Berichtdoor Schriftgeleerde » 08 okt 2005 14:21
Marnix schreef, heel interesant:
Het geeft wel aan dat uitverkiezing nooit van geloof kan worden losgekoppeld.....
Je gaat tot het uitverkoren volk behoren, als je je geloof in Christus beleid! Als sommigen Noach's oproepen hadden aanvaard en zich Geestelijk met die informatie, door de Heilige Geest, hadden laten bedouwen (tot inzicht t.o.v. hun eigen positie) dan hadden ook zij zich tot het uitverkoren volk kunnen rekenen. Het uitverkoren volk van God is een Geestelijk Israël. Een ieder die zich dus laat bedouwen door de Heilige Geest en Christus aanneemt, of dus het verbondsteken van elk ander verbond in (andere) eigentijdse tijdspanne, zal dus deel worden aan het uitverkoren volk Israël. God heeft en naam voor een uitverkoren volk.
Een ieder die zich dus Geestelijk verbindt met God, wordt dus aan dat volk (door een verbond) toegevoegd. Mijn uitverkoren volk!
Laat ik het eens vanuit een ander oogpunt aan julie voorleggen, dat meer in onze tijd past;
Efeziërs 3:3-6
3 dat mij deze verborgenheid door openbaring is bekend geworden, gelijk ik te voren met enkele woorden geschreven heb,
4 waaraan gij, indien gij het leest, kunt bemerken mijn inzicht in de verborgenheid van Christus,
5 welke den kinderen der mensen in de verleden tijden niet is bekendgemaakt, gelijk zij nu is geopenbaard aan zijne heilige apostelen en profeten door den Geest: namelijk,
6 dat de heidenen medeerfgenamen zijn, en medeïngelijfd, en medegenoten zijner belofte in Christus door het Evangelie,
Hier gaat het om de vraag: op welke manier ontving Paulus het geheimenis, en wat was het mysterie.
Het volk Israël werd geconfronteerd met een God die voor alle mensen evenveel Liefde kon opbrengen en ook vanuit dat punt, alle mensen gelijkwaardig behandelde.
Het volk Israël vond het nogal vanzelfsprekend dat zij het uitverkoren volk waren. Uiteraard was dat in de toenmalige werled bekend en ooki een vanzelfsprekendheid.
Maar dat er zich tenslotte slechts een Overblijfsel uit dat bijzondere volk Israël de basis zou vormen de Nieuw Testamentische gemeente.
dat was natuurlijk vor de meeste Joden moeilijk te begrijpen. Israël van het OT, de ooit eens zo bekende Theocratische Staat op aarde, was niet meer het uitverkoren volk van weleer, want zij hadden de verschillende Verbonden en oproepen naast zich neer gelegd, waarop Christus de "uitverkorenheid" alleen kon leggen op het Overblijfsel, zij die in Geestelijk opzicht Christus hadden aangenomen; een Geestelijk Israël dus.
Zonder concessie vooraf zonder op onnodige traditie te hoeven wijzen, was zelfs voor de discipelen een verrassing. (vers 3) het was nu een Geloof "door de Geest"voor iedereen, ongeacht zijn achtergrond. Elk mens kon nu tot de uitverkorenen gaan behoren, door een Geestelijke Israëliet te -willen- worden.
Paulus noemde het feit dat God nu, in het NTera aangekomen, dit geheimenis, zoals Paulus het noemde, te onthullen.
Met het ide dat vor God alle menen gelijk zijn, zijn velen het in theorie eens. Maar in de praktijk wil het toch wel ( in alle kerken) regelmatig voorkomen dat christenen die in -de- volle overtuiging hun Heer belijden, zich voor laten voorstaan op hu godsdienstige, culturele of positionele erfgoed, zodat ze anderen daarmee afschrikken! In elke kerk, in elke organisatie komen we deze aspecten tegen. Sinds de weerspannigheid van het volk Israël van het OT, moeten we afleren dat het Geloof in Christus een privilege is dat we zelf kunnen bewerkstelligen.
Christus gaf Zelf regelmatig aan dat Hij deed wat Hij van de Vader had gezien. Ook za Hij zij Vader als God! God voor Hem, zoals Hij Cgristus voor ons een Godheid is.
En dan stel ik de vraag:
Is het mogelijk dat de beperking die wij zelf aanbrengen in ons geloof, door te menen dat alleen onze kerk, of alleen de 3 formulieren van Enigheid, of het maar voor de helft onderhouden van het HA of het nalaten van de geboden (overlopen van..), zaligmakend zijn voor ons geloof en de grens of muur, dan wel veeleerder een barriére is of kan zijn, om een getuigenis van Christus te zijn, en mijn leven verder op te bouwen tot de Heiligheid en de Verheerlijking die God zo graag ziet in het opgroeien van Zijn Geestelijke Israël, Zijn kinderen tot de Gerechtrghied van Christus tot de volmaaktheid (verheerlijking) van Christus heeft gebracht.
Nog even over de 3 formulieren van Enigheid.
Ik heb begrepen dat deze geschriften bepaald zijn in de 16e- 17e eeuw. Hoe kunnen mensen nu een maatstaf hanteren, die haar oorsprong in de 16e 17e heeft heeft, terwijl Christus voortging en ook nog niet is teruggekeerd. Welke meerwaarde missen de meeste Christenen dan, vanaf dat moment, dat een aanvuling ( in historisch of Geestelijk opzicht)
op deze 3 formulieren zou moeten rechtvaardigen sinds 1600-1700 tot aan de dag van vandaag. De maatstaf ligt bij Christus en/of de Heilige Geest, niet bij menselijke maatstaven van vergane glorie! Wie een wet (-matigheid) van mensen hanteert als eindpunt van zijn persoonlijk denken en handelen, is een dode levende (Christus zegt dat)
Want als de 3 formulieren van Enigheid een grens van geloof aangeven, dan kan er ook geen (Geestelijke-) groei plaats vinden, daar deze groei de maatstaf van het moment waarop de 3 formulieren werden samengesteld, ver overschrijdt. (tot nu aan 2005).
Profetisch gezien is er sinds 1600-1700 heel wat gebeurt, dat nergens in de grondslag van de 3 formulieren van Enigheid (nog) kan worden gevonden. Het zijn daar slechts de inzichten tot aan dat moment, in en van een totaal andere wereld.
Dat is ook de reden dat Christus een andere Trooster heeft gevraagd aan Zijn Vader, die zonder tussenkomst van mensen (Satan) elk mens afzonderlijk kan benaderen.
Christus' wederkomst overstijgt namelijk alles wat verloren gaat! Dat betekent dat ook alles wat mensen hebben gepresteerd, niet tot de verlossing leiden kan, maar de Heilige Geest.
(Joh. 8 aangaande het twistgesprek met Christus legt dat duidelijk uit)
Ons Geloof maar ook de verlossing is niet ons werk, maar Christus' Dienstwerk. We hoeven het alleen maar aan te nemen.
Welaan we kunnen nooit iets aannemen wat van onszelf uitgaat. Vandaar!
26 En wie overwint en mijne werken houdt tot het einde toe, dien zal ik macht geven over de heidenen,27 en hij zal hen weiden met een ijzeren staf, en als pottebakkers-vaten zal hij hen vermorzelen, gelijk ook ik van mijnen Vader die macht ontvangen heb;28 en ik zal hem de morgenster geven.
29 Wie oren heeft, die hore wat de Geest tot de gemeenten zegt.
Het uitverkoren volk is dus dat volk dat in een Geestelijk Israël haar fundamenten zal vinden. Geen nationale staat Israël (want dat volk is , inmiddels bovendien een vermengd volk geworden...) geen 3 formulieren van Enigheid, maar Christus, ook door onze getuigenis is Hij het Begin en het Einde van alle dingen; ook in ons leven en de wet! (daaraan verbonden) Overwinnen in Christus Gerechtigheid, zoals vers 26 aangeeft. Naar mijn bescheiden mening snijden we ons zelf de pas af, als we onze redding of "waarheid" 300 jaar oude formulieren vinden, in een nationale staat Israël of in een eigenmachtige uitverkiezing!
En dus, inderdaad Marnix, je hebt volkomen gelijk zoals je het interepeteert. Ook "andersom" zoals je stelt want Gods Liefde voor Zijn volk Israël, maar ook de verstandige gelovige die door de Deur (Christus) gaat en Zijn Raadgevingen ter harte neemt, zet God de Hemelse Poorten van Goddelijke wijsheid, door de Heilige Geest open. (Jesaja 8:20)
)
). Ik heb echter wel ervaren dat verschillende inzichten het elkaar accepteren als broeders in Christus wel onder druk kan zetten. Je kunt vaak beter de verschillen accpteren en geloven als een kind: voortgaan in het vertrouwen dat God je zal leiden.
