Lusteloos gevoel

[Hans]

Soms heb ik het idee dat alles wat ik maar doe maar een beetje zinloos is. Dan zou ik mijn computer het liefst het raam uitgooien. Al weet ik dat het onzin is, omdat ik er op andere momenten weer heel veel gemak van heb. Ik voel me lusteloos en ontwikkel een bepaalde onverschilligheid richting mijn omgeving. Het maakt allemaal niet meer uit. Je geeft wat makkelijker aan een zwerver die langs komt om z'n shot bij elkaar te bedelen. Hoewel ik genoeg te doen heb, overkomt met dit toch regelmatie. Ik hoef me werkelijk nooit te vervelen. En dan toch een soort van eenzaam gevoel, terwijl ik ontzettend veel mensen om me heen heb, waar ik erg goed mee op kan schieten.

Herkennen jullie dit een beetje?

Groeten

Hans

[joris]

Jazeker herken ik dat. Zullen we praatgroep oprichten? haha.

Het leven bestaat nu eenmaal uit ups en downs. Weet je wat ik dan zo lekker vind als ik me rot voel? Dan ga ik op mijn bed liggen en luister ik naar een rustige worship cd en dan langzamerhand komt de zin van het leven weer bovendrijven. (in de tuin met cdiskman is een goed alternatief).
Als het af en toe is moet je lekker aan je gevoel toegeven, voel je maar eens flink klote, dan weet je de fijne tijden ook weer beter te waarderen.
maar, als er sprake is va een duidelijke bewuste zonde, dan is het een ander verhaal natuurlijk! Ik bedoel maar, als je niet GOd volgt of Hem expres wegduwt dan ga je je rot en leeg voelen, nogal logisch.

Verder hebben zélfs mannen een maandelijkse cyclus!

[Kaw]

Ik ken dit ook maar al te goed... Als dit lang aanhoudt en je het gevoel hebt dat je niemand meer lief hebt en dat niemand jou liefheeft, misschien geen zin in het leven meer hebt en jezelf gaat afsluiten voor de omgeving, moet je aan de bel trekken bij iemand, want dan ben je depressief.

[Hans]

Het gekke is dat het er bij mij vaak op uitdraait dat je niets meer geeft om geld en goederen. Geld maakt niet gelukkig is dan de ervaring en als een ander er dan zegt eten van te kunne kopen dan geef ik het maar weg. Gelukkig weerhoudt mijn verstand me ervan om werkelijk alles weg te geven want dan zou ik zelf moeten gaan bedelen.

[surfer]

ik herken het gevoel van Hans ook wel, het is geen depressiviteit maar een soort realisme. Je moet 5 dagen 7-8 uur werken, eigenlijk is dat zonde van je tijd. Ik zou graag veel meer tijd aan andere dingen besteden, gewoon aan het zijn, beetje nadenken, beetje dromen.

Er zijn heel veel mooie dingen in het leven, maar het trieste is dat je die zelf niet realiseren kunt, daarin ben je van anderen afhankelijk en die hebben het druk met carriere maken, geld verdienen en belangrijk zijn.

En dan die last van het geld en van bezittingen, waar je regelmatig aandacht aan moet besteden, want alles draait erom in deze maatschappij. Vrijwel alles wordt in geld gemeten.

[joris]

wordt je (jullie drieen)wel voldoende uitgedaagd in het leven? Kan je echt helemaal gebruik maken van je sterke kanten?
wat jullie beschrijven lijkt sterk op wat ik voelde voordadt ik doorhad dat ik werkte in een functie waarbij ik mijn gaven niet kon gebruiken. Ik moest hangen aan de touwtjes van de manager, terwijl ik ook zat de manager zelf zou kunnen zijn zeg maar. Verveling in combinatie met een vorm van perfectionisme lijkt veel op depressie.

[Kaw]

Als je depri bent, denk je dat je veel realistischer bent als je omgeving. Daar moet je wel op letten hoor!

Maar je hebt gelijk. Ik geef ook geen klap om geld. Daarom snap ik refo's ook zo slecht.

