien]

Het heeft bij mij ook een poos geduurd voordat ik een psych. kon vertrouwen.