Hoe ga je als Christenen om met IVF/ICSI?

[Aragorn]

Natuurlijk zijn facelifts e.d. iets heel anders en mi. ook veel ziekelijker dan een kinderwens. Maar toch, ook ivf past in een cultuur van: wij willen alles kunnen en zo nodig de natuur naar onze hand zetten om onze behoeften maar bevredigd te zien. Ik heb er in principe niet zoveel op tegen, maar ik vraag me wel af of de overheid dit moet vergoeden.

Maargoed, ik vind het ook geen ramp als het wel gebeurt hoor.

[habibi]

Natuurlijk zijn facelifts e.d. iets heel anders en mi. ook veel ziekelijker dan een kinderwens. Maar toch, ook ivf past in een cultuur van: wij willen alles kunnen en zo nodig de natuur naar onze hand zetten om onze behoeften maar bevredigd te zien. Ik heb er in principe niet zoveel op tegen, maar ik vraag me wel af of de overheid dit moet vergoeden.

Maargoed, ik vind het ook geen ramp als het wel gebeurt hoor.

stel ik jouw de vraag: wat heb je liever...
-dat de overheid abortus volledig vergoed?
-dat de overheid ivf volledig vergoed?

[André]

Natuurlijk zijn facelifts e.d. iets heel anders en mi. ook veel ziekelijker dan een kinderwens.

Met een klein beetje verkeerde wil, zou je kunnen lezen uit jou betoog dat een kinderwens opzich ook enigszins ziekelijk is?
Misschien is dit niet zo'n gelukkig woordkeus naar mensen toe die veel moeite hebben met het niet kunnen krijgen op de natuurlijke weg van een kind......?

[André]

Nu is dat natuurlijk weer iets anders dan het krijgen van kinderen, maar om de gemeenschap nu te laten betalen omdat sommige mensen die ze niet kunnen krijgen zo graag kinderen willen.. ik denk dat er veel belangrijker dingen zijn.

Zoals b.v. een dotter behandeling voor een van je bekenden?
Dit is natuurlijk grote onzin, want als het gaat om wat de gemeenschap betaald, kan er beter helemaal geen ambulance meer uitrukken, toch?

[Aragorn]

Natuurlijk zijn facelifts e.d. iets heel anders en mi. ook veel ziekelijker dan een kinderwens.

Met een klein beetje verkeerde wil, zou je kunnen lezen uit jou betoog dat een kinderwens opzich ook enigszins ziekelijk is?
Misschien is dit niet zo'n gelukkig woordkeus naar mensen toe die veel moeite hebben met het niet kunnen krijgen op de natuurlijke weg van een kind......?

Hm, laat ik dan maar hopen op jullie goede wil, want zo bedoelde ik het niet.

Zoals b.v. een dotter behandeling voor een van je bekenden?
Dit is natuurlijk grote onzin, want als het gaat om wat de gemeenschap betaald, kan er beter helemaal geen ambulance meer uitrukken, toch?

Nou, dat vind ik nogal een verschil. We betalen met elkaar voor algemene voorzieningen als de ambulance en de gehele gezondheidszorg. Het krijgen van kinderen heeft echter niet direct iets te maken met ziekte en gezondheid, evenmin als een facelift.

[André]

Misschien moeten we het aspect psychische (on)gezondheid ook niet over het hoofd zien in dezen.

[Aragorn]

Eh, vind je het niet een beetje overdreven om verdriet over een niet-vervulde kinderwens al onder psychische gezondheid scharen? Je kunt veel lijden en rouw hebben terwijl je psychisch kerngezond bent lijkt me..

[André]

Eh, vind je het niet een beetje overdreven om verdriet over een niet-vervulde kinderwens al onder psychische gezondheid scharen? Je kunt veel lijden en rouw hebben terwijl je psychisch kerngezond bent lijkt me..

Idd het kan beiden.
Misschien komt het ook dat je beide mogelijkheden kent uit je omgeving, daarom schreef ik ook 'niet over het hoofd zien' het behoort wel tot de mogelijkheden.
En verdriet kan idd heel goed en heel lang worden weggestopt veelal, tot dat soms de bom barst.
Hoe kwam ik hier op, ooja dan wordt het als nog duur voor de gemeenschap.

[Klaas]

Je kunt je vanuit christelijk oogpunt natuurlijk wel afvragen of mensen wiens wereld instort als ze geen (eigen) kinderen kunnen krijgen het best geholpen zijn met IVF...

[Riska]

Je kunt je vanuit christelijk oogpunt natuurlijk wel afvragen of mensen wiens wereld instort als ze geen (eigen) kinderen kunnen krijgen het best geholpen zijn met IVF...