Maar ja... Jezus zei al: Waar uw schat is, daar zal uw hart zijn.

[paprikameisje2]

ik voel me ook wat lusteloos de laasts tijd. Maar dat is weer een andere manier dan hans aangeeft. Er komt gewoon niks uit mijn vingers en ben niet gezellig meer, sagarijnig en stil. tja, zal wel weer overgaan denk ik

[trijntjejohanna]

Soms heb ik het idee dat alles wat ik maar doe maar een beetje zinloos is. Dan zou ik mijn computer het liefst het raam uitgooien. Al weet ik dat het onzin is, omdat ik er op andere momenten weer heel veel gemak van heb. Ik voel me lusteloos en ontwikkel een bepaalde onverschilligheid richting mijn omgeving. Het maakt allemaal niet meer uit. Je geeft wat makkelijker aan een zwerver die langs komt om z'n shot bij elkaar te bedelen. Hoewel ik genoeg te doen heb, overkomt met dit toch regelmatie. Ik hoef me werkelijk nooit te vervelen. En dan toch een soort van eenzaam gevoel, terwijl ik ontzettend veel mensen om me heen heb, waar ik erg goed mee op kan schieten.

Herkennen jullie dit een beetje?

Groeten

Hans

ik herken dit ook!! ik heb soms het gevoel alsof het toch allemaal niet uitmaakt wat ik doe en wat ik wil doen dat lukt toch niet.....

[Cybercurse]

Ik herken het niet (al kan ik 't me wel voorstellen)

[Ikke21]

ik herken het ook niet echt, ik voel nou echt nooooooit lusteloos

[lizzz]

Soms heb ik het idee dat alles wat ik maar doe maar een beetje zinloos is. Dan zou ik mijn computer het liefst het raam uitgooien. Al weet ik dat het onzin is, omdat ik er op andere momenten weer heel veel gemak van heb. Ik voel me lusteloos en ontwikkel een bepaalde onverschilligheid richting mijn omgeving. Het maakt allemaal niet meer uit. Je geeft wat makkelijker aan een zwerver die langs komt om z'n shot bij elkaar te bedelen. Hoewel ik genoeg te doen heb, overkomt met dit toch regelmatie. Ik hoef me werkelijk nooit te vervelen. En dan toch een soort van eenzaam gevoel, terwijl ik ontzettend veel mensen om me heen heb, waar ik erg goed mee op kan schieten.

Herkennen jullie dit een beetje?

Groeten

Hans

ja, heel herkenbaar. Dat gevoel van eenzaamheid, ook al heb je hele goede vrienden. Veel te doen hebben, en je leeg voelen. Alles over je heen laten komen, je leven maar een beetje laten leven. Maar vooral eenzaamheid, dan kan je je ineens zo ontzettend eenzaam kan voelen, soms ook als je midden in een goed gesprek zit.

[Hans]

Bedankt voor jullie reacties allemaal!

Natuurlijk komt dan ook gelijk de vraag hoe jullie daar dan vervolgens mee omgaan. Bij mij is het vaak zo dat als ik heel geconcentreerd aan het werk ga of ga nadenken dan kom ik er wel een beetje vanaf. Of ik laat het gaan en denk na over de zin van het leven tijdens een wandeling in de natuur voor zover dat mogelijk is.

Groet

Hans

[Marjolijn]

Het geluk een naam geven, en zeg maar `je zegeningen tellen`.

[lizzz]

Bedankt voor jullie reacties allemaal!

Natuurlijk komt dan ook gelijk de vraag hoe jullie daar dan vervolgens mee omgaan. Bij mij is het vaak zo dat als ik heel geconcentreerd aan het werk ga of ga nadenken dan kom ik er wel een beetje vanaf. Of ik laat het gaan en denk na over de zin van het leven tijdens een wandeling in de natuur voor zover dat mogelijk is.

Groet

Hans

ik ga cello spelen, of keihard muziek opzetten. Of verhalen schrijven.