~dansen op papier~

[Ness]

Tekening

Wat kleuren,
wat lijnen,
moeizaam aangebracht.

Een glimlach, ze straalt
werkt langzaam,
tong tussen de lippen,
voor haar
krijgt het vorm.

Wat denkt ze,
wat ziet ze
dat ze wil vasthouden
op papier?

Ze kijkt rond
ziet me staan
het is af, zegt ze,
kom kijken!
Een lach als ik kom.

Uitgestoken handjes
geven me
haar tekening.

(Zo, weer een wat vrolijker gedicht... )

[Ness]

Vuurvogel

Dans vuurvogel,
dans.

Vlieg vlammend
om me heen.

Speel een spel
met me, vuurvogel.

Sneller dan
mijn benen kunnen.

Dans met me,
vuurvogel.

Dans door
mijn leven, vrolijk me op.

Dans als een vurige schicht
door het donker.

Vuur me aan vogel:
'dans, meisje, dans!'

[Ness]

Zwanenzang

Dans en wees vrolijk
maar mijn voeten
zijn gebroken
en mijn hart
vertrapt.

Zing dan, lach dan
maar mijn zingen
is een klaagzang
en mijn lach
is dood.

Hoe kan ik dansen,
vrolijk zijn
als mijn vleugels
zijn geknakt
mijn hart
langzaam sterft?

Ja, ik zing
de zwanenzang
en sla met mijn
bloedende vleugels
tevergeefs de lucht
ik val!

Stervende vogel
in het water
bloed vermengd
met zoute tranen
kleurt de golven
zwart.

(Dit is voorlopig weer de laatste die ik post, ik las mijn gedichten weer eens na en toen leek het me leuk om deze gedichten hier te posten, vandaar ineens die berg tegelijk.)

[Ness]

Wat een stilte hier... Nou ja, mijn nieuwste gedicht:

Eenzaam

Daar,
diep
is vriendschap
maar
te diep.

Ver weg,
een afstand,
vertrouwdheid
maar
te ver.

Gebroken lach,
verstilde handen,
kou.
Reik me dan
de warmte aan.

Warm kloppend hart,
en snijdende eenzaamheid.
Zie me toch.
Vraag, en ik geef je.
Maar vraag!

[Stefanus]

Nou dan post ik ook maar weer es wat

Regen

Een regenachtig straatje met
natte stenen glanzend
in een zon achter de grijze wolken
alleen een man met
paraplu en lange jas
die vlug de straat uit rent
beweegt het monotone beeld
dat mijn gedachten
liet staren totdat de mist
daar, even verderop
mijn blik opslokt

[Ness]

Regen

Een regenachtig straatje met
natte stenen glanzend
in een zon achter de grijze wolken
alleen een man met
paraplu en lange jas
die vlug de straat uit rent
beweegt het monotone beeld
dat mijn gedachten
liet staren totdat de mist
daar, even verderop
mijn blik opslokte

Mooi! maar dat wist je al...

[Stefanus]

tsss thnx

Kindertijdelijk

Wat is er mooier dan de kindertijd
de tijd van speelgoed, strijd en eerlijkheid
van het versieren van de straat met stoepkrijt
de mooiste tekening als wapenfeit

De driewielers met hun rammelend geluid
en pijn van een geschaafde huid
de bank was omgebouwd tot een kajuit
het spel was 's avonds alweer uit

Fantasie tot aan de horizon
die alle twijfel gemakkelijk overwon
hoewel de wereld toch niet verder kon
dan school, de speeltuin of anders het gazon

De klei tot vreemde poppetjes omkneden
gevolgd door ruzie om pietluttigheden
vergeving vragen in eenvoudige gebeden
nadat men aan elkaar de fouten had beleden

[Bertus87]

Een zuivere gedachtenstem

Een kinderstem
Vervult de ruimte
Zo zuiver als de sneeuw
Zo zacht als het ruisen van de zomerwind

In gedachten zie ik jou daar zitten
De handjes gevouwen
Aan de rand van het bedje
Biddend met ons kind

En zuiver klonk het:
“Ik ga slapen, ik ben moe”
En voor het woordje “amen” had geklonken
Was ik reeds door jou in mijn gedachten verzonken

[kurtyo]

My endless love
just was never enough

[Raido]

Titelloos

Hier lig ik
eenzaam
met mijn gezicht grof grind
alleen ben ik
met de wind

Mijn hand rust op ijzer
koud
lig ik deel op beton
is dit mijn fout?
niemand keek naar mij om

Het ijzer begint te zingen
rustgevend
ik hoor en voel het komen
onoverkoombaar
lig ik daar

Dan is het er
en ik niet meer

[JialiKelly]

Stefanus, fijn gedicht. Het voert een beetje weemoedig terug naar mn kindertijd. Wat waarschijnlijk ook je bedoeling was

[kurtyo]

tsss thnx

Kindertijdelijk

Wat is er mooier dan de kindertijd
de tijd van speelgoed, strijd en eerlijkheid
van het versieren van de straat met stoepkrijt
de mooiste tekening als wapenfeit

De driewielers met hun rammelend geluid
en pijn van een geschaafde huid
de bank was omgebouwd tot een kajuit
het spel was 's avonds alweer uit

Fantasie tot aan de horizon
die alle twijfel gemakkelijk overwon
hoewel de wereld toch niet verder kon
dan school, de speeltuin of anders het gazon

De klei tot vreemde poppetjes omkneden
gevolgd door ruzie om pietluttigheden
vergeving vragen in eenvoudige gebeden
nadat men aan elkaar de fouten had beleden

Ik vind de eerste twee coupletten erg sterk, van het derde couplet vind ik de eerste twee zinnen erg sterk. De laatste twee iets minder, en zeker de laatste valt een beetje buiten de boot.
Het laatste couplet vind ik te 'lang(dradig)'...
Over het algemeen wel een fijn gedicht!

[Bertus87]

De Zon

Langzaam laat hij zich zien.
Zijn stralen doorbreken
de meest dichte mist die als
een deken over ’t veld hangt.

Langzaam richt hij zich op.
Feller worden zijn stralen
de warmte word gevoeld
tot in het uiterst einde der wereld.

Hij verkwikt mens en dier
en doet gezondheid verbeteren.
Als hij bij het keerpunt is
zakt de Gouden bal weer.

Om vele uren later
z’n gezicht weer te laten zien
en zo gaat dat door,
totdat de aarde niet meer is.

Soms komt er even tussendoor,
een schaduw voor,
maar door de kracht van het licht
breekt hij even later weer door

Het licht valt op het hart van het heelal
Waar alles is verdorven,
totdat er een Nieuwe Hemel
en een Nieuwe Aarde komen zal

[Javaca]

HEAVEN


Er hangt een handvat aan de hemel,
gevest in de lucht.
Een handvat aan de hemel,
ik pak het op de vlucht.

Angst wurgt zich rond mijn nek
Stille pijn
Zwijgend verdriet

Bang voor alles
Sta ik op de stille weg
Bang voor mijzelf
Sta ik naast de oude fiets
Bang voor de toekomst
Toch zegt de oude niets
Bang voor het vertrek
Geeft het donker verkoeling
Bang voor de terugkeer
Angst en zorgen,
ik hang ze op.
Aan een handvat aan de hemel.
Mij is het te zwaar.

Laf

© Jaap van Clepel
23 augustus 2005

[kurtyo]

Dubbel

Daar zat hij dan,
door iedereen gehaat.
En hij lachte,
zijn tanden bloot.

Daar liep hij dan,
door iedereen bekeken.
En hij danste,
zijn eigen dans.

Daar sprong hij dan,
door niemand gezien.
En hij miste,
zijn laatste kans.

Daar lag hij dan,
door niemand gemist.
En hij huilde,
ja, hij huilde zichzelf dood.