Je moet er dan ook wel bij bedenken, dat in veel kerken het er gewoon bij hoort om kinderen te krijgen (ik zeg het een beetje kort-door-de-bocht, maar je begrijpt wel wat ik bedoel).
Ik ken iemand die na een jaar, na twee jaar kinderloosheid telkens gevraagd werd of er nog geen kind op komst was... Ze is in een diepe drepessie terecht gekomen. Waarom al die mensen om haar heen wel en waarom onthield God haar de kinderzegen... niet gelovig genoeg?
Nee, uiteindelijk heeft zij niet gekozen voor IVF, maar zich neergelegd bij haar kinderloosheid. Tot op de dag van vandaag is het een stil verdriet. Ze kan er goed mee omgaan, maar als er weer een kindje geboren wordt, gedoopt wordt, is ze een dag van slag.
Zou een christen dan niet mogen overgaan tot IVF?
Is het niet net als bij zoveel dingen dat wij gebruik mogen maken van de vooruitgang in de medische wetenschap, om maar wat te noemen. Doen we toch ook bij ernstige ziekten? (waarbij ook steeds meer gebruik wordt gemaakt van wetenschappelijk onderzoek).
Als het dan toch niet lukt heb je alles gedaan wat menselijkerwijs in je vermogen lag.
Ik denk in feite dat niemand mag oordelen over de kinderwens in hoever je daarin wil gaan - want alleen die ouders die kinderloos zijn en blijven weten hoe diep dit verdriet zit (kan zitten).

[Aragorn]

Ho, ik heb nooit gezegd dat IVF niet zo mogen, alleen dat ik twijfel of het vergoed zou moeten worden. Dat is net iets anders.

Ik weet overigens niet of het een opdracht is om 'alles te doen wat menselijkerwijs mogelijk is', het komt wel een beetje over alsof je dat vind (maar ik kan me vergissen natuurlijk).

Ik ben het ook met Klaas eens; als IVF op die manier een gerechtvaardigde plaats in het pakket zou moeten verwerven lijkt me dat meer een vorm van symptoombestrijding.

[habibi]

Ho, ik heb nooit gezegd dat IVF niet zo mogen, alleen dat ik twijfel of het vergoed zou moeten worden. Dat is net iets anders.

Ik weet overigens niet of het een opdracht is om 'alles te doen wat menselijkerwijs mogelijk is', het komt wel een beetje over alsof je dat vind (maar ik kan me vergissen natuurlijk).

Ik ben het ook met Klaas eens; als IVF op die manier een gerechtvaardigde plaats in het pakket zou moeten verwerven lijkt me dat meer een vorm van symptoombestrijding.

dan is abortus ook een symptoombestrijding. want deze word volledig vergoed en ja als je ongewenst zwanger ben dan bestrijd je ook maar het symptoom. is goedkoper voor de regering dan ivf vergoeden. dus vandaar dat ik jouw ook deze vraag stelde van wat heb je liever?!

[Aragorn]

Tja.. moet ik echt kiezen? Ik ben niet zo'n hele grote voorstander van abortus an sich eigenlijk, dus dat hoeft van mij niet perse makkelijker gemaakt te worden door het te vergoeden.

Met IVF an sich heb ik geen moeite, dus dat is een beetje een ander verhaal.

[Klaas]

Zou een christen dan niet mogen overgaan tot IVF?

Ik weet niet of je dat uit mijn korte reactie haalde, maar dat is iig niet wat ik wilde zeggen. Ik vroeg me af of het toestaan / aanbevelen van IVF wel de meest wenselijke reactie is als iemands geluk gegrond is op het al dan niet krijgen van kinderen. Hebben we juist als christenen niet de boodschap dat ons geluk niet op dergelijke zaken gebaseerd is?

Is het niet net als bij zoveel dingen dat wij gebruik mogen maken van de vooruitgang in de medische wetenschap, om maar wat te noemen. Doen we toch ook bij ernstige ziekten? (waarbij ook steeds meer gebruik wordt gemaakt van wetenschappelijk onderzoek).

Maar dat wil toch niet zeggen dat er geen grenzen zijn? Alles wat technisch gezien mogelijk is is toch niet moreel verantwoord? Het valt me op dat in de hele discussie eigenlijk bijzonder weinig wordt ingegaan op b.v. het ‘weggooien’ van bevruchte eicellen. Me dunkt dat dat toch een behoorlijk ethisch thema is. Stappen we daar niet te makkelijk overheen? Hanteren we t.a.v. abortus en IVF verschillende normen als het gaat om het begin van het leven?

Ik denk in feite dat niemand mag oordelen over de kinderwens in hoever je daarin wil gaan - want alleen die ouders die kinderloos zijn en blijven weten hoe diep dit verdriet zit (kan zitten).

Oordelen en oordelen is twee. Kijk eens naar het andere uiterste: een jong meisje dat in een (voor haar) uitzichtsloze situatie besluit een abortus te ondergaan. Dienen we een veroordelende houding aan te nemen tegenover zo’n meisje? Me dunkt dat dat erg onchristelijk zou zijn. Maar dat wil toch niet zeggen dat we de keuze van het meisje dan ook direct goedkeuren?

[Katlheen]

Vrienden van mij willen absoluut geen kinderen, en hij heeft zich dan ook laten sterilliseren. Wordt dat trouwens vergoedt...?

En IVF en dat soort kunstgrepen, ik kan er geen zinnig woord verder over zeggen, ik wil geen kinderen en heb die wens ook totaal niet. Misschien over een aantal jaar ofzo. Maar als ik dan een kinderwens zou hebben, en het zou niet lukken...tja...dan zou ik misschien ook overgaan op IVF. Maar het blijft lastig dit onderwerp